احیاء موات: تفاوت میان نسخه‌ها
←روایات در مالکیت احیا کننده
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
* بنابر روایتی از [[پیامبر اسلام(ص)]]، هر فردی که زمین مواتی را آباد کند، آن زمین برای او خواهد بود.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۱۵۲.</ref> | * بنابر روایتی از [[پیامبر اسلام(ص)]]، هر فردی که زمین مواتی را آباد کند، آن زمین برای او خواهد بود.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۱۵۲.</ref> | ||
* بنابر روایتی از [[امام باقر(ع)]]، هر گروهی که زمینی را آباد کند، آنان به آن زمین اولویت داشته و برای آنان خواهد بود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۷۹.</ref> | * بنابر روایتی از [[امام باقر(ع)]]، هر گروهی که زمینی را آباد کند، آنان به آن زمین اولویت داشته و برای آنان خواهد بود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۷۹.</ref> | ||
* بنابر روایتی از [[امام صادق(ع)]]، هر کس به زمین خراب و بایری برسد و آن را آباد کند و نهرهای آن را دوباره جاری سازد، فقط باید | * بنابر روایتی از [[امام صادق(ع)]]، هر کس به زمین خراب و بایری برسد و آن را آباد کند و نهرهای آن را دوباره جاری سازد، فقط باید [[زکات]]ش را بدهد؛ هر چند زمین پیش از او متعلق به کسی بوده که از آنجا رفته است و زمین را به حال خود رها کرده و به ویرانی کشانده است، و سپس آمده و آن را می‌خواهد؛ زیرا زمین از آنِ خدا است و برای کسی است که آن را آباد کند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۷۹.</ref> | ||
[[اهل‌سنت]] نیز روایاتی در این باره نقل کرده‌اند.<ref>بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۰۶.</ref> | [[اهل‌سنت]] نیز روایاتی در این باره نقل کرده‌اند.<ref>بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۰۶.</ref> | ||