confirmed، protected، templateeditor
۱٬۹۴۲
ویرایش
سید ساجدعلی نقوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←زندگی‌نامه و تحصیلات
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''سید ساجد علی نقوی''' رهبر شیعیان [[پاکستان]]، رئیس حزب [[نهضت جعفری پاکستان|نهضت جعفریه پاکستان]] و عضو شورای عالی [[مجمع جهانی اهل‌بیت]]. وی پس از پایان تحصیلات در [[نجف]] و [[قم]]، به پاکستان برگشت و در کنار تدریس، به فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی پرداخت. | '''سید ساجد علی نقوی''' رهبر شیعیان [[پاکستان]]، رئیس حزب [[نهضت جعفری پاکستان|نهضت جعفریه پاکستان]] و عضو شورای عالی [[مجمع جهانی اهل‌بیت]]. وی پس از پایان تحصیلات در [[نجف]] و [[قم]]، به پاکستان برگشت و در کنار تدریس، به فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی پرداخت. | ||
نقوی در | نقوی در سال ۱۳۶۸ش نماینده [[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]، رهبر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]]، در پاکستان شد. | ||
ترجمه کتاب لُمحَةٌ فقهیه تمهیدیه عن مشروع دستور الجمهوریة الاسلامیه فی ایران نوشته [[سید محمدباقر صدر|شهید صدر]] از آثار نقوی است. | ترجمه کتاب لُمحَةٌ فقهیه تمهیدیه عن مشروع دستور الجمهوریة الاسلامیه فی ایران نوشته [[سید محمدباقر صدر|شهید صدر]] از آثار نقوی است. | ||
==زندگی‌نامه و تحصیلات== | ==زندگی‌نامه و تحصیلات== | ||
سید ساجد علی نقوی در سال ۱۹۴۰م در | سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۱۹ش/ ۱۹۴۰م در مَلْهو، از توابع ایالت پنجاب در پاکستان به دنیا آمد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> تحصیلات دینی را در شهر مولْتان، در مدرسه مخزن العلوم الجعفریه، زیر نظر استادان خود سید گلاب شاه و محمد حسین شروع کرد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> نقوی از ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰م در همین مدرسه به تدریس علوم اهل بیت(ع) مشغول بود.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | ||
===تحصیل در نجف=== | ===تحصیل در نجف=== | ||
وی در سال ۱۹۷۰م برای ادامه تحصیلات، به [[نجف]] رفت و تا ۱۹۷۵م به تحصیل علم پرداخت. استادان او عبارتند از: [[محمدعلی مدرس افغانی|مدرس افغانی]]، [[میرزا جواد تبریزی|جواد تبریزی]]، [[سید محمدباقر صدر]]، [[سید ابوالقاسم خویی]] و امام خمینی.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | وی در سال ۱۳۴۹ش/ ۱۹۷۰م برای ادامه تحصیلات، به [[نجف]] رفت و تا ۱۹۷۵م به تحصیل علم پرداخت. استادان او عبارتند از: [[محمدعلی مدرس افغانی|مدرس افغانی]]، [[میرزا جواد تبریزی|جواد تبریزی]]، [[سید محمدباقر صدر]]، [[سید ابوالقاسم خویی]] و [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]].<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | ||
[[معاودین|با اخراج علما از عراق]]، توسط [[حزب بعث عراق|حزب بعث]] در دهه پنجاه شمسی،<ref>جعفریان، «تشیع در عراق و مناسبات با ایران»، ص۲۰۳.</ref> نقوی نیز در سال ۱۹۷۵م | [[معاودین|با اخراج علما از عراق]]، توسط [[حزب بعث عراق|حزب بعث]] در دهه پنجاه شمسی،<ref>جعفریان، «تشیع در عراق و مناسبات با ایران»، ص۲۰۳.</ref> نقوی نیز در سال ۱۳۵۳ش/ ۱۹۷۵م به [[قم]] رفت و در درس خارج [[سید محمدرضا گلپایگانی]] شرکت کرد و پس از اتمام تحصیلاتش مشغول به تدریس در [[حوزه علمیه قم]] شد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۲.</ref> | ||
==بازگشت به پاکستان و آغاز فعالیت‌ها== | ==بازگشت به پاکستان و آغاز فعالیت‌ها== | ||
سید ساجد علی نقوی در سال ۱۹۷۸م | سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۵۷ش/ ۱۹۷۸م به راوِلپِندی در [[پاکستان]] بازگشت و در مدرسه آیت‌الله حکیم به تدریس پرداخت.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> به نوشته سید حسین عارف نقوی در کتاب [[تذکرہ علماء امامیه پاکستان (کتاب)|تذکرہ علماء امامیه پاکستان]]، او مؤسسۀ هیأت علمای امامیه را بنیان نهاد و همین هیأت، در سال ۱۳۵۸ش/ ۱۹۸۰م در [[اسلام‌آباد]] گردهمایی شیعه را تشکیل داد و بدین وسیله بینش و احساس سیاسی [[شیعه|شیعیان]] را بالا برد.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> نقوی پس از شهادت [[سید عارف حسین حسینی]] در سال ۱۳۶۷ش/ ۱۹۸۸م، رئیس [[نهضت جعفری پاکستان]] و رهبر شیعیان پاکستان شد<ref>عارفی، «جعفریه نهضت»، ص۴۴۳.</ref> و در این دوران با [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] روابط حسنه‌ای برقرار شد.<ref>نگاه کنید به: «شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)».</ref> | ||
وی از سال ۱۳۶۸ش نماینده [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای]]، رهبر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]]، در پاکستان<ref>«حکم انتصاب نماینده ولی‌فقیه در پاکستان»، وبگاه دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای.</ref> و همچنین از سال ۱۳۷۰ش عضو شورای عالی [[مجمع جهانی اهل‌بیت]] است.<ref>«انتصاب حجت‌الاسلام والمسلمین سیّد ساجدعلی نقوی به عضویت در شورای عالی مجمع جهانی اهل‌بیت (ع)»، وبگاه دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای.</ref> | وی از سال ۱۳۶۸ش/ ۱۹۹۰م نماینده [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای]]، رهبر [[نظام جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی ایران]]، در پاکستان<ref>«حکم انتصاب نماینده ولی‌فقیه در پاکستان»، وبگاه دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای.</ref> و همچنین از سال ۱۳۷۰ش/ ۱۹۹۱م عضو شورای عالی [[مجمع جهانی اهل‌بیت]] است.<ref>«انتصاب حجت‌الاسلام والمسلمین سیّد ساجدعلی نقوی به عضویت در شورای عالی مجمع جهانی اهل‌بیت (ع)»، وبگاه دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای.</ref> | ||
نقوی در سال ۱۳۶۷ش اجازه در [[حسبه|امور حسبیه]] و شرعیه را از [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] دریافت کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۲۱، ص۲۵۲.</ref> ترجمه کتاب لَمحَةٌ فقهیه تمهیدیه عن مشروع دستور الجمهوریة الاسلامیه فی ایران نوشته [[سید محمدباقر صدر|شهید صدر]] نیز از آثار نقوی است که از طرف دفتر تبلیغات اسلام آباد به چاپ رسید.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> | نقوی در سال ۱۳۶۷ش/ ۱۹۸۹م اجازه در [[حسبه|امور حسبیه]] و شرعیه را از [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] دریافت کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۲۱، ص۲۵۲.</ref> ترجمه کتاب لَمحَةٌ فقهیه تمهیدیه عن مشروع دستور الجمهوریة الاسلامیه فی ایران نوشته [[سید محمدباقر صدر|شهید صدر]] نیز از آثار نقوی است که از طرف دفتر تبلیغات اسلام آباد به چاپ رسید.<ref>نقوی، تذکرہ علماء امامیه پاکستان، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۳.</ref> | ||
=== نهضت جعفریه === | === نهضت جعفریه === | ||
{{اصلی|نهضت جعفری پاکستان}} | {{اصلی|نهضت جعفری پاکستان}} | ||
با اعلام ممنوعیت فعالیت‌های نهضت جعفریه توسط دولت پاکستان در سال ۱۳۸۰ش/ ۲۰۰۲م، نهضت نام خود را به «تحریک اسلامی» (جنبش اسلامی) تغییر داد؛ اما دولت در سال ۱۳۸۲ش فعالیت آن را غیرقانونی خواند.<ref>«شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)»، ص۲۱۴.</ref> این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشكیلات نهضت وارد كرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیت‌های سیاسی‌اش را از طریق «مجلس متحده عمل»، كه نهضت یكی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداری‌ها یا شركت در آنها و برنامه‌های مذهبی ادامه دهد و دیدگاه‌ها و مواضع خود را بازگوی نماید.<ref>نگاه کنید به: «شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)»، ص۲۲۰.</ref> | با اعلام ممنوعیت فعالیت‌های نهضت جعفریه توسط دولت پاکستان در سال ۱۳۸۰ش/ ۲۰۰۲م، نهضت نام خود را به «تحریک اسلامی» (جنبش اسلامی) تغییر داد؛ اما دولت در سال ۱۳۸۲ش/ ۲۰۰۳م فعالیت آن را غیرقانونی خواند.<ref>«شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)»، ص۲۱۴.</ref> این تصمیم دولت صدمات شدیدی بر تشكیلات نهضت وارد كرد و بسیاری از فعالان نهضت را عملاً منزوی نمود. ساجد علی نقوی ناگزیر شد فعالیت‌های سیاسی‌اش را از طریق «مجلس متحده عمل»، كه نهضت یكی از اعضای آن است، تداوم بخشد و ارتباطات مردمی را نیز از طریق برگزاری عزاداری‌ها یا شركت در آنها و برنامه‌های مذهبی ادامه دهد و دیدگاه‌ها و مواضع خود را بازگوی نماید.<ref>نگاه کنید به: «شیعیان و چالش های پیش رو (وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان)»، ص۲۲۰.</ref> | ||
هم‌زمان با ممنوع شدن فعالیت‌های جنبش اسلامی، ساجدعلی نقوی نیز به اتهام دخالت در قتل اعظم طارق، سرپرست [[سپاه صحابه|سپاه صحابه]]، دستگیر شد. دستگیری وی اعتراض‌های جمعی شیعیان را در پی داشت<ref>«اطلاعیه مشترک به مناسبت دستگیری علامه سید ساجد علی نقوی رهبر شیعیان پاکستان»، وبگاه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم؛ «تجمع اعتراض آمیز طلاب و فضلای قمی درخصوص دستگیری سید ساجد علی نقوی در قم برگزار شد»، ایسنا؛ «اطلاعیه‌های منتشر شده درخصوص دستگیری علامه سید ساجد علی نقوی در قم»، ایسنا.</ref> و پس از چهار ماه، در ۲۳ اسفند ۱۳۸۲ش/ ۱۴ مارس ۲۰۰۴م آزاد شد.<ref>عارفی، «جعفریه نهضت»، ص۴۴۴.</ref> | هم‌زمان با ممنوع شدن فعالیت‌های جنبش اسلامی، ساجدعلی نقوی نیز به اتهام دخالت در قتل اعظم طارق، سرپرست [[سپاه صحابه|سپاه صحابه]]، دستگیر شد. دستگیری وی اعتراض‌های جمعی شیعیان را در پی داشت<ref>«اطلاعیه مشترک به مناسبت دستگیری علامه سید ساجد علی نقوی رهبر شیعیان پاکستان»، وبگاه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم؛ «تجمع اعتراض آمیز طلاب و فضلای قمی درخصوص دستگیری سید ساجد علی نقوی در قم برگزار شد»، ایسنا؛ «اطلاعیه‌های منتشر شده درخصوص دستگیری علامه سید ساجد علی نقوی در قم»، ایسنا.</ref> و پس از چهار ماه، در ۲۳ اسفند ۱۳۸۲ش/ ۱۴ مارس ۲۰۰۴م آزاد شد.<ref>عارفی، «جعفریه نهضت»، ص۴۴۴.</ref> | ||