آیه ۲۰۴ سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها
←کاربرد فقهی
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
در خطبه نماز جمعه،<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان في فقه القرآن، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۹۵؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹؛ ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۱.</ref> نماز واجب و خطبه نماز جمعه<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹.</ref> و خطبه نماز جمعه و [[عیدین]] ([[عید قربان]] و [[عید فطر]])<ref>ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۲.</ref> برخی دیگر از احتمال‌های آیه ۲۰۴ سوره اعراف است که برخی از علمای شیعه آن را بیان کرده‌اند. فاضل مقداد بنابر روایتی از امام صادق(ع) نظرش بر این است که بنابر آیه ۲۰۴ سوره اعراف، شنیدن قرآن در نماز و غیر نماز مستحب است.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان في فقه القرآن، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۹۵.</ref> | در خطبه نماز جمعه،<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان في فقه القرآن، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۹۵؛ شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹؛ ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۱.</ref> نماز واجب و خطبه نماز جمعه<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۱۹.</ref> و خطبه نماز جمعه و [[عیدین]] ([[عید قربان]] و [[عید فطر]])<ref>ابو‌الفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۶۶-۱۳۷۸ش، ج۹، ص۵۲.</ref> برخی دیگر از احتمال‌های آیه ۲۰۴ سوره اعراف است که برخی از علمای شیعه آن را بیان کرده‌اند. فاضل مقداد بنابر روایتی از امام صادق(ع) نظرش بر این است که بنابر آیه ۲۰۴ سوره اعراف، شنیدن قرآن در نماز و غیر نماز مستحب است.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان في فقه القرآن، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۹۵.</ref> | ||
مفسران اهل‌سنت نیز نظرات مختلفی در این زمینه داشته‌اند. برخی همچون سیوطی،<ref>سیوطی، تفسیر الدر المنثور، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۶۳۴.</ref> بیضاوی<ref>بیضاوی، تفسير البيضاوی، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۵۹۱.</ref> و فخررازی<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۴۰.</ref> قائلند به اینکه وجوب در آیه مربوط به نمازِ واجب است. طبری چند قول در این آیه دارد که این نظر را نزدیک به صحیح می‌داند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۱۰ و ۱۱۲.</ref> خطبه نماز جمعه،<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۱۲؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۴۰.</ref> نماز واجب و خطبه نماز جمعه،<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۱۲.</ref> برخی دیگر از نظرات مفسران اهل‌سنت است. نظر فخررازی نیز بر وجوب حکم به‌صورت مطلق چه در نماز و چه در غیر نماز است و این قول را نیکو دانسته است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۴۰.</ref> | مفسران اهل‌سنت نیز نظرات مختلفی در این زمینه داشته‌اند. برخی همچون سیوطی،{{یاد| البته سیوطی در الاتقان دو بار تصریح کرده که امر در این آیه دلالت براستحباب دارد. سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ۱۳۹۴ق، ج۳، ص۲۷۶؛ و ج۱، ص۳۸۱.}}<ref>سیوطی، تفسیر الدر المنثور، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۶۳۴.</ref> بیضاوی<ref>بیضاوی، تفسير البيضاوی، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۵۹۱.</ref> و فخررازی<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۴۰.</ref> قائلند به اینکه وجوب در آیه مربوط به نمازِ واجب است. طبری چند قول در این آیه دارد که این نظر را نزدیک به صحیح می‌داند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۱۰ و ۱۱۲.</ref> خطبه نماز جمعه،<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۱۲؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۴۰.</ref> نماز واجب و خطبه نماز جمعه،<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۱۱۲.</ref> برخی دیگر از نظرات مفسران اهل‌سنت است. نظر فخررازی نیز بر وجوب حکم به‌صورت مطلق چه در نماز و چه در غیر نماز است و این قول را نیکو دانسته است.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۴۰.</ref> | ||
== نکات تفسیری == | == نکات تفسیری == | ||