صفی‌الدین اردبیلی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ صفی از عارفان نامی عهد [[اولجایتو]] و پسرش، ابوسعید بهادرخان ایلخانی، بود که با مریدان خود در آن ایام در کلخوران، در اطراف مقبره پدر خود، می‌زیست. شیخ صفی، به سبب مقام بلند عرفانی خود، همواره از توجه [[ایلخانان]] مغول برخوردار بود. وی در دستگاه [[غازان‌خان]] به اعتبار مُراد مقتدر خود، [[شیخ زاهد گیلانی|شیخ زاهد]]، قرب و منزلتی داشت. خواجه [[رشیدالدین فضل‌الله]] همدانی وزیر به او احترام می‌گذاشت و هر ساله برای مخارج خانوار او نقد و جنس فراوان می‌فرستاد. خواجه رشیدالدین در مکتوبی به پسر خود، امیراحمد حاکم اردبیل، توصیه کرده است که در معامله خود با مردم اردبیل چنان کند که شیخ صفی‌الدین از او راضی و شاکر باشد.<ref>لغت نامه، همان‌جا؛ حقیقت، ص۵۵۳؛ ابن بزاز، ص۳، ۷</ref>.