حدیث صحیح: تفاوت میان نسخهها
←تعریف نزد قدما و متاخرین
Elyas-salehi (بحث | مشارکتها) |
Elyas-salehi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
بعضی عالمان قیدهای دیگری نیز به تعریف اضافه کردهاند: | بعضی عالمان قیدهای دیگری نیز به تعریف اضافه کردهاند: | ||
* علما [[اهل سنت]]<ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، شرح نخبة الفکر فی مصطلح الاثر، ص۱۲؛ | * علما [[اهل سنت]]<ref>ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، شرح نخبة الفکر فی مصطلح الاثر، ص۱۲؛ نووی شافعی، یحیی بن شرف الدین، التقریب، ص۱۴؛ تدريب الراوى، ج۱، ص۴۳.</ref> و جمعی از [[امامیه]]، <ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ج۳، ص۲۶۵.</ref> قید عدم شُذوذ و عدم عِلَّت (ضعف و بیماری) را در تعریف، اضافه کردهاند. مراد از شذوذ روایت خلاف مشهوری است که توسط راوی ثقه روایت شده باشد؛ و منظور از علت، عبارت است از عیب غیر آشکاری که موجب ضعف حدیث شود، مثلا سند در ظاهر متصل به [[معصوم]] است ولی با دقت روشن میشود در سند افتادگی وجود دارد. | ||
* بعضی چون [[بخاری]] در [[صحیح بخاری|صحیح]]، ملاقات راوی را با مَرویّ عنه(راوی نخست) نیز شرط صحت دانستهاند، ولی این شرط نزد [[مسلم نیشابوری|مُسلم]] و دیگران از اهل سنت و نیز نزد امامیه معتبر نیست. | * بعضی چون [[بخاری]] در [[صحیح بخاری|صحیح]]، ملاقات راوی را با مَرویّ عنه(راوی نخست) نیز شرط صحت دانستهاند، ولی این شرط نزد [[مسلم نیشابوری|مُسلم]] و دیگران از اهل سنت و نیز نزد امامیه معتبر نیست. | ||
* [[شافعی]] و [[سخاوی]] و به پیروی از آنان جمع دیگری از پیشوایان اهل سنت، [[مذهب]] خاصی را شرط قبول روایت ندانسته و روایات ثقات مذاهب را قبول دارند<ref> ر. ک: قاسمی، قواعد التحدیث، ص۱۶۴.</ref> [[خطیب بغدادی]] از علی بن مدینی (از پیشوایان حدیث اهل سنت) نقل میکند که میگفت: اگر [[حدیث]] اهل [[کوفه]] را به جهت [[شیعه|تشیع]] رد کنیم، کتابهای حدیث از بین میرود.<ref> خطیب بغدادی، الکفایه خطیب، ص۱۲۹؛ مدیر شانه چی، درایه الحدیث، ۱۳۸۷ش، ص۶۹.</ref> | * [[شافعی]] و [[سخاوی]] و به پیروی از آنان جمع دیگری از پیشوایان اهل سنت، [[مذهب]] خاصی را شرط قبول روایت ندانسته و روایات ثقات مذاهب را قبول دارند<ref> ر. ک: قاسمی، قواعد التحدیث، ص۱۶۴.</ref> [[خطیب بغدادی]] از علی بن مدینی (از پیشوایان حدیث اهل سنت) نقل میکند که میگفت: اگر [[حدیث]] اهل [[کوفه]] را به جهت [[شیعه|تشیع]] رد کنیم، کتابهای حدیث از بین میرود.<ref> خطیب بغدادی، الکفایه خطیب، ص۱۲۹؛ مدیر شانه چی، درایه الحدیث، ۱۳۸۷ش، ص۶۹.</ref> |