حدیث صحیح: تفاوت میان نسخهها
←تعریف نزد قدما و متاخرین
Elyas-salehi (بحث | مشارکتها) |
Elyas-salehi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
در مقابل خبر صحیح، خبر ضعیف قرار دارد؛ یعنی حدیثی که خصوصیات حدیث صحیح، حدیث حسن و حدیث موثق را ندارد یا اینکه راویان آن متهم به دروغگویی یا عقائد انحرافی هستند. | در مقابل خبر صحیح، خبر ضعیف قرار دارد؛ یعنی حدیثی که خصوصیات حدیث صحیح، حدیث حسن و حدیث موثق را ندارد یا اینکه راویان آن متهم به دروغگویی یا عقائد انحرافی هستند. | ||
==تعریف نزد قدما و متاخرین== | ==تعریف نزد قدما و متاخرین== | ||
تعریف حدیث صحیح نزد قدما و متاخرین متفاوت است، از نظر قدما حدیث صحیح حدیثی است که اطمینان به صدور آن از معصوم را داشته باشیم، و فرقی نمی کند این اطمینان از طریق یقین باشد یا گمان و اینکه از وثاقت راوی ثابت شود یا قرائن دیگر.<ref>معجم مصطلحات الرجال و الدرایة، ص ۸۹.</ref> ولی تعریف حدیث صحیح نزد متاخران روایتی است که سلسله سند آن توسط [[حدیث|راویانی]] [[عدالت (فقه)|عادل]] و [[امامیه|شیعه دوازده امامی]] به [[چهارده معصوم|معصوم]] متصل گردد.<ref>معجم مصطلحات الرجال و الدرایة، ص۸۷؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۲۶۵.</ref> | تعریف حدیث صحیح نزد قدما و متاخرین متفاوت است، از نظر قدما حدیث صحیح حدیثی است که اطمینان به صدور آن از معصوم را داشته باشیم، و فرقی نمی کند این اطمینان از طریق یقین باشد یا گمان و اینکه از وثاقت راوی ثابت شود یا قرائن دیگر.<ref>جدیدی نژاد، معجم مصطلحات الرجال و الدرایة، ۱۳۸۰ش، ص ۸۹.</ref> ولی تعریف حدیث صحیح نزد متاخران روایتی است که سلسله سند آن توسط [[حدیث|راویانی]] [[عدالت (فقه)|عادل]] و [[امامیه|شیعه دوازده امامی]] به [[چهارده معصوم|معصوم]] متصل گردد.<ref>جدیدی نژاد، معجم مصطلحات الرجال و الدرایة، ۱۳۸۰ش، ص۸۷؛ هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۲۶۵.</ref> | ||
نزد قدما، خبر به مقبول و غیر مقبول تقسیم میشود و تقسیم حدیث به صحیح، حسن، موثق و ضعیف در زمان [[علامه حلی]](م۷۲۶) یا استاد او [[سید بن طاووس]] به وجود آمد. سه قسم اول صحیح، حسن و موثق، نزد قدما خبر مقبول شمرده میشود.<ref>فرهنگ نامه اصول فقه، خبر صحیح متأخرین</ref> | نزد قدما، خبر به مقبول و غیر مقبول تقسیم میشود و تقسیم حدیث به صحیح، حسن، موثق و ضعیف در زمان [[علامه حلی]](م۷۲۶) یا استاد او [[سید بن طاووس]] به وجود آمد. سه قسم اول صحیح، حسن و موثق، نزد قدما خبر مقبول شمرده میشود.<ref>فرهنگ نامه اصول فقه، خبر صحیح متأخرین</ref> | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
* [[اهل سنت]] و جمعی از [[امامیه]]، قید عدم شُذوذ و عدم عِلَّت (ضعف و بیماری) را در تعریف، اضافه کردهاند. مراد از شذوذ روایت خلاف مشهوری است که توسط راوی ثقه روایت شده باشد؛ و منظور از علت، عبارت است از عیب غیر آشکاری که موجب ضعف حدیث شود، مثلا سند در ظاهر متصل به [[معصوم]] است ولی با دقت روشن میشود در سند افتادگی وجود دارد. | * [[اهل سنت]] و جمعی از [[امامیه]]، قید عدم شُذوذ و عدم عِلَّت (ضعف و بیماری) را در تعریف، اضافه کردهاند. مراد از شذوذ روایت خلاف مشهوری است که توسط راوی ثقه روایت شده باشد؛ و منظور از علت، عبارت است از عیب غیر آشکاری که موجب ضعف حدیث شود، مثلا سند در ظاهر متصل به [[معصوم]] است ولی با دقت روشن میشود در سند افتادگی وجود دارد. | ||
* بعضی چون [[بخاری]] در [[صحیح بخاری|صحیح]]، ملاقات راوی را با مَرویّ عنه(راوی نخست) نیز شرط صحت دانستهاند، ولی این شرط نزد [[مسلم نیشابوری|مُسلم]] و دیگران از اهل سنت و نیز نزد امامیه معتبر نیست. | * بعضی چون [[بخاری]] در [[صحیح بخاری|صحیح]]، ملاقات راوی را با مَرویّ عنه(راوی نخست) نیز شرط صحت دانستهاند، ولی این شرط نزد [[مسلم نیشابوری|مُسلم]] و دیگران از اهل سنت و نیز نزد امامیه معتبر نیست. | ||
* [[شافعی]] و [[سخاوی]] و به پیروی از آنان جمع دیگری از پیشوایان اهل سنت، [[مذهب]] خاصی را شرط قبول روایت ندانسته و روایات ثقات مذاهب را قبول دارند<ref> ر. ک: قواعد التحدیث، ص۱۶۴.</ref> [[خطیب بغدادی]] از علی بن مدینی (از پیشوایان حدیث اهل سنت) نقل میکند که میگفت: اگر [[حدیث]] اهل [[کوفه]] را به جهت [[شیعه|تشیع]] رد کنیم، کتابهای حدیث از بین میرود.<ref> خطیب بغدادی، الکفایه خطیب، | * [[شافعی]] و [[سخاوی]] و به پیروی از آنان جمع دیگری از پیشوایان اهل سنت، [[مذهب]] خاصی را شرط قبول روایت ندانسته و روایات ثقات مذاهب را قبول دارند<ref> ر. ک: قواعد التحدیث، ص۱۶۴.</ref> [[خطیب بغدادی]] از علی بن مدینی (از پیشوایان حدیث اهل سنت) نقل میکند که میگفت: اگر [[حدیث]] اهل [[کوفه]] را به جهت [[شیعه|تشیع]] رد کنیم، کتابهای حدیث از بین میرود.<ref> خطیب بغدادی، الکفایه خطیب، ص۱۲۹؛ مدیر شانه چی، درایه الحدیث، ۱۳۸۷ش، ص۶۹.</ref> | ||
==صحیح مضاف== | ==صحیح مضاف== |