مدرسه علمیه حقانی (قم): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Ali.jafari (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '{{جعبه اطلاعات جایهای تاریخی ایران' به '{{جعبه اطلاعات جایهای تاریخی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
**برخی از کتابهای درسی حوزه، نظیر [[جامع المقدمات]]، که حاوی چندین کتاب صرفی و نحوی با سبکی دشوار و قدیمی است، حذف گردید و بهجای آن کتابی با عنوان صرف ساده، تألیف [[سیدمحمدرضا طباطبایی]]، از نخستین شاگردان مدرسه حقانی، تدریس شد [[مبادیالعربیه]] شِرتونی جانشین شرح سیوطی بر [[الفیه ابنمالک]] (البهجة المرضیة) گردید. | **برخی از کتابهای درسی حوزه، نظیر [[جامع المقدمات]]، که حاوی چندین کتاب صرفی و نحوی با سبکی دشوار و قدیمی است، حذف گردید و بهجای آن کتابی با عنوان صرف ساده، تألیف [[سیدمحمدرضا طباطبایی]]، از نخستین شاگردان مدرسه حقانی، تدریس شد [[مبادیالعربیه]] شِرتونی جانشین شرح سیوطی بر [[الفیه ابنمالک]] (البهجة المرضیة) گردید. | ||
**در زمینه فقه و اصول دو کتاب بسیار مهم و اساسی رسائل ([[فرائد الاصول (کتاب)|فرائدالاصول]]) و [[مکاسب]] هر دو از [[مرتضی انصاری|شیخ مرتضی انصاری]] (متوفی ۱۲۸۱) را [[علی مشکینی]] تلخیص و تحریر کرد. کتاب لُمعه شرح آن نیز پس از حذف مباحثی که در زمان حاضر موضوعیت نداشت دوباره تحریر گردید. برخی کتابهای درسی چون کتاب اصول الفقه شیخ [[محمدرضا مظفر|محمدرضا مظفّر]] (متوفی ۱۳۴۲ش) برای نخستین بار، و به جای [[قوانینالاصول]] [[میرزای قمی]]، تدریس شد و سپس تدریس آن در تمام مدارس حوزه رایج گردید.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آرشیو، پرونده «محمد رامندی»،ش ۱۲۶۳۳، ص۵۶؛ همو، پرونده «روحاللّه حسینیان»،ش ۱۲۶۳۸، ص۷؛ همو، پرونده «محمود مهدیپور»،ش ۱۲۶۲۶، ص۱۱</ref> | **در زمینه فقه و اصول دو کتاب بسیار مهم و اساسی رسائل ([[فرائد الاصول (کتاب)|فرائدالاصول]]) و [[مکاسب]] هر دو از [[مرتضی انصاری|شیخ مرتضی انصاری]] (متوفی ۱۲۸۱) را [[علی مشکینی]] تلخیص و تحریر کرد. کتاب لُمعه شرح آن نیز پس از حذف مباحثی که در زمان حاضر موضوعیت نداشت دوباره تحریر گردید. برخی کتابهای درسی چون کتاب اصول الفقه شیخ [[محمدرضا مظفر|محمدرضا مظفّر]] (متوفی ۱۳۴۲ش) برای نخستین بار، و به جای [[قوانینالاصول]] [[میرزای قمی]]، تدریس شد و سپس تدریس آن در تمام مدارس حوزه رایج گردید.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آرشیو، پرونده «محمد رامندی»،ش ۱۲۶۳۳، ص۵۶؛ همو، پرونده «روحاللّه حسینیان»،ش ۱۲۶۳۸، ص۷؛ همو، پرونده «محمود مهدیپور»،ش ۱۲۶۲۶، ص۱۱</ref> | ||
**در زمینه فلسفه دو کتاب [[بدایة الحکمة (کتاب)|بدایة الحکمة]] و [[نهایة الحکمة (کتاب)|نهایه الحکمه]] نوشته [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] دراین مدرسه تدریس میشد و حتی طباطبایی کتاب را به درخواست [[مدرسه علمیه حقانی (قم)|مدرسه علمیه منتظریه قم]] در سال [[سال ۱۳۴۹ هجری شمسی|۱۳۴۹ش]] تألیف کرد و این کتاب بهتدریج جای [[شرح منظومه]] اثر [[ملاهادی سبزواری]] را در حوزه و دانشگاه گرفت و رایجترین کتاب درسی در زمینه فلسفه اسلامی شد.<ref>منصوری، «بدایهای که بدایه نیست»، ص۵۴.</ref> | |||
**از طرف دیگر، بهجای برخی مباحث بسیار تخصصی که بهویژه در علم [[اصول فقه]] مطرح میشود با نظارت و مراقبت سیدمحمد بهشتی و همکارانش علوم طبیعی، دینشناسی و تاریخ ادیان، اقتصاد، جامعهشناسی، فلسفه غرب، ادبیات فارسی و زبان انگلیسی در برنامه درسی مدرسه گنجانده شد.<ref>رجوع کنید به بهشتی، ۱۳۷۵ش، ص۶۷</ref> این علوم مقدمهای برای تعمق بیشتر در «کتاب و سنّت» است و از طریق نقادی ملل و نحل غیراسلامی و شناخت جریانهای فکری دیگر میتوان به یک شیوه دینشناسی اصیل دست یافت. | **از طرف دیگر، بهجای برخی مباحث بسیار تخصصی که بهویژه در علم [[اصول فقه]] مطرح میشود با نظارت و مراقبت سیدمحمد بهشتی و همکارانش علوم طبیعی، دینشناسی و تاریخ ادیان، اقتصاد، جامعهشناسی، فلسفه غرب، ادبیات فارسی و زبان انگلیسی در برنامه درسی مدرسه گنجانده شد.<ref>رجوع کنید به بهشتی، ۱۳۷۵ش، ص۶۷</ref> این علوم مقدمهای برای تعمق بیشتر در «کتاب و سنّت» است و از طریق نقادی ملل و نحل غیراسلامی و شناخت جریانهای فکری دیگر میتوان به یک شیوه دینشناسی اصیل دست یافت. | ||
**بهشتی برای زبان انگلیسی اهمیت خاصی قائل بود و برای این درس شهریه ویژهای تعیین کرده بود. همچنین به زبان و ادبیات فارسی نیز توجه خاص میشد.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آرشیو، پرونده «علی معلی»،ش ۱۲۶۳۹، ص۱۲-۱۳؛ همو، پرونده «روحاللّه حسینیان»،ش ۱۲۶۳۸، ص۹</ref> | **بهشتی برای زبان انگلیسی اهمیت خاصی قائل بود و برای این درس شهریه ویژهای تعیین کرده بود. همچنین به زبان و ادبیات فارسی نیز توجه خاص میشد.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، آرشیو، پرونده «علی معلی»،ش ۱۲۶۳۹، ص۱۲-۱۳؛ همو، پرونده «روحاللّه حسینیان»،ش ۱۲۶۳۸، ص۹</ref> |