Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۵
ویرایش
سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
←سنت نزد امامیه
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
پس از قرآن معتبرترین منبع برای استنباط حکم شرعی نزد همه فقهای مسلمان، سنت است؛<ref>بحرانی، المعجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۱۷۸.</ref> منتهی محدوده آن نزد هر فرقه‌ای متفاوت است:<ref>مظفر، اصول الفقه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۵۷.</ref> | پس از قرآن معتبرترین منبع برای استنباط حکم شرعی نزد همه فقهای مسلمان، سنت است؛<ref>بحرانی، المعجم الاصولی، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۱۷۸.</ref> منتهی محدوده آن نزد هر فرقه‌ای متفاوت است:<ref>مظفر، اصول الفقه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۵۷.</ref> | ||
===سنت نزد امامیه=== | ===سنت نزد امامیه=== | ||
[[امامیه]] وجود امامان معصوم(ع) را در امتداد وجود پیامبر(ص) می‌دانند<ref>صدر، المعالم الجدیدة للاصول، ۱۴۳۷ق، ص۷۳.</ref> و لذا علاوه بر عمل به سنت پیامبر(ص) به سنت [[امامان معصوم(ع)]] نیز عمل کرده و گفتار، رفتار و تقریر امامان معصوم را به مثابه گفتار، رفتار و تقریر پیامبر، حجت می‌دانند.<ref>هاشمی گلپایگانی، مباحث الالفاظ: تقریرات درس اصول آیت‌الله سیستانی، ۱۴۴۱ق، ج۱، ص۴۷.</ref> محمدرضا مظفر در بیان سرِّ این مطلب گفته است: از نظر امامیه، امامان معصوم صرفاً راویان حدیث پیامبر نیستند که گفتار آنها از آن جهت که [[ثقه]] هستند، دارای حجیت باشد؛ بلکه آنها به‌واسطه پیامبر از سوی خداوند منصوب شده‌اند تا پس از پیامبر احکام الهی را در هر واقعه تبلیغ کنند و از این جهت که خودشان منبع تشریع و بیانگر احکام واقعی الهی‌اند، گفتار، رفتار و تقریرشان حجیت دارد. تنها فرقشان با پیامبر در این است که پیامبر از طرق [[وحی|وحی الهی]] با واقع مرتبط بود و ائمه(ع) از طریق الهام به قلب آنان یا از طریق القاء از سوی امام معصوم قبلی، با واقع در ارتباط هستند و احکام واقعی الهی را بیان می‌کنند.<ref>مظفر، اصول الفقه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۵۷.</ref> | [[امامیه]] وجود امامان معصوم(ع) را در امتداد وجود پیامبر(ص) می‌دانند<ref>صدر، المعالم الجدیدة للاصول، ۱۴۳۷ق، ص۷۳.</ref> و لذا علاوه بر عمل به سنت پیامبر(ص) به سنت [[امامان معصوم(ع)]] نیز عمل کرده و گفتار، رفتار و تقریر امامان معصوم را به مثابه گفتار، رفتار و تقریر پیامبر، حجت می‌دانند.<ref>هاشمی گلپایگانی، مباحث الالفاظ: تقریرات درس اصول آیت‌الله سیستانی، ۱۴۴۱ق، ج۱، ص۴۷.</ref> محمدرضا مظفر در بیان سرِّ این مطلب گفته است: از نظر امامیه، امامان معصوم صرفاً راویان حدیث پیامبر نیستند که گفتار آنها از آن جهت که [[ثقه]] هستند، دارای حجیت باشد؛ بلکه آنها به‌واسطه پیامبر از سوی خداوند منصوب شده‌اند تا پس از پیامبر احکام الهی را در هر واقعه تبلیغ کنند و از این جهت که خودشان منبع تشریع و بیانگر احکام واقعی الهی‌اند، گفتار، رفتار و تقریرشان حجیت دارد. تنها فرقشان با پیامبر در این است که پیامبر از طرق [[وحی|وحی الهی]] با واقع مرتبط بود و ائمه(ع) از طریق [[الهام]] به قلب آنان یا از طریق القاء از سوی امام معصوم قبلی، با واقع در ارتباط هستند و احکام واقعی الهی را بیان می‌کنند.<ref>مظفر، اصول الفقه، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۵۷.</ref> | ||
===سنت نزد اهل سنت=== | ===سنت نزد اهل سنت=== | ||