سید عبدالحسین شرف‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

در آن زمان که بسیاری از سرزمین‌های اسلامی زیر سلطه [[عثمانی]] بودند مردم [[لبنان]] نیز بسان دیگر مردم سرزمین‌های اسلامی خواستار استقلال کشورشان بودند. شرف‌الدین در کنار مردم وارد میدان مبارزات سیاسی و درگیری‌های اجتماعی شد. پس از شکست عثمانی، لبنان تحت قیمومیت [[فرانسه]] قرار گرفت که واکنش علما را به‌دنبال داشت و شرف‌الدین نیز علیه فرانسویان [[فتوا]]ی [[جهاد]] داد.<ref>شرف‌الدین، اجتهاد در مقابل نص، ۱۳۸۳ش، ص۲۴.</ref>{{سخ}}

در پی جستجوی فرانسویان برای دستگیری وی، او ابتدا به جبل عامل و سپس به [[دمشق]] هجرت کرد. اشغالگران کتابخانه او را آتش زدند و بخشی از نوشته‌های او در این حادثه از بین رفت.<ref>رجبی، علمای مجاهد، ۱۳۸۲ش، ص۲۵۸.</ref> پس از یک سال شرایط بازگشت وی به شهر [[صور]] فراهم شد و او نیز مبارزه را تا استقلال لبنان در سال ۱۳۶۲ق ادامه داد.{{مدرک}}

در سال ۱۳۳۸ق مجددا با لباس مبدّل عازم [[مصر]] شد و در جهت وحدت شیعه و سنی تلاش کرد.<ref> شرف‌الدین، النص والاجتهاد، ص۱۴؛ شرف‌الدین، ص۱۷۵.</ref>{{سخ}}

===فعّالیت‌های اجتماعی===

شرف الدین در مراسم [[حج]] سال ۱۳۴۰ق به تقاضای ملک حسین، [[نماز جماعت]] را در [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] اقامه کرد و شیعه و سنی به او اقتدا کردند.<ref> المراجعات، شرف الدین، مقدمه شیخ مرتضی آل یاسین، ص۱۹.</ref>{{سخ}}