آیت‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) (←کاربرد عمومی: اصلاح نشانی وب) |
Sultanmoradi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیَتُ‌الله''' یا '''آیةالله''' (به‌معنای نشانه خدا)، عنوانی برای نشان دادن جایگاه علمی [[مجتهد|فقیهان]] طراز اول و دوم [[شیعه]] است. استفاده از آیت‌الله به‌عنوان لقبی برای فقهای درجه اول، از اوایل [[قرن چهاردهم هجری قمری|قرن چهاردهم قمری]] رواج یافت. پیش از آن لقب آیت‌الله برای [[علامه حلی]] به‌کار رفته بود. در اوایل قرن چهاردهم این عنوان برای فقیهانی چون [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]]، [[سید عبدالله بهبهانی]] و [[محمدکاظم خراسانی |آخوند خراسانی]] به کار برده شد. پس از تشکیل [[حوزه علمیه قم]] به‌دست [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]] و مرکزیت یافتن آن، شماری از فقهای بزرگ که در آن گرد آمدند، آیت‌الله لقب یافتند. | '''آیَتُ‌الله''' یا '''آیةالله''' (به‌معنای نشانه خدا)، عنوانی برای نشان دادن جایگاه علمی [[مجتهد|فقیهان]] طراز اول و دوم [[شیعه]] است. استفاده از آیت‌الله به‌عنوان لقبی برای فقهای درجه اول، از اوایل [[قرن چهاردهم هجری قمری|قرن چهاردهم قمری]] رواج یافت. پیش از آن لقب آیت‌الله برای [[علامه حلی]] به‌کار رفته بود. در اوایل قرن چهاردهم این عنوان برای فقیهانی چون [[سید محمدمهدی بحرالعلوم]]، [[سید عبدالله بهبهانی]] و [[محمدکاظم خراسانی |آخوند خراسانی]] به کار برده شد. پس از تشکیل [[حوزه علمیه قم]] به‌دست [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]] و مرکزیت یافتن آن، شماری از فقهای بزرگ که در آن گرد آمدند، آیت‌الله لقب یافتند. | ||
==مفهوم | ==مفهوم == | ||
«آیت‌الله» عبارتی به‌معنای نشانه خدا و آیت‌الله العظمی به‌معنای نشانه بزرگ خدا است. [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر خدا(ص)]]، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را با عبارت «کَلِمَةُ اللهِ الْعُلْیا وَآیته الْکُبْری» مورد خطاب قرار داده است.<ref>حر عاملی، اثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج۳، صفحه۲۱۹.</ref> امیرالمؤمنین(ع) نیز خودش را به عنوان حجت عُظمی و آیت کُبری معرفی کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۷، ص۳۳۵.</ref> در فرازی نیز از دعای [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] پس از نماز در روز [[عید غدیر|عید غدیر]] فرمودند «علی امیر المؤمنین والحجة العظمی وآیتک الکبری» «[[امام علی علیه‌السلام|علی]]، [[امام علی علیه‌السلام|امیرمؤمنان]] و بزرگ‌ترین دلیل و نشانه تو است».<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۴۶.</ref> {{یاد|أنا الحجة العظمی والآیة الکبری}} در فرازی از زیارت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] ایشان افزون بر الحجة الکبری به عنوان «آیة العظمی»{{یاد| السلام علیک أیها الآیة العظمی، السلام علیک أیها الحجة الکبری }} نیز مورد خطاب قرار گرفته است و هرچند کلمه الله در این تعبیر (الآیة العظمی) نیست ولی روشن است که منظور آیت عظمای خداوند است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۲، ص۲۱.</ref>{{یاد| عُظمی صفت تفضیلی (افعل تفضیل) است پس آیت الله العظمی یعنی بزرگتر نشانه خدا.}} | «آیت‌الله» عبارتی به‌معنای نشانه خدا و آیت‌الله العظمی به‌معنای نشانه بزرگ خدا است. [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر خدا(ص)]]، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را با عبارت «کَلِمَةُ اللهِ الْعُلْیا وَآیته الْکُبْری» مورد خطاب قرار داده است.<ref>حر عاملی، اثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج۳، صفحه۲۱۹.</ref> امیرالمؤمنین(ع) نیز خودش را به عنوان حجت عُظمی و آیت کُبری معرفی کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۷، ص۳۳۵.</ref> در فرازی نیز از دعای [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] پس از نماز در روز [[عید غدیر|عید غدیر]] فرمودند «علی امیر المؤمنین والحجة العظمی وآیتک الکبری» «[[امام علی علیه‌السلام|علی]]، [[امام علی علیه‌السلام|امیرمؤمنان]] و بزرگ‌ترین دلیل و نشانه تو است».<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۱۴۶.</ref> {{یاد|أنا الحجة العظمی والآیة الکبری}} در فرازی از زیارت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] ایشان افزون بر الحجة الکبری به عنوان «آیة العظمی»{{یاد| السلام علیک أیها الآیة العظمی، السلام علیک أیها الحجة الکبری }} نیز مورد خطاب قرار گرفته است و هرچند کلمه الله در این تعبیر (الآیة العظمی) نیست ولی روشن است که منظور آیت عظمای خداوند است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۲، ص۲۱.</ref>{{یاد| عُظمی صفت تفضیلی (افعل تفضیل) است پس آیت الله العظمی یعنی بزرگتر نشانه خدا.}} | ||
==کاربرد عمومی== | ==کاربرد عمومی== | ||
در فرهنگ امروز شیعیان به‌ویژه ایران برای فقیهان مشهور به‌کار می‌رود.<ref>انوری، فرهنگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۹۵؛ متینی، «بحثی درباره سابقه تاریخی القاب»، ص۵۶۱.</ref> «آیت الله»، به طور عمومی به روحانیانی اطلاق می‌شود که به درجه [[اجتهاد]] رسیده‌اند؛ اما [[مرجع تقلید]] نیستند. در مقابل، | لقب «آیت‌الله»، در کنار لقبهایی همچون [[ثقة‌الاسلام |ثِقَةُالاسلام]] و [[حجت‌الاسلام|حُجَت‌الاسلام]]، عبارتی برای بزرگداشت علمای شیعه است. این عبارت در فرهنگ امروز شیعیان به‌ویژه ایران برای فقیهان مشهور به‌کار می‌رود.<ref>انوری، فرهنگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۹۵؛ متینی، «بحثی درباره سابقه تاریخی القاب»، ص۵۶۱.</ref> «آیت الله»، به طور عمومی به روحانیانی اطلاق می‌شود که به درجه [[اجتهاد]] رسیده‌اند؛ اما [[مرجع تقلید]] نیستند. در مقابل، عبارت «آیت‌الله العظمی» مختص مجتهدانی است که به مقام مرجعیت رسیده‌اند و شیعیان در مسائل فقهی از آنها تقلید می‌کنند<ref> تفاوت آیت‌الله و آیت‌الله العظمی، [https://www.porseman.com/article/تفاوت-آيت-الله-و-آيت-الله-العظمي/19171 وب‌سایت پرسمان].</ref> یا دارای پیروان زیادی هستند.<ref>ربانی خوراسگانی، نهاد مرجعیت شیعه، ۱۳۸۴ش، ص۱۳۰.</ref> | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||