حوا: تفاوت میان نسخه‌ها
اصلاح چند مورد شیوه نامه ارجاع
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
(اصلاح چند مورد شیوه نامه ارجاع) |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== حوا در سنّت اسلامی == | == حوا در سنّت اسلامی == | ||
=== واژه حوا در قرآن و احادیث === | === واژه حوا در قرآن و احادیث === | ||
در قرآن کریم واژه حوّا ذکر نشده و ذیل آیات راجع به حضرت آدم، از حوّا با عنوان همسر آدم (زَوْجکَ) یاد شده است.<ref>بقره، آیه۳۵؛ اعراف، آیه۱۹؛ طه، آیه۱۱۷.</ref> | در قرآن کریم واژه حوّا ذکر نشده و ذیل آیات راجع به حضرت آدم، از حوّا با عنوان همسر آدم (زَوْجکَ) یاد شده است.<ref>سوره بقره، آیه۳۵؛ سوره اعراف، آیه۱۹؛ سوره طه، آیه۱۱۷.</ref> | ||
البته در احادیث و کتب تاریخی و تفسیری، همسر آدم حوا نامیده شده و گفته شده این نامگذاری از آن‌رو بوده که حوّا مادر همه زندگان<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۹۴۰.</ref> یا از حی (موجود زنده، یعنی آدم) خلق شده است.<ref>طبری، جامع، ذیل بقره: ۳۵؛ ابن بابویه، علل الشرایع، ج۱، ص۲؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۱، ص۱۰۰–۱۰۱.</ref> همچنین در روایتی، آدم حوّا را أثّا نامید که در زبان نبطی به معنای زن است.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۹.</ref> | البته در احادیث و کتب تاریخی و تفسیری، همسر آدم حوا نامیده شده و گفته شده این نامگذاری از آن‌رو بوده که حوّا مادر همه زندگان<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۹۴۰.</ref> یا از حی (موجود زنده، یعنی آدم) خلق شده است.<ref>طبری، جامع، ذیل بقره: ۳۵؛ ابن بابویه، علل الشرایع، ج۱، ص۲؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۱، ص۱۰۰–۱۰۱.</ref> همچنین در روایتی، آدم حوّا را أثّا نامید که در زبان نبطی به معنای زن است.<ref>ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۳۹.</ref> | ||
=== کیفیت آفرینش آدم و حوا در قرآن === | === کیفیت آفرینش آدم و حوا در قرآن === | ||
در قرآن تأکید شده است که آدم از خاک آفریده شد<ref>آل عمران، آیه۵۹؛ حجر، آیه۲۸ و آیات دیگر.</ref> و نیز آمده: «(خدا) شما را از نفسی واحد خلق کرد و جفتش را از او آفرید».<ref>نساء، آیه۱؛ اعراف، آیه۱۸۹.</ref> | در قرآن تأکید شده است که آدم از خاک آفریده شد<ref>آل عمران، آیه۵۹؛ حجر، آیه۲۸ و آیات دیگر.</ref> و نیز آمده: «(خدا) شما را از نفسی واحد خلق کرد و جفتش را از او آفرید».<ref>سوره نساء، آیه۱؛ سوره اعراف، آیه۱۸۹.</ref> | ||
عموم مفسران متقدم بر این عقیده‌اند که در این آیات منظور از نفس، آدم و منظور از زوج، حوّاست و بنابر روایات، خدا او را از یکی از دنده‌های آدم<ref>ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۱۷۵؛ قمی، تفسیرالقمی، ذیل نساء: ۱؛ ابن بابویه، علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۱.</ref> از زیاده خاکی که آدم را از آن خلق کرده بود آفرید.<ref>عیاشی، کتاب التفسیر، ذیل نساء: ۱؛ ابن بابویه، الامالی، ج۱، ص۲۵۹–۲۶۰؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ذیل آیات؛ طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ذیل آیات؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل آیات.</ref> | عموم مفسران متقدم بر این عقیده‌اند که در این آیات منظور از نفس، آدم و منظور از زوج، حوّاست و بنابر روایات، خدا او را از یکی از دنده‌های آدم<ref>ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۱۷۵؛ قمی، تفسیرالقمی، ذیل نساء: ۱؛ ابن بابویه، علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۱.</ref> از زیاده خاکی که آدم را از آن خلق کرده بود آفرید.<ref>عیاشی، کتاب التفسیر، ذیل نساء: ۱؛ ابن بابویه، الامالی، ج۱، ص۲۵۹–۲۶۰؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ذیل آیات؛ طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ذیل آیات؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل آیات.</ref> | ||
به نظر برخی مفسران، مراد این آیات آن است که خدا جفت آدم را از جنس او آفرید، همان‌طور که در آیات دیگر، عبارت «من أنفسکم»<ref>توبه، آیه۱۲۸؛ نحل، آیه۷۲.</ref> به همین معناست. به علاوه، این تفاسیر با ادامه آیه ۱۸۹ سوره اعراف که می‌گوید «تا بدان آرام گیرد»، سازگارتر است، زیرا هرکس به همجنس خود متمایل است و بدان انس می‌گیرد.<ref>شریف رضی، حقائق التأویل فی متشابه التنزیل، ج۱، ص۳۰۸۳۰۹؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل نساء: ۱؛ طباطبائی، تفسیر المیزان، ذیل نساء: ۱؛ سبحانی، القصص القرآنیة: دراسة و معطیات و اهداف، ج۱، ص۹۲۹۳.</ref> | به نظر برخی مفسران، مراد این آیات آن است که خدا جفت آدم را از جنس او آفرید، همان‌طور که در آیات دیگر، عبارت «من أنفسکم»<ref>سوره توبه، آیه۱۲۸؛ سوره نحل، آیه۷۲.</ref> به همین معناست. به علاوه، این تفاسیر با ادامه آیه ۱۸۹ سوره اعراف که می‌گوید «تا بدان آرام گیرد»، سازگارتر است، زیرا هرکس به همجنس خود متمایل است و بدان انس می‌گیرد.<ref>شریف رضی، حقائق التأویل فی متشابه التنزیل، ج۱، ص۳۰۸۳۰۹؛ فخر رازی، التفسیرالکبیر، او، مفاتیح الغیب، ذیل نساء: ۱؛ طباطبائی، تفسیر المیزان، ذیل نساء: ۱؛ سبحانی، القصص القرآنیة: دراسة و معطیات و اهداف، ج۱، ص۹۲۹۳.</ref> | ||
برخی از معاصران گفته‌اند که مراد از نفس واحد، آدم ابوالبشر نیست، بلکه منظور از آن، اصل و منشأ خلقت انسان (اعم از مرد و زن) است و نتیجه گرفته‌اند که زن ومرد، هر دو، از گوهری واحد آفریده شده‌اند.<ref>رشیدرضا، تفسیرالقرآن الحکیم الشهیر بتفسیر المنار، ذیل نساء: ۱؛ جوادی آملی، زن در آینه جلال و جمال، ج۱، ص۴۲۴۴.</ref> | برخی از معاصران گفته‌اند که مراد از نفس واحد، آدم ابوالبشر نیست، بلکه منظور از آن، اصل و منشأ خلقت انسان (اعم از مرد و زن) است و نتیجه گرفته‌اند که زن ومرد، هر دو، از گوهری واحد آفریده شده‌اند.<ref>رشیدرضا، تفسیرالقرآن الحکیم الشهیر بتفسیر المنار، ذیل نساء: ۱؛ جوادی آملی، زن در آینه جلال و جمال، ج۱، ص۴۲۴۴.</ref> | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
=== هبوط آدم و حوا در قرآن === | === هبوط آدم و حوا در قرآن === | ||
در قرآن کریم از آفرینش حوّا سخنی به میان نیامده است. بنابر آیات قرآن، آدم و همسرش به خواست خدا در [[بهشت آدم|بهشت]] ساکن شدند. آن‌ها می‌توانستند از هر خوراکی در بهشت استفاده کنند، جز میوه یک درخت، و در صورت نزدیک شدن به آن درخت از ظالمان محسوب می‌شدند. شیطان هر دوی آن‌ها را فریب داد و آن‌ها میوه ممنوعه را خوردند. در پی آن، بدیهای آن‌ها بر یکدیگر پدیدار شد و آن‌ها کوشیدند با برگهای بهشتی خود را بپوشانند. سپس از خدا خواستند که آن‌ها را ببخشد. خدا نیز به آن‌ها گفت که باید به زمین بروند و در آن‌جا زندگی کنند تا این‌که بمیرند و از آن‌جا خارج شوند.<ref>بقره، آیه۳۵–۳۸؛ اعراف، آیه۱۹–۲۵؛ طه، آیه۱۱۵–۱۲۳.</ref> | در قرآن کریم از آفرینش حوّا سخنی به میان نیامده است. بنابر آیات قرآن، آدم و همسرش به خواست خدا در [[بهشت آدم|بهشت]] ساکن شدند. آن‌ها می‌توانستند از هر خوراکی در بهشت استفاده کنند، جز میوه یک درخت، و در صورت نزدیک شدن به آن درخت از ظالمان محسوب می‌شدند. شیطان هر دوی آن‌ها را فریب داد و آن‌ها میوه ممنوعه را خوردند. در پی آن، بدیهای آن‌ها بر یکدیگر پدیدار شد و آن‌ها کوشیدند با برگهای بهشتی خود را بپوشانند. سپس از خدا خواستند که آن‌ها را ببخشد. خدا نیز به آن‌ها گفت که باید به زمین بروند و در آن‌جا زندگی کنند تا این‌که بمیرند و از آن‌جا خارج شوند.<ref>سوره بقره، آیه۳۵–۳۸؛ سوره اعراف، آیه۱۹–۲۵؛ سوره طه، آیه۱۱۵–۱۲۳.</ref> | ||
=== نقش حوّا در گناه آدم === | === نقش حوّا در گناه آدم === | ||
در قرآن هیچ اشارهای به نقش حوّا در نخستین گناه آدم نشده است. بنابر عهد عتیق مار، حوا را و او نیز آدم را فریب داد، در حالیکه به گفته قرآن، شیطان هر دوی آن‌ها را وسوسه کرد.<ref>بقره، آیه۳۶؛ اعراف، آیه۲۰.</ref> حتی در آیه ۱۲۰ سوره طه فقط از گفتگوی شیطان با آدم و وسوسه او سخن گفته شده و شیطان مستقیمآ به او خطاب کرده است. اما در این آیه به این‌که خطاب شیطان به حوّا بوده، اشارهای نشده است؛ بنابراین، در حالی که در سنّت یهودی مسیحی، حوّا شخصیتی فریب خورده و گمراه کننده معرفی شده است، در قرآن، آدم و حوّا، هر دو، به یک‌اندازه مسئول شناخته شده و به عنوان نخستین زوج بشری به اخراج از بهشت محکوم شده‌اند.<ref>ذیل مادّه، دانشنامه جهان اسلام، چاپ اول.</ref> | در قرآن هیچ اشارهای به نقش حوّا در نخستین گناه آدم نشده است. بنابر عهد عتیق مار، حوا را و او نیز آدم را فریب داد، در حالیکه به گفته قرآن، شیطان هر دوی آن‌ها را وسوسه کرد.<ref>سوره بقره، آیه۳۶؛ سوره اعراف، آیه۲۰.</ref> حتی در آیه ۱۲۰ سوره طه فقط از گفتگوی شیطان با آدم و وسوسه او سخن گفته شده و شیطان مستقیمآ به او خطاب کرده است. اما در این آیه به این‌که خطاب شیطان به حوّا بوده، اشارهای نشده است؛ بنابراین، در حالی که در سنّت یهودی مسیحی، حوّا شخصیتی فریب خورده و گمراه کننده معرفی شده است، در قرآن، آدم و حوّا، هر دو، به یک‌اندازه مسئول شناخته شده و به عنوان نخستین زوج بشری به اخراج از بهشت محکوم شده‌اند.<ref>ذیل مادّه، دانشنامه جهان اسلام، چاپ اول.</ref> | ||
=== وسوسه شدن حوّا در احادیث === | === وسوسه شدن حوّا در احادیث === | ||