تکبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تکبیر'''، در لغت به معنای بزرگ شمردن، بزرگ داشتن خداوند، به بزرگی یادکردن و '''الله اکبر''' گفتن است و تنها یک بار در [[قرآن]] ذکر شده است.

ذکر اللّهُ أَکبَر دارای فضیلت و [[ثواب]] فراوانی است و گفتن؛ بلکه مداومت بر آن در همه احوال، [[مستحب]] است. گفتن [[تکبیره الاحرام|الله اکبر]] در آغاز نماز و در تسبیحات اربعه به عنوان جزیی از آن واجب است. الله اکبر جزیی از اذکار مستحب مانند [[تسبیحات فاطمه زهرا|تسبیحات حضرت فاطمه(س)]] و نیز از فصول [[اذان]] و [[اقامه]] به‌شمار می‌رود.

واژه تکبیر از صدر [[اسلام]] تا به امروز در جنگ‌ها و اجتماعات مسلمانان، به شعاری رایج بدل شده است و در پرچم کشورهای [[ایران]]، [[افغانستان]] و [[عراق]] به کار رفته است.

تکبیر در لغت به معنای بزرگ شمردن است.<ref>جوهری، الصحاح، ج۲، ص: ۸۰۲ُ، ذیل واژه کبر</ref> در متون دینی، تکبیر به معنای بزرگ داشتن یا به بزرگی یادکردن [[خدا]] آمده و ظاهراً معنای لغوی این واژه متأثر از کاربرد دینی آن است؛ زیرا معنای لغوی تکبیر (به لحاظ ریشه اشتقاقی آن) بزرگ داشتن هر کس یا هر چیز است.<ref>جوهری، ذیل «کبر»</ref>

در قران نیز واژه تکبیر تنها یک بارآمده است.<ref>رجوع کنید به اسراء: ۱۱۱</ref>{{یاد|وکبّره تکبیراً }} که به معنای تعظیم و بزرگ دانستن خداوند<ref>طبرسی، ج ۶، ص۶۸۹</ref> و مطابق برخی روایات، به معنای الله اکبر گفتن است؛<ref>رجوع کنید به حویزی، ج ۳، ص۲۳۹</ref> جمع میان این دو وجه امکان‌پذیر است.

در متون [[حدیث|حدیثی]]، تکبیر غالباً مترادفِ الله اکبر گفتن یا بزرگ دانستن و تعظیم خداوند است؛ چنان‌که در روایتی<ref>رجوع کنید به حرّ عاملی، ج ۷، ص۴۳۳</ref> به معنای بزرگ شمردن خداوند آمده، به سبب هدایتی که کرده و عافیتی که بخشیده است. در برخی روایات دیگر نیز واژه الله اکبر به این معناست که خداوند بزرگتر از آن است که در وهم و وصف بگنجد.<ref>شیخ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۳۱۳.</ref> {{یاد|الله أكبر من أن يوصف}}یا با بت‌ها و خدایان دیگر قیاس شود.<ref>رجوع کنید به همو، ۱۴۰۱، ج ۲، ص۲۳۹</ref>

تکبیر بعد از نیت و قبل از رفتن به سجده، در [[سجده سهو]] بنابر مشهور مستحب است.<ref>جواهرالکلام، ج ۱۲، ص۴۴۲ و ص۴۴۷ ـ ۴۴۸</ref> برخی به استحباب تکبیر قبل از [[سجده شکر]] و بعد از سر برداشتن از آن تصریح کرده‌اند.<ref>جواهرالکلام، ج ۱۰، ص۲۴۵</ref>