سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره بقره''' بزرگ‌ترین [[سوره]] قرآن، دومین سوره و از [[سوره‌‌های مدنی قرآن]] است که در [[جزء|جزء‌های]] اول، دوم و سوم جای دارد. نام‌گذاری این سوره به نام «بقره» به دلیل وجود [[داستان گاو بنی‌اسرائیل]] در آن است.  

هدف عمده سوره بقره را هدایت انسان و اعلام این مسئله دانسته‌اند که انسان باید به همه آنچه [[خدا]] به وسیله [[پیامبران|پیامبرانش]] نازل کرده، [[ایمان]] بیاورد و تفاوتی میان [[رسول|رسولان]] او قائل نشود. سوره بقره را به لحاظ محتوا، سوره جامعی دانسته‌اند که هم از [[اصول عقاید]] سخن گفته و هم [[احکام]]ِ مسائلِ عبادى، اجتماعى، سياسى و اقتصادى را مطرح کرده است. داستان [[آدم]] و [[فرشتگان]]، داستان‌هایی مربوط به [[بنی‌اسرائیل]]، داستان [[ابراهیم]] و زنده شدن مردگان و داستان [[طالوت]] و [[جالوت]] از جمله داستان‌ها و روایات تاریخی سوره بقره است.

[[آیة الکرسی]]، [[آیه آمن الرسول]]، آیه [[قبله]] و بلندترین آیه قرآن، (آیه ۲۸۲) جزو سوره بقره هستند. در [[حدیث|روایتی]] از [[پیامبر(ص)]] آمده سورهٔ بقره بافضیلت‌ترین سوره [[قرآن]] و آیة الکرسی بافضیلت‌ترین [[آیه]] آن است.

نام سوره بقره (گاو ماده) از [[داستان گاو بنی‌اسرائیل]] (در آیات ۶۷ تا ۷۳) گرفته شده که قرآن در این داستان به «‌بهانه‌های بنی‌اسرائیل» پرداخته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج‏۱، ص۵۹.</ref> فُسْطاط القرآن، سَنام القرآن، سید القرآن{{یاد| فسطاط به معنی خیمه است؛ زیرا این سوره مانند خیمه بسیاری از احکام اسلام را در بردارد و سنام به معنی قله و اوج است که نشانگر جایگاه والای سوره بقره است. سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۱۹۱؛ http://www.reyshahri.ir/post/50177/285 }} و زهرا نام‌های دیگر سوره بقره هستند.<ref>خرمشاهی، «سوره بقره»، ص۱۲۳۶؛ محققیان، «سوره بقره»، ص۷۰۰.</ref> سوره بقره و [[سوره آل عمران]] را با هم، [[زهراوان|زَهراوان]] نامیده‌اند.<ref>خرمشاهی، «سوره بقره»، ص۱۲۳۶.</ref> همچنین در روایتی، [[امام علی(ع)]] از دو سوره بقره و سوره آل‌عمران به عنوان جمال القرآن یاد کرده است.<ref>تمیمی آمدی، غرر الحكم، ۱۴۱۰ق، ص۳۳۸.</ref>

سوره بقره جزو [[سوره‌های مدنی]] و در [[فهرست ترتیبی سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]]، هشتاد و هفتمین سوره‌ای است که بر [[پیامبر(ص)]] نازل شده است. این سوره در چینش کنونی [[مصحف|مُصحَف]]، دومین سوره است و در [[جزء|جزء‌های]] اول، دوم و سوم [[قرآن]] جای دارد.<ref>خرمشاهی، «سوره بقره»، ص۱۲۳۶.</ref> سوره بقره بعد از [[سوره مطففین]] و قبل از سوره آل عمران، به عنوان اولین سوره‌ای دانسته شده که در [[مدینه]] بر پیامبر نازل شد.<ref>محققیان، «سوره بقره»، ص۷۰۰.</ref>