سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
←تنها سوره بدون بسم الله
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
===تنها سوره بدون بسم الله=== | ===تنها سوره بدون بسم الله=== | ||
این سوره برخلاف سوره‌های دیگر [[قرآن]] بدون «[[بسم الله الرحمن الرحیم]]» شروع شده است. [[مفسران]] برای این موضوع چند دلیل گفته‌‌اند: | این سوره برخلاف سوره‌های دیگر [[قرآن]] بدون «[[بسم الله الرحمن الرحیم]]» شروع شده است. [[مفسران]] برای این موضوع چند دلیل گفته‌‌اند: | ||
* اين سوره به دنبال [[سوره انفال]] نازل شده و | * اين سوره به دنبال [[سوره انفال]] نازل شده و براساس روایات [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت]] قول برگزیده‌تر این است که این دو يک سوره به حساب می‌آيند. و سوره توبه متمم سوره انفال است.<ref>طباطبایی، الميزان، ۱۳۷۰ش، ج۹، ص۱۴۶؛ ترجمه المیزان، ج۱۳، ص۳۲۰.</ref> [[محی الدین عربی]] نیز در الفتوحات سوره انفال و توبه را به این جهت که میانشان بسم الله قرار ندارد یک سوره دانسته است.<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیه، به نقل از: الآلوسی، روح المعانی، ج۵، ص۲۳۶.</ref> | ||
* «[[بسم الله الرحمن الرحیم|بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ]]» آیه رحمت و امان است، درحالیکه سوره برائت براى برداشتن امان و رفع آن است؛ به همین دلیل بسم الله در آغاز اين سوره نیامده است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۹، ص۱۶۳.</ref> | * «[[بسم الله الرحمن الرحیم|بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ]]» آیه رحمت و امان است، درحالیکه سوره برائت براى برداشتن امان و رفع آن است؛ به همین دلیل بسم الله در آغاز اين سوره نیامده است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۶ش، ج۹، ص۱۶۳.</ref> | ||
* در روایت [[ابن عباس]] آمده است [[عثمان]] گفت پیامبر درباره جای این دو سوره سخن نگفت و ما این دو را به این دلیل پشت سر هم آوردیم که هر دو در مدینه نازل شده بودند و موضوعشان یکی بود.<ref>طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۵و۶.</ref>{{یاد|[[ابن عباس]] می‌گوید به [[عثمان]] گفتم چرا سوره برائت را كه از [[سوره‌های مئين|مئين]] است با سوره انفال كه از [[سوره های مثانى|مَثانى]] است هر دو را در میان هفت سوره [[سبع طوال|طِوال]] قرار داديد، و ميان آنها «بسم الله» ننوشتيد؟ عثمان گفت: شيوه [[پیامبر(ص)]] چنان بود كه چون آيات قرآن بر او [[نزول قرآن|نازل]] می‌شد به يكى از نويسندگان وحى می‌گفت: اين آيات را در فلان سوره بگذار، و سوره انفال از نخستين سوره‌هايى بود كه در [[مدينه]] نازل شد، و سوره برائت از آخرين سوره‌هايى بود كه در آن شهر نازل گشت، و چون داستان اين دو سوره شبيه به هم بود ما گمان كرديم كه سوره برائت دنباله سوره انفال است، و خود آن حضرت نيز تا روزى كه از دنيا رفت، در اين باره چيزى نفرمود؛ از اين رو ما اين سوره را در ضمن سبع طوال قرار داديم، و ميان آن دو «بسم الله» ننوشتيم (طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۵و۶).}} | * در روایت [[ابن عباس]] آمده است [[عثمان]] گفت پیامبر درباره جای این دو سوره سخن نگفت و ما این دو را به این دلیل پشت سر هم آوردیم که هر دو در مدینه نازل شده بودند و موضوعشان یکی بود.<ref>طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۵و۶.</ref>{{یاد|[[ابن عباس]] می‌گوید به [[عثمان]] گفتم چرا سوره برائت را كه از [[سوره‌های مئين|مئين]] است با سوره انفال كه از [[سوره های مثانى|مَثانى]] است هر دو را در میان هفت سوره [[سبع طوال|طِوال]] قرار داديد، و ميان آنها «بسم الله» ننوشتيد؟ عثمان گفت: شيوه [[پیامبر(ص)]] چنان بود كه چون آيات قرآن بر او [[نزول قرآن|نازل]] می‌شد به يكى از نويسندگان وحى می‌گفت: اين آيات را در فلان سوره بگذار، و سوره انفال از نخستين سوره‌هايى بود كه در [[مدينه]] نازل شد، و سوره برائت از آخرين سوره‌هايى بود كه در آن شهر نازل گشت، و چون داستان اين دو سوره شبيه به هم بود ما گمان كرديم كه سوره برائت دنباله سوره انفال است، و خود آن حضرت نيز تا روزى كه از دنيا رفت، در اين باره چيزى نفرمود؛ از اين رو ما اين سوره را در ضمن سبع طوال قرار داديم، و ميان آن دو «بسم الله» ننوشتيم (طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۹۰ش، ج۱۱، ص۵و۶).}} | ||