پرش به محتوا

سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳
خط ۳۹: خط ۳۹:
هدف سوره انعام را ریشه‌کن کردن عوامل [[شرک]] دانسته‌اند؛ به همین دلیل در این آیه ضمن تقبیح توجه به غیرخدا، بیان می‌دارد که برای حل مشکلات و رفع زیان و جلب منفعت به معبودهای ساختگی پناه مبرید؛ چراکه اگر کمترین زیانی به تو برسد برطرف کننده آن کسی جز خدا نخواهد بود و اگر خیر و برکتی نصیب تو شود، فقط در پرتو قدرت خداوند است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۴.</ref> این آیه را بیان‌گر حکومت اراده خدا بر تمام اراده‌های دیگر دانسته‌اند و به صراحت عقیده ثنویین (دوگانه پرستان) را که قائل به دو منشأ برای خیر و شر هستند رد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۵.</ref>[[علامه طباطبایی]] هدف سوره انعام را بیان توحید و اثبات ربّی یگانه برای انسان و تمام جهانیان می داند...و ضُرّ در این آیه را غیر عذاب روز قیامت می داند که تنها خداوند می‌تواند آن را برطرف سازد و تنها باید به خیر خداوندی  امیدوار بود که یگانه  معبود شایسته پرستش است وهیچ چیزی نمی تواند مانع تحقق اراده‎‌ا‌ش شود چرا که او بر انجام هر کاری تواناست.<ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۷، ص۳۴</ref>   
هدف سوره انعام را ریشه‌کن کردن عوامل [[شرک]] دانسته‌اند؛ به همین دلیل در این آیه ضمن تقبیح توجه به غیرخدا، بیان می‌دارد که برای حل مشکلات و رفع زیان و جلب منفعت به معبودهای ساختگی پناه مبرید؛ چراکه اگر کمترین زیانی به تو برسد برطرف کننده آن کسی جز خدا نخواهد بود و اگر خیر و برکتی نصیب تو شود، فقط در پرتو قدرت خداوند است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۴.</ref> این آیه را بیان‌گر حکومت اراده خدا بر تمام اراده‌های دیگر دانسته‌اند و به صراحت عقیده ثنویین (دوگانه پرستان) را که قائل به دو منشأ برای خیر و شر هستند رد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۵.</ref>[[علامه طباطبایی]] هدف سوره انعام را بیان توحید و اثبات ربّی یگانه برای انسان و تمام جهانیان می داند...و ضُرّ در این آیه را غیر عذاب روز قیامت می داند که تنها خداوند می‌تواند آن را برطرف سازد و تنها باید به خیر خداوندی  امیدوار بود که یگانه  معبود شایسته پرستش است وهیچ چیزی نمی تواند مانع تحقق اراده‎‌ا‌ش شود چرا که او بر انجام هر کاری تواناست.<ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۷، ص۳۴</ref>   
   
   
در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] تصریح شده که آین آیه در رد ثنویت است چون شر مطلق" در جهان وجود ندارد بنابر اين هنگامى كه شر(ضُرّ) به خدا نسبت داده مى‌شود منظور امورى است كه به ظاهر سلب نعمت است ولى در واقع و در مورد خود خير است، يا براى بيدار باش و يا تعليم و تربيت و برطرف ساختن [[تکبر|غرور]] و طغيان و خود خواهى و يا به خاطر مصالح ديگر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۵.</ref>
در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] تصریح شده که آین آیه در رد [[ثنویت]] است و چون شر مطلق" در جهان وجود ندارد هنگامى كه شر(ضُرّ) به خدا نسبت داده مى‌شود منظور امورى است كه به ظاهر سلب نعمت است ولى در واقع خير است یعنی يا براى بيدار باش و يا تعليم و تربيت و برطرف ساختن [[تکبر|غرور]] و طغيان و خود خواهى و يا به خاطر مصالح ديگر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۱۷۵.</ref>


===نکات===
===نکات===
۱۷٬۳۱۲

ویرایش