تبری: تفاوت میان نسخه‌ها

روایات متعددی در کنار هم ذکر شده و هر دو با هم نشانه پیروی و محبت و دوستی [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت (ع)]] معرفی شده‌اند. در برخی[[حدیث|روایات]] ادعا کننده ولایت بدون تبرّی دروغگو خوانده شده و در برخی، ولایت و برائت با هم نشانه کمال دین؛ و در برخی دوستی و دشمنی در راه خدا و دوستی با دوستان خداوند و دشمنی با دشمنانش از محکم‌ترین دستگیره‌های ایمان دانسته شده است. <ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۷، ص۵۷.</ref>[[مرتضی مطهری|مطهری]] متفکر و دانشمند شیعی در توضیح این دو فرع از فروع دین و بیان رابطه میان آن دو می‌گوید: [[شیعه]] معتقد است که فروع دین ده تاست و نهم و دهم را [[تولی|تَولّی]] و تَبرّی می‌شمارد و معنی آن این است که هرکس باید به ولایت [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‏طالب]] علیه السلام معتقد باشد ولی همین مقدار کافی نیست و در همان حال بایستی یک حالت منفی نیز داشته باشد، یعنی آنچه را که ضد علی و راه اوست نفی و انکار کند چنان‌چه در توحید هم تنها ایمان به [[الله]] کافی نیست بلکه بایستی نفی [[طاغوت]] در کنار آن قرار بگیرد.<ref>مطهری، آشنایی با قرآن، ج۲، ص۷۷.https://lms.motahari.ir/book-page/19/آشنایی%20با%20قرآن،%20ج%202?page=77</ref> {{یادداشت| آیه ۲۵۶ [[سوره بقره]] به این مطلب تصریح کرده است: «فَمَنْ یکفُرْ بِالطّاغوتِ وَ یؤْمِنْ بِاللهِ فَقَدِ اسْتَمْسَک بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی‏ لَا انْفِصَامَ لَهَا» پس هر كس به طاغوت كفر ورزد، و به خدا ايمان آورد، به يقين، به دستاويزى استوار، كه آن را گسستن نيست، چنگ زده است.}}

وجود روایاتی {{یادداشت|عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‌ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً حَبَّبَنَا إِلَى النَّاسِ وَ لَمْ يُبَغِّضْنَا إِلَيْهِمْ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ يَرْوُونَ‌ مَحَاسِنَ كَلَامِنَا لَكَانُوا بِهِ أَعَزَّ وَ مَا اسْتَطَاعَ أَحَدٌ أَنْ يَتَعَلَّقَ عَلَيْهِمْ بِشَيْ‌ءٍ وَ لَكِنْ أَحَدُهُمْ يَسْمَعُ الْكَلِمَةَ فَيَحُطُّ إِلَيْهَا عَشْراً [[یحیی بن ابی‌القاسم اسدی| ابوبصير]] مى‌گويد:از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود:خداوند رحمت كند بنده‌اى را كه ما را محبوب مردم سازد و ما را با آنها دشمن نمى‌كند.بخدا سوگند اگر همان زيبايی‌هایى سخنان ما را براى آنها نقل مى‌كردند،بهتر بود و کسى نمى‌توانست در آنان دست اندازى کند،ولى يکى از آنها سخنى از ما مى‌شنود و آن را ده چندان مى‌کند. کلینی،کافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۲۲۹ }}که احتراز از هرگونه تحریک عاطفی و برانگیختن فضای بدبینی را توصیه کرده است، در اتخاذ این [[سیره]] بی‌تردید مؤثر بوده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به صدوق، الاعتقادات، ۱۴۱۴ق، ص۱۰۹.</ref>{{یادداشت| [[امام علی علیه‌السلام|امام علی (ع)]] در روایتی در رابطه با نماز خواندن در صفوف [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] فرموده: مَنْ صَلَّى مَعَهُمْ فِي الصَّفِّ الْأَوَّلِ، فَكَأَنَّمَا صَلَّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ فِي الصَّفِّ الْأَوَّلِ.هر كس با ايشان (اهل سنّت) در صفّ‌ اول نماز بخواند همانند كسى است كه در صف اول پشت سر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا]] صلّى اللّٰه عليه و آله نماز كرده باشد. آیت الله  [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید]] شیعه در توضیح این روایت می گوید: تعبیر به بودن در صف اول با رسول خدا (ص) و امثال آن به سبب این است که این کار موجب تقویت صفوف مسلمین می شود.