Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوانسالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin
۹٬۴۳۸
ویرایش
جز (←=آیه پایانی(۳۰)) |
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
'''تعداد آیات و دیگر ویژگیها:''' | '''تعداد آیات و دیگر ویژگیها:''' | ||
سوره ملک دارای ۳۰ آیه{{ | سوره ملک دارای ۳۰ آیه{{یاد|به نظر بعضی قاریان [[مکه]] و [[مدینه]] سوره ملک ۳۱ آیه دارد؛ زیرا فراز «بَلی قَدْ جاءَنا نَذِيرٌ» در آیه ۹ را یک آیه دانستهاند ولی دیگران آن را جزو آیه قبل میدانند. (طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۴۸۱.)}} ۳۳۰ کلمه و ۱۳۰۰ حرف <ref>صفوی، «سوره ملک»، ص۸۱۳.</ref> و از نظر حجم جزو [[مفصلات|سورههای مفصلات]] و در حدود نیم حزب است.<ref>خرمشاهی، «سوره ملک»، ج۲، س۱۲۵۷.</ref> این سوره پس از [[سوره طور]] و پیش از [[سوره حاقه]] و قبل از [[هجرت]] در [[مکه]] نازل شد و [[آیه]] مدنی ندارد.<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰و۵۹۶.</ref> سوره ملک همانند [[سوره فرقان]] با واژه «تبارک الذی» آغاز شده و در شمار [[سورههای ممتحنات]] آورده شده است،<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰و۵۹۶.</ref> که گفته شده با [[سوره ممتحنه]] تناسب محتوایی دارند.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/2612 فرهنگنامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ج۱، ص۲۶۱۲.]</ref> {{یاد|ممتحنات ۱۶ سوره قرآن است که سیوطی آنها را به نام ممتحنات ذکر کرده است. (رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۵۹۶) این سورهها عبارتند از: فتح، حشر، سجده، طلاق، قلم، حجرات، تبارک، تغابن، منافقون، جمعه، صف، جن، نوح، مجادله، ممتحنه و تحریم. (رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰.)}} | ||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[علامه طباطبایی]] واژه «تبارک» که در ابتدای این آیه آمده است را درباره هر چیزی میداند که منشا خیرات و برکات زیادی باشد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۴۸.</ref> در این آیه مبارک بودن ذات خداوند را به مالکیت و حاکمیت او بر جهان و قدرت او بر همه چیز مرتبط دانسته و به همین دلیل او را وجودی زوال ناپذیر و پربرکت معرفی کردهاند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۳۱۶.</ref> | [[علامه طباطبایی]] واژه «تبارک» که در ابتدای این آیه آمده است را درباره هر چیزی میداند که منشا خیرات و برکات زیادی باشد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۴۸.</ref> در این آیه مبارک بودن ذات خداوند را به مالکیت و حاکمیت او بر جهان و قدرت او بر همه چیز مرتبط دانسته و به همین دلیل او را وجودی زوال ناپذیر و پربرکت معرفی کردهاند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۳۱۶.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
تعبیر «بیده الملک» در این آیه را کنایه از تسلط کامل خداوند بر تمام هستی دانستهاند به صورتی که هر تغییری بخواهد در آن میدهد و به هر شکل بخواهد اداره میکند و قدرت او به هیچ حدی محدود نمیگردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۴۸.</ref>علامه هم چنان براین باور است که تعبیر بیده الملک گستردگی فرمانروایی و قدرت و سلطنت خداوند را از تعبیر« ملیک» در آیه۵۵ سوره قمر{{ | تعبیر «بیده الملک» در این آیه را کنایه از تسلط کامل خداوند بر تمام هستی دانستهاند به صورتی که هر تغییری بخواهد در آن میدهد و به هر شکل بخواهد اداره میکند و قدرت او به هیچ حدی محدود نمیگردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۴۸.</ref>علامه هم چنان براین باور است که تعبیر بیده الملک گستردگی فرمانروایی و قدرت و سلطنت خداوند را از تعبیر« ملیک» در آیه۵۵ سوره قمر{{یاد|فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ ترجمه:در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر }} بیشتر میفهماند و نیز تصریح و تاکید(بیده الملک) برای اثبات قلمرو فرمانروایی خداوند متعال ازتعبیر «له الملک» در آیه ۱ سوره تغابن{{یاد|لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ ترجمه:مالکیت و حکومت از آن اوست و ستایش از آن او }} بیشتر است. <ref>طباطبایی، الیزان، ۱۳۹۴ق، ج۱۹، ص۳۴۸. | ||
</ref> | </ref> | ||
ویرایش