سوره شعراء: تفاوت میان نسخه‌ها

نام‌گذاری این سوره به نام شُعَراء به دلیل سخن گفتن از شاعران در آیات پایانی (۲۲۴ تا۲۲۷) این سوره است. {{یادداشت| وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ...  وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ}}نام دیگر این سوره '''طسم''' (خوانده می‌شود طا سین میم) است؛ چراکه با همین [[حروف مقطعه|حروف مُقطَّعه]] شروع می‌شود.<ref>خرمشاهی، «سوره شعراء»، ص۱۲۴۴.</ref> نام دیگر این سوره جامعه است؛ زیرا علاوه بر مسائل گوناگون، داستان چندین پیامبر و اقوام گذشته را در خود جمع کرده است.<ref>صفوی، «سوره شعراء»، ص۷۴۴.</ref>

سوره شعراء جزو [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره‌های مکی]]{{یادداشت|چرا که همه [[آیه|آیات]] سوره شعراء به جز چهار آیه آخر، در [[مکه]] نازل شده است. (مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۱۷۹.)}}  و در [[فهرست ترتیبی سوره‌های قرآن|ترتیب نزول]]، چهل و هفتمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نازل شده است. این سوره در چینش کنونی [[مصحف|مُصحَف]]، بیست و ششمین سوره است و در [[جزء (قرآن)|جزء]] نوزدهم [[قرآن]] جای دارد.<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶.</ref>  

</ref> در خواست نکردن اجر و مزد از مردم در برابر انجام رسالت  در قرآن کریم از زبان دیگر پیامبران نیز نقل شده مانند [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام (ص)]] در سوره انعام آیه ۹۰{{یادداشت| قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْعَالَمِينَ }} ونیز [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]] سوره شعرا آیه ۱۸۰{{یادداشت|وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ}}و این اختصاص به تعداد محدودی از پیامبران ندارد بلکه تمام آنان تنها برای انجام وظیفه الهی خویش ابلاغ رسالت می‌کردند [[تفسیر نور (کتاب) | تفسیر نور]] از این آیات استفاده کرده‌ که مبلغان دینی نباید توقع مادی ازمردم داشته باشند و از قرار گرفتن در موضع  تهمت دنیا پرستی دور باشند و با توکل بر خداوند می توانند از مردم بی نیاز باشند . <ref>قرائتی، محسن،  تفسیر نور، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، ۱۳۸۳ش، چاپ يازدهم، ج۶، ص ۳۴۱.</ref>