ظهر شرعی: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
imported>Hasaninasab |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[ar:الزوال]] | [[ar:الزوال]] | ||
<onlyinclude>{{درجهبندی | |||
| پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل | |||
| رده = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص | |||
| جعبه اطلاعات = <!--نمیخواهد، ندارد، دارد-->نمیخواهد | |||
| عکس = <!--نمیخواهد، ندارد، دارد-->ندارد | |||
| ناوبری = <!--ندارد، دارد-->ندارد | |||
| رعایت شیوهنامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->ندارد | |||
| کپیکاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد | |||
| استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ندارد | |||
| جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد | |||
| رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد | |||
| جامعیت = <!--ندارد، دارد-->ندارد | |||
| زیادهنویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد | |||
| تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}--> | |||
| تاریخ برتر شدن =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}--> | |||
| توضیحات = | |||
}}</onlyinclude> | |||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
[[رده:مقالههای با درجه اهمیت ب]] | [[رده:مقالههای با درجه اهمیت ب]] |
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۰۹
برای اثباتپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکیشیعه برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
ظهر شرعی یا نیمروز، زمانی است که سایهٔ شاخص[۱] به کوتاهترین مقدار خود در روز میرسد و در برخی مناطق سایه محو میشود. یعنی وقتی که خورشید از بالاترین نقطه خود در آسمان به سوی مغرب مایل میشود.
نحوه تشخیص ظهر شرعی
صبح که خورشید بیرون میآید، سایهٔ آن به طرف مغرب شاخص میافتد و هر چه بالاتر میآید، این سایه کم میشود، هنگامی که سایه به آخرین درجهٔ کمی رسید، موقع ظهر است و همین که رو به زیادی گذارد و سایهٔ آن رو به مشرق برگشت، میفهمیم که ظهر شده است.
در برخی نواحی، در برخی روزهای سال، هنگام ظهر سایه به کلی از بین میرود و آفتاب کاملاً عمود میتابد. در این گونه مناطق موقعی که مجدداً سایه پیدا شد، میفهمیم که ظهر شدهاست.
پانویس
- ↑ شاخص، قطعهٔ چوب صاف یا میلهای است که برای نشان دادن سایه خورشید، در زمین هموار به طور عمودی فرو میکنند.
منابع
- رسالهٔ توضیحالمسایل آیتالله مکارم شیرازی، صص ۱۲۷ و ۱۲۸.