پرش به محتوا

تشت‌گذاری (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۲۶: خط ۲۶:
تشت‌گذاری هر سال پیش از شروع [[ماه محرم]] و بین روزهای [[۲۷ ذی الحجه|۲۷]] تا [[۳۰ ذی الحجه ]] برگزار می‌شود.<ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ص۳۲۹.</ref> در تشت‌گذاری، تشت‌های مخصوصی با احترام توسط بزرگان و ریش‌سفیدان وارد [[مساجد]] و [[حسینیه|حسینیه‌ها]]‌ می‌شود. سپس دعای تشت‌گذاری که عباراتی فارسی و ترکی و عربی است خوانده شده و تشت‌ها را از [[آب]] پر می‌کنند. در این مراسم نوحه‌های مربوط به عزای حسینی خوانده شده و عملا مراسم [[عزاداری امام حسین]] آغاز می‌شود. مردم دست در آب تشت‌ها می‌زنند و آن را نوعی [[بیعت]] با [[حسین(ع)]] می‌دانند؛ سپس از این آب به عنوان [[تبرک]] می‌برند.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۲۷۲.</ref>  در مساجد [[اردبیل]]، از سده‌های پیش، جایی برای قرار دادن تشت‌ها وجود داشته است.
تشت‌گذاری هر سال پیش از شروع [[ماه محرم]] و بین روزهای [[۲۷ ذی الحجه|۲۷]] تا [[۳۰ ذی الحجه ]] برگزار می‌شود.<ref>مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ص۳۲۹.</ref> در تشت‌گذاری، تشت‌های مخصوصی با احترام توسط بزرگان و ریش‌سفیدان وارد [[مساجد]] و [[حسینیه|حسینیه‌ها]]‌ می‌شود. سپس دعای تشت‌گذاری که عباراتی فارسی و ترکی و عربی است خوانده شده و تشت‌ها را از [[آب]] پر می‌کنند. در این مراسم نوحه‌های مربوط به عزای حسینی خوانده شده و عملا مراسم [[عزاداری امام حسین]] آغاز می‌شود. مردم دست در آب تشت‌ها می‌زنند و آن را نوعی [[بیعت]] با [[حسین(ع)]] می‌دانند؛ سپس از این آب به عنوان [[تبرک]] می‌برند.<ref>محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۲۷۲.</ref>  در مساجد [[اردبیل]]، از سده‌های پیش، جایی برای قرار دادن تشت‌ها وجود داشته است.


موقف اردبیل در گذرگاه تاریخ نقل کرده است که دسته‌های سینه‌زنان و زنجیرزنان ابتدا به محلی که تشت‌ها قرار دارد تجمع می‌کنند و بعد به طرف [[مسجد]] محل حرکت می‌کنند. حاملین تشت‌ها  که معمولا علما و سالخوردگان هستند، پیشاپیش دسته‌ها حرکت می‌کنند. زمانی که تشت‌ها به مسجد می‌رسند حاملین و مشایعیین یکی یا دو دور داخل مسجد گشت زده نوحه‌خوانی و عزاداری می‌کنند. آنگاه تشت‌ها را در جایگاه مخصوص که معمولا تاقچه‌های بزرگ است قرار می‌دهند. تشت‌ها بلا فاصله پر آب می‌شوند و روی تشت‌ها تخته‌های گذاشته می‌شود که شمع‌دان‌های مخصوصی دارند و شمع‌ها نیز روشن می‌شوند. همینکه غروب شد عزاداران در کنار تشت‌ها صف کشیده فاتحه می‌خوانند.<ref>صفری، اردبیل در گذرگاه تاریخ، ج۲، ۱۳۷۰ش، ص۱۲۹.</ref> قرائت فاتحه کنار تشت نیز تشریفات خاص خود را داشته از جمله اینکه فاتحه‌خوان و حتی متن دعا از قبل مشخص است. معمولا فردی از خانواده معین فاتحه می‌خواند مثلا در مسجد جامع اردبیل که مراسمش شهرت بیشتری هم دارد، همیشه فردی از خانواده سیداحمد حسینی فاتحه می‌خواند. دعای که در این مراسم خوانده می شود نیز مخصوص است از زمان صفوی باقی مانده است. مردم محل به بر آورده شدن حاجت در تشت‌گذاری اعتقاد دارند و گاهی بیماران لاعلاج را دخیل می‌بندند.<ref>صفری، اردبیل در گذرگاه تاریخ، ج۲، ۱۳۷۰ش، ص۱۳۰.</ref>
مولف کتاب اردبیل در گذرگاه تاریخ نقل کرده است که دسته‌های سینه‌زنان و زنجیرزنان ابتدا به محلی که تشت‌ها قرار دارد تجمع می‌کنند و بعد به طرف [[مسجد]] محل حرکت می‌کنند. حاملین تشت‌ها  که معمولا علما و سالخوردگان هستند، پیشاپیش دسته‌ها حرکت می‌کنند. زمانی که تشت‌ها به مسجد می‌رسند حاملین و مشایعیین یکی یا دو دور داخل مسجد گشت زده نوحه‌خوانی و عزاداری می‌کنند. آنگاه تشت‌ها را در جایگاه مخصوص که معمولا تاقچه‌های بزرگ است قرار می‌دهند. تشت‌ها بلا فاصله پر آب می‌شوند و روی تشت‌ها تخته‌های گذاشته می‌شود که شمع‌دان‌های مخصوصی دارند و شمع‌ها نیز روشن می‌شوند. همینکه غروب شد عزاداران در کنار تشت‌ها صف کشیده فاتحه می‌خوانند.<ref>صفری، اردبیل در گذرگاه تاریخ، ج۲، ۱۳۷۰ش، ص۱۲۹.</ref> قرائت فاتحه کنار تشت نیز تشریفات خاص خود را داشته از جمله اینکه فاتحه‌خوان و حتی متن دعا از قبل مشخص است. معمولا فردی از خانواده معین فاتحه می‌خواند مثلا در مسجد جامع اردبیل که مراسمش شهرت بیشتری هم دارد، همیشه فردی از خانواده سیداحمد حسینی فاتحه می‌خواند. دعای که در این مراسم خوانده می شود نیز مخصوص است از زمان صفوی باقی مانده است. مردم محل به بر آورده شدن حاجت در تشت‌گذاری اعتقاد دارند و گاهی بیماران لاعلاج را دخیل می‌بندند.<ref>صفری، اردبیل در گذرگاه تاریخ، ج۲، ۱۳۷۰ش، ص۱۳۰.</ref>


== نمادی از سیراب‌کردن سپاه کوفه==
== نمادی از سیراب‌کردن سپاه کوفه==
confirmed، templateeditor
۲٬۰۶۵

ویرایش