آیات نشوز: تفاوت میان نسخهها
←کاربرد فقهی
(پیوند میان ویکی در ویکی داده و حذف آن از مبدا ویرایش) |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
آیه ۳۴ از نشوز زن و وظیفه مرد در برابر آن سخن میگوید. فقیهان بر اساس این آیه، [[فتوا]] دادهاند که در صورت نشوز زن، مرد در مرحله اول، باید او را نصیحت کند. اگر فایده نداشت، در بستر به او پشت کند یا بسترش را از او جدا کند. چنانچه این روش هم مؤثر نبود، او را بهصورت خفیف، تنبیه بدنی کند.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۵-۲۰۷؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۵۶-۳۵۷.</ref> | آیه ۳۴ از نشوز زن و وظیفه مرد در برابر آن سخن میگوید. فقیهان بر اساس این آیه، [[فتوا]] دادهاند که در صورت نشوز زن، مرد در مرحله اول، باید او را نصیحت کند. اگر فایده نداشت، در بستر به او پشت کند یا بسترش را از او جدا کند. چنانچه این روش هم مؤثر نبود، او را بهصورت خفیف، تنبیه بدنی کند.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۵-۲۰۷؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۵۶-۳۵۷.</ref> | ||
گفته شده است شوهر تنها در صورت خوف از هوسرانی همسرش میتواند پس از موعظه و جدایی از بستر، زن را تنبیه بدنی کند و این حکم واجب و الزامی نیست و شوهر میتواند مماشات کند و در صورت هرگونه اتفاق نامشروع زن را طلاق دهد.<ref>انصاری، «تحقیقی درباره معنای ضرب در آیه نشوز»، ص۴۰.</ref> | |||
آیه ۱۲۸ مربوط به نشوز مردان است. فقیهان با استناد به این آیه گفتهاند اگر زنی علائم نشوز را در شوهرش دید، میتواند برای صلح میان خود و شوهرش و ایجاد علاقه در او برای ادامه زندگی مشترک، او را نصیحت کند و از بعضی از حقوقش صرفنظر كند تا به این وسیله از [[طلاق]] جلوگیری شود.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۷-۲۰۸؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۶۳.</ref> | آیه ۱۲۸ مربوط به نشوز مردان است. فقیهان با استناد به این آیه گفتهاند اگر زنی علائم نشوز را در شوهرش دید، میتواند برای صلح میان خود و شوهرش و ایجاد علاقه در او برای ادامه زندگی مشترک، او را نصیحت کند و از بعضی از حقوقش صرفنظر كند تا به این وسیله از [[طلاق]] جلوگیری شود.<ref>برای نمونه، نگاه کنید به نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۱، ص۲۰۷-۲۰۸؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۸، ص۳۶۳.</ref> |