confirmed، templateeditor
۲٬۰۶۵
ویرایش
حزب بعث عراق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پانوشت = | | پانوشت = | ||
}} | }} | ||
'''حزب بَعثْ عراق''' شاخه منطقه‌ای حزب عربی سوسیالیستی بعث است که در اوایل دهه ۱۹۵۰م/[[۱۳۳۰ شمسی| | '''حزب بَعثْ عراق''' شاخه منطقه‌ای حزب عربی سوسیالیستی بعث است که در اوایل دهه ۱۹۵۰م/[[۱۳۳۰ شمسی|۱۳۳۰ش]] تأسیس و طی ۳۵ سال حکمرانی (۱۹۶۸-۲۰۰۳م) در [[عراق]] به سرکوب شدید [[شیعیان]] و کردها پرداخت و عامل [[جنگ ایران و عراق]] (۱۹۸۰-۱۹۸۸م) و اشغال [[کویت]] (اوت۱۹۹۱م)، محسوب می‌شود. پایگاه اجتماعی حزب بعث عراق، اقلیت [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] عرب عراقی محسوب می‌شد و برای مهار شیعیان عرب و کردها به اشکال مختلف سرکوب از قبیل [[ترور]]، اعدام، بازداشت‌های غیر قانونی، شکنجه و تبعید اجباری مبادرت ورزید. مراسم‌های مذهبی شیعیان از قبیل [[عاشورا|عزاداری عاشورا]] و [[پیاده روی اربعین|پیاده‌روی اربعین]] محدود و ممنوع گردید، [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] و روحانیون بلند پایه مثل [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خویی]] و [[سید محمدباقر صدر|آیت الله محمدباقر صدر]] محصور و یا اعدام گردیدند. هر نوع تظاهرات مسالمت‌آمیز و اقدامات مسلحانه شیعیان بارها در شهرهای [[نجف]]، [[کربلا]] و [[بصره]] با استفاده از ارتش و پلیس و در مواردی با استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی سرکوب گردید. | ||
حزب بعث در اوایل دهه ۱۹۴۰م/[[۱۳۱۹ش|۱۳۲۰ش]] در [[سوریه]] تأسیس و اولین کنگره آن در ۱۹۴۷م/[[۱۳۲۶ش]] در [[دمشق]] برگزار گردید. شاخه‌های منطقه‌ای حزب بعث نیز در دهه ۱۹۵۰م فراتر از سوریه در عراق، [[اردن]] و [[لبنان]]، شروع به فعالیت کردند. در این میان شاخه‌های سوری و عراقی به ترتیب در ۱۹۶۳م/[[۱۳۴۲ش]] و ۱۹۶۸م/[[۱۳۴۷ش]] از طریق کودتا به قدرت رسیدند و هدف وحدت عربی که آرمان اولیه بعث بود، به مرور کمرنگ گردید و مسایل ملی اولویت یافت. | حزب بعث در اوایل دهه ۱۹۴۰م/[[۱۳۱۹ش|۱۳۲۰ش]] در [[سوریه]] تأسیس و اولین کنگره آن در ۱۹۴۷م/[[۱۳۲۶ش]] در [[دمشق]] برگزار گردید. شاخه‌های منطقه‌ای حزب بعث نیز در دهه ۱۹۵۰م فراتر از سوریه در عراق، [[اردن]] و [[لبنان]]، شروع به فعالیت کردند. در این میان شاخه‌های سوری و عراقی به ترتیب در ۱۹۶۳م/[[۱۳۴۲ش]] و ۱۹۶۸م/[[۱۳۴۷ش]] از طریق کودتا به قدرت رسیدند و هدف وحدت عربی که آرمان اولیه بعث بود، به مرور کمرنگ گردید و مسایل ملی اولویت یافت. | ||