پرش به محتوا

عثمان بن سعید عمری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۳: خط ۲۳:
| آثار              =
| آثار              =
}}
}}
'''عُثْمان بن سعید عَمْری''' مشهور به ابوعمرو  اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغری]] است. او از با نام صحابی [[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]](ع) یاد شده و در اینکه او از یاران [[امام جواد]] نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) به مدت پنج سال (۲۶۰ - ۲۶۵ق) از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت امام به [[بغداد]] رفته و دوران وکالت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. حضرت مهدی به هنگام وفات او، نامه تسلیتی برای فرزند او فرستاد. در متون روایی از عثمان بن سعید با القاب متعددی یاد شده است.
'''عُثْمان بن سعید عَمْری''' (متوفای ۲۶۵ق) مشهور به ابوعمرو  اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغری]] است. او از با نام صحابی [[امام هادی]]، [[امام عسکری]] و [[امام مهدی]](ع) یاد شده و در اینکه او از یاران [[امام جواد]] نیز بوده، تردید است. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) به مدت پنج سال (۲۶۰ - ۲۶۵ق) از سوی ایشان به عنوان نایب خاص انتخاب گردید و پس از او پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت امام به [[بغداد]] رفته و دوران وکالت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای عراق وکلایی داشته که وجوهات را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. حضرت مهدی به هنگام وفات او، نامه تسلیتی برای فرزند او فرستاد. در متون روایی از عثمان بن سعید با القاب متعددی یاد شده است.
== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref>
درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست اما گفته شده از یازده سالگی به عنوان خادم در منزل امام جواد حضور داشته و بعدها به عنوان پیشکار امام، از اعتماد کامل آن حضرت برخوردار بود.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref>
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۹۳

ویرایش