کاربر ناشناس
سید محمد حسینی همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>A.atashinsadaf جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Salvand جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Hoseinie Hamedani.jpg|بندانگشتی|تصویری از سیدمحمد حسینی همدانی]] | [[پرونده:Hoseinie Hamedani.jpg|بندانگشتی|تصویری از سیدمحمد حسینی همدانی]] | ||
''' سیدمحمد | ''' سیدمحمد حسینی‌هَمِدانى'''، [[فقه|فقیه]] و [[تفسیر|مفسر]] [[امامیه|امامى]] معاصر که در سال 1322قمری در [[نجف]] به دنیا آمد و به [[همدان]]( از شهرهای [[ایران]]) مهاجرت کرد. او از محضر استادانی همچون [[میرزاى نائینى]]، [[شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]]، [[سیدحسین بادكوبه‌اى]] بهره گرفت و آثاری در [[تفسیر]] و [[فقه]] و [[کلام]] تالیف کرد که مهم ترین آنها، [[انوار درخشان در تفسیر قرآن]] است. این اثر که به زبان فارسی است در 18 مجلد به چاپ رسیده است. | ||
==تولدو نسب== | ==تولدو نسب== | ||
وى در 1322 در [[نجف]](از شهرهای مذهبی [[عراق]]) در خانواده‌اى اهل علم و تقوا، به دنیا آمد.<ref> حسینی‌همدانى، 1367ش، ص 35</ref> | وى در 1322 در [[نجف]](از شهرهای مذهبی [[عراق]]) در خانواده‌اى اهل علم و تقوا، به دنیا آمد.<ref> حسینی‌همدانى، 1367ش، ص 35</ref> | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
پدرش، [[سید علی بن سید كاظم همدانى]]، معروف به [[میرسید على عرب]]، از شاگردان [[آخوند خراسانی]]، [[میرزا حسین خلیلی تهرانی]]، [[صاحب عروه|سید محمدكاظم یزدى]] (مؤلف عروةالوثقى) و [[ملاحسینقلى همدانى]] (استاد مشهور سلوك و اخلاق)، و از نوادگان محقق اَعْرَجى علامه [[سیدمحسن حسینى كاظمى]] بود<ref> آقابزرگ طهرانى، قسم 4، ص 1507؛ انصارى قمى، ص 92</ref> . وى در كتاب انوار درخشان<ref> ج 1، ص 3</ref> از خود با نام سیدمحمد حسینى نجفی‌عربزاده یاد كرده است. | پدرش، [[سید علی بن سید كاظم همدانى]]، معروف به [[میرسید على عرب]]، از شاگردان [[آخوند خراسانی]]، [[میرزا حسین خلیلی تهرانی]]، [[صاحب عروه|سید محمدكاظم یزدى]] (مؤلف عروةالوثقى) و [[ملاحسینقلى همدانى]] (استاد مشهور سلوك و اخلاق)، و از نوادگان محقق اَعْرَجى علامه [[سیدمحسن حسینى كاظمى]] بود<ref> آقابزرگ طهرانى، قسم 4، ص 1507؛ انصارى قمى، ص 92</ref> . وى در كتاب انوار درخشان<ref> ج 1، ص 3</ref> از خود با نام سیدمحمد حسینى نجفی‌عربزاده یاد كرده است. | ||
==مهاجرت به همدان== | ==مهاجرت به همدان== | ||
سیدمحمد در 1330 به همراه پدرش به همدان رفت و به تحصیل علوم دینى نزد وى پرداخت.<ref> حسینی‌همدانى، 1367ش، ص 35</ref> | سیدمحمد در 1330 به همراه پدرش به [[همدان]] رفت و به تحصیل علوم دینى نزد وى پرداخت.<ref> حسینی‌همدانى، 1367ش، ص 35</ref> | ||
==بازگشت به نجف== | ==بازگشت به نجف== | ||
در 1343 به [[نجف]] بازگشت و نزد علمای بنام آن شهر، مرحله سطوح را تكمیل كرد و پس از آن، در 1345 در آخرین دوره درس [[اصول]] میرزا[[میرزای نائینی|محمدحسین نائینى]] حاضر شد و مورد توجه وى قرار گرفت <ref> حسینی‌همدانى، 1367ش ، ص 35ـ36</ref> تا آنجا كه میرزاى نائینى او را به دامادى خود برگزید.<ref> ایازى، ص 164</ref> | در 1343 به [[نجف]] بازگشت و نزد علمای بنام آن شهر، مرحله سطوح را تكمیل كرد و پس از آن، در 1345 در آخرین دوره درس [[اصول]] میرزا[[میرزای نائینی|محمدحسین نائینى]] حاضر شد و مورد توجه وى قرار گرفت <ref> حسینی‌همدانى، 1367ش ، ص 35ـ36</ref> تا آنجا كه میرزاى نائینى او را به دامادى خود برگزید.<ref> ایازى، ص 164</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
===برخى از آثار منتشر شده=== | ===برخى از آثار منتشر شده=== | ||
*[[انوار درخشان در تفسیر قرآن]]، كه مهم‌ترین اثر وى و تفسیر فارسى همه قرآن است. این تفسیر در هجده مجلد در 1380، به اهتمام [[محمدباقر بهبودى]]، در [[تهران]] انتشار یافت. از ویژگیهاى تفسیر انوار درخشان، استناد و توجه فراوان مؤلف به اخبار و روایات تفسیرى اهل بیت علیهم‌السلام است.<ref> براى نمونه رجوع کنید به ج 1، ص 81، 113، 130ـ131، ج 8، ص 274، 314، ج 12، ص 48ـ 49، 135، 188، ج 18، ص50، 107ـ 108، 224ـ225</ref> با این حال، وى به نقل اخبار و روایات [[اهل بیت(ع)]] بسنده نكرده، بلكه پس از پاره‌اى توضیحات لغوى و نحوى و بیان برخى لطایف و اشارات، به تفسیر و تحلیل آیه پرداخته است. گاهى نیز با عبارتهایى پیچیده و سنگین و با استفاده از اصطلاحات و تعبیرهاى اهل معنا و معرفت، آیات را تفسیر كرده است،<ref> براى نمونه ر ک به انوار درخشان در تفسیر قرآن ، ج 1، ص 8ـ34، ج 16، ص 282ـ 285</ref> همین ویژگى، موجب شده كه بهره‌گیرى از این تفسیر به گروهى خاص اختصاص یابد.<ref> رجوع کنید به ایازى، ص 165</ref> وى همچنین به روش تفسیر قرآن به قرآن توجه داشته است.<ref> ایازى ، ص 167؛ براى نمونه رجوع کنید به حسینی‌همدانى، 1380، ج 1، ص 19ـ 120، ج 3، ص 36</ref> | *[[انوار درخشان در تفسیر قرآن]]، كه مهم‌ترین اثر وى و تفسیر فارسى همه قرآن است. این تفسیر در هجده مجلد در 1380، به اهتمام [[محمدباقر بهبودى]]، در [[تهران]] انتشار یافت. از ویژگیهاى تفسیر انوار درخشان، استناد و توجه فراوان مؤلف به اخبار و روایات تفسیرى اهل بیت علیهم‌السلام است.<ref> براى نمونه رجوع کنید به ج 1، ص 81، 113، 130ـ131، ج 8، ص 274، 314، ج 12، ص 48ـ 49، 135، 188، ج 18، ص50، 107ـ 108، 224ـ225</ref> با این حال، وى به نقل اخبار و روایات [[اهل بیت(ع)]] بسنده نكرده، بلكه پس از پاره‌اى توضیحات لغوى و نحوى و بیان برخى لطایف و اشارات، به تفسیر و تحلیل [[آیه]] پرداخته است. گاهى نیز با عبارتهایى پیچیده و سنگین و با استفاده از اصطلاحات و تعبیرهاى اهل معنا و معرفت، آیات را تفسیر كرده است،<ref> براى نمونه ر ک به انوار درخشان در تفسیر قرآن ، ج 1، ص 8ـ34، ج 16، ص 282ـ 285</ref> همین ویژگى، موجب شده كه بهره‌گیرى از این تفسیر به گروهى خاص اختصاص یابد.<ref> رجوع کنید به ایازى، ص 165</ref> وى همچنین به روش تفسیر قرآن به قرآن توجه داشته است.<ref> ایازى ، ص 167؛ براى نمونه رجوع کنید به حسینی‌همدانى، 1380، ج 1، ص 19ـ 120، ج 3، ص 36</ref> | ||
*پرتوى درخشان از [[اصول کافی]]، در شش جلد، كه شرح كتاب‌التوحید كافى است. | *پرتوى درخشان از [[اصول کافی]]، در شش جلد، كه شرح كتاب‌التوحید كافى است. | ||
*[[معاد جسمانى و روحانى]]. | *[[معاد جسمانى و روحانى]]. | ||