حسین حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) (←آثار) |
Khoshnoudi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
| پانویس = | | پانویس = | ||
}} | }} | ||
'''شیخ حسین حلّی''' [[فقیه]] شیعه قرن چهاردهم، از شاگردان [[محمدحسین نائینی|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[آقا ضیاءالدین عراقی]] بود. او استاد [[سید محمدتقی حکیم]]، [[سید محمدسعید حکیم]] و [[سید رضی شیرازی]] بوده است. | '''شیخ حسین حلّی''' [[مجتهد|فقیه]] شیعه قرن چهاردهم، از شاگردان [[محمدحسین غروی نائینی|میرزا محمدحسین نائینی]] و [[آقا ضیاء عراقی|آقا ضیاءالدین عراقی]] بود. او استاد [[سید محمدتقی حکیم]]، [[سید محمدسعید حکیم]] و [[سید رضی شیرازی]] بوده است. | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
حسین در حدود ۱۳۰۹ق در [[نجف]] به دنیا آمد. وی اهل عیفار (منطقه‌ای در [[عراق]]، در نزدیکی [[حله|حلّه]]) و از طایفه طُفَیل بود. پدرش، [[علی بن حسین حلی]] (متوفی [[۱۳۴۴ق]]) عالمی پرهیزکار بود که در جوانی حلّه را ترک کرده، در نجف سکونت گزید.<ref>آل‌محبوبه، ج۳، ص۲۸۳-۲۸۴؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر، قسم ۴، ص۱۴۲۳-۱۴۲۴.</ref> | حسین در حدود ۱۳۰۹ق در [[نجف]] به دنیا آمد. وی اهل عیفار (منطقه‌ای در [[عراق]]، در نزدیکی [[حله (شهر)|حلّه]]) و از طایفه طُفَیل بود. پدرش، [[علی بن حسین حلی]] (متوفی [[سال ۱۳۴۴ هجری قمری|۱۳۴۴ق]]) عالمی پرهیزکار بود که در جوانی حلّه را ترک کرده، در نجف سکونت گزید.<ref>آل‌محبوبه، ج۳، ص۲۸۳-۲۸۴؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر، قسم ۴، ص۱۴۲۳-۱۴۲۴.</ref> | ||
حسین برادر شاعر و فاضلی به نام حسن داشت که از وی بزرگ‌تر بود و در ۱۳۳۷ در جوانی براثر بیماری درگذشت. از او دو اثر، کتاب فی علم‌الصرف و دیوان شعر، باقی مانده است.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر، قسم ۱، ص۴۱۴-۴۱۵؛آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج۹، قسم ۱، ص۲۴۱؛حلّی، قسم ۲، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> | حسین برادر شاعر و فاضلی به نام حسن داشت که از وی بزرگ‌تر بود و در ۱۳۳۷ در جوانی براثر بیماری درگذشت. از او دو اثر، کتاب فی علم‌الصرف و دیوان شعر، باقی مانده است.<ref>آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر، قسم ۱، ص۴۱۴-۴۱۵؛آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج۹، قسم ۱، ص۲۴۱؛حلّی، قسم ۲، ص۲۰۲-۲۰۳.</ref> | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
==فعالیت‌های علمی و فضایل اخلاقی== | ==فعالیت‌های علمی و فضایل اخلاقی== | ||
حسین از کودکی به تحصیل علوم حوزوی روی آورد و پس از طی دوره [[نظام درسی حوزه | حسین از کودکی به تحصیل علوم حوزوی روی آورد و پس از طی دوره [[نظام درسی حوزه علمیه|مقدمات]]، به تحصیل در دوره [[نظام درسی حوزه علمیه|سطوح عالی]] مشغول شد. مهم‌ترین و اصلی‌ترین استاد او در این مرحله [[محمدحسین غروی نائینی|میرزا محمدحسین نائینی]] بود که حلّی مدتی طولانی در جلسات درس وی حضور یافت و از شاگردان برجسته و نزدیک او بود. حلّی مدتی نیز در جلسات درس [[آقا ضیاء عراقی|آقا ضیاء الدین عراقی]] شرکت کرد.<ref>آل‌محبوبه، ج۳، ص۲۸۳؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم۲، ص۶۰۳؛ طباطبائی‌حکیم، ج۳، ص۵۴.</ref> | ||
وی فردی دقیق، مسلط بر مبانی فقهی و اصولی گوناگون و خوش‌بیان بود و بسیار عمیق و محققانه و به شکل دسته‌بندی شده و منظم تدریس می‌کرد.<ref>آل‌محبوبه، ج۳، ص۲۸۳؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۲، ص۶۰۳-۶۰۴؛ امینی، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۴۲.</ref> | وی فردی دقیق، مسلط بر مبانی فقهی و اصولی گوناگون و خوش‌بیان بود و بسیار عمیق و محققانه و به شکل دسته‌بندی شده و منظم تدریس می‌کرد.<ref>آل‌محبوبه، ج۳، ص۲۸۳؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام‌الشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۲، ص۶۰۳-۶۰۴؛ امینی، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۴۲.</ref> | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
===تقریرات درس حلی=== | ===تقریرات درس حلی=== | ||
شماری از شاگردان حلّی تقریرات درس‌های فقه و اصول او را تنظیم کرده‌اند. | شماری از شاگردان حلّی تقریرات درس‌های فقه و اصول او را تنظیم کرده‌اند. | ||
*مشهورترین آنها بُحُوث فقهیة، اثر عزالدین بحرالعلوم است. این اثر حاصل درس‌های حلّی درباره برخی مسائل جدید فقهی، از جمله بیمه، بلیت بخت آزمایی، اوراق نقدی، عملیات بانکی، سرقفلی، احداث راه‌ها و خیابان‌های جدید، [[قاعده الزام]] و حقوق زوجیت و آثار وضعی آن است. مؤلف با بهره‌گیری از منابع جدید، نکاتی را به دروس حلّی افزوده و پاره‌ای از مباحث کتاب را با پرسش و [[استفتاء]] از حلّی تألیف کرده است.<ref>بحرالعلوم، ص۱۱-۱۲.</ref> این اثر نخستین‌بار در ۱۳۸۴/ ۱۳۴۳ش در [[نجف]] و پس از آن، بارها در [[عراق]]، [[لبنان]] و [[ایران]] چاپ شد. | *مشهورترین آنها بُحُوث فقهیة، اثر عزالدین بحرالعلوم است. این اثر حاصل درس‌های حلّی درباره برخی مسائل جدید فقهی، از جمله بیمه، بلیت بخت آزمایی، اوراق نقدی، عملیات بانکی، سرقفلی، احداث راه‌ها و خیابان‌های جدید، [[قاعده الزام]] و حقوق زوجیت و آثار وضعی آن است. مؤلف با بهره‌گیری از منابع جدید، نکاتی را به دروس حلّی افزوده و پاره‌ای از مباحث کتاب را با پرسش و [[فتوا|استفتاء]] از حلّی تألیف کرده است.<ref>بحرالعلوم، ص۱۱-۱۲.</ref> این اثر نخستین‌بار در ۱۳۸۴/ ۱۳۴۳ش در [[نجف]] و پس از آن، بارها در [[عراق]]، [[لبنان]] و [[ایران]] چاپ شد. | ||
*دلیل العروة الوثقی، اثر حسن سعید تهرانی، یکی دیگر از تقریرات دروس حلّی در مبحث [[طهارت]] است که بارها در [[عراق]] و [[ایران]] چاپ شده است.<ref>امینی، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۰؛عواد، ج۱، ص۳۴۳.</ref> | *دلیل العروة الوثقی، اثر حسن سعید تهرانی، یکی دیگر از تقریرات دروس حلّی در مبحث [[طهارت]] است که بارها در [[عراق]] و [[ایران]] چاپ شده است.<ref>امینی، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۰؛عواد، ج۱، ص۳۴۳.</ref> | ||
*بخش هشتم کتاب نموذج فی الفقه الجعفری،<ref>چاپ ۱۴۱۰/ ۱۳۶۸ش، قم.</ref> اثر سید عباس مدرسی یزدی هم به تقریرات درس حلّی در مبحث بیع اختصاص دارد. | *بخش هشتم کتاب نموذج فی الفقه الجعفری،<ref>چاپ ۱۴۱۰/ ۱۳۶۸ش، قم.</ref> اثر سید عباس مدرسی یزدی هم به تقریرات درس حلّی در مبحث بیع اختصاص دارد. | ||