کاربر:Rezashams/صفحه تمرین ۱

اهدای عضو انتقال عضوی از بدن انسان زنده یا انسانی که مرده یا در مرگ مغزی به سر میبرد و پیوند آن عضو به فردی دیگر است. اهدای عضو از مسائل جدید فقهی محسوب میشود. سوال اساسی در این مسئله توانایی انسان در مورد بخشیدن یا فروش عضوی از بدن خود است. برخی از فقیهان شیعه انسان را مالک بدن خود نمیدانند و معتقدند در صورت مالک نبودن سایر تصرفات در بدن نیز جایز نیست و در مقابل برخی دیگر با وجوب جان انسان

تعریف و جایگاه

اهدای عضو واگذاری و پیوند اعضای بدن انسان در قالب‌های گوناگون حقوقی چون بیع، هبه، وصیت و غیره است که با جداسازی و پیوند، مالکیت آن به فرد گیرنده منتقل می‌شود. پژوهشگران پیشینه اهدای عضو از فرد زنده و به صورت امروزی را نیمه دوم قرن بیستم میلادی با اهدای کلیه یک مادر به فرزندش دانسته‌اند. همچنین در تاریخ تشیع و یا اسلام گزارش‌هایی که وجود دارد مربوط به پیوند گوش بریده شده در قصاص و کاشت دندان جدید بجای دندان افتاده است این گزارش ها مربوط به بحث پیوند اعضا است و چندان مرتبط به بحث اهدای عضو نیست.

میان بحث پیوند عضو و اهدای آن تفاوت وجود دارد. در مبحث پیوند عضو آنچه مورد اهمیت است الصاق عضوی از انسان یا حیوان یا مصنوعات پزشکی به بدن انسان یا حیوان است. در بحث اهدا، بحث‌های پیرامون پیوند از غیر انسان به انسان یا پیوند از بدن انسان به بدن خودش و یا پیوند مصنوعات پزشکی به بدن انسان و همچنین پیشینه‌هایی تاریخیِ دینی و غیردینی که دلالت بر پیوند مصنوعات پزشکی یا اشیاء دیگر و یا اعضای بدن حیوان به انسان می‌کنند را باید از این بحث خارج دانست.

مبانی فقهی اهداء عضو

به گفته محققان بحث اهدای عضو در دو جهت زیر قابل بررسی است: 1.انسان زنده عضوی از بدن خود را به دیگری اهدا کند 2.عضوی از بدن فرد مرده یا مرگ مغزی به دیگران اهدا شود.

اهداشدن اعضای فرد فوت‌شده

به طور مستقیم با بحث های فقهی چون: رابطه انسان با اعضای بدن خود، کرامت ذاتی انسان، مصداق قاعده لاضرر شدن اهدا،