سجاد (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام محمد باقر(ع)]] در کتاب [[علل الشرائع (کتاب)|عِلل الشرایع]]، امام سجاد(ع) پس از این موارد سجده می‌کرد: یادآوری نعمتی از نعمت‌های خدا، خواندن آیه‌ای که در آن سجده بود، وقتی خدا بدی را از او دفع می‌کرد، وقتی خدا مکر مکر‌کننده‌ای را از او دور می‌کرد، پس از [[نماز]] و هنگامی که [[توفیق]] می‌یافت بین دو فرد [[اصلاح ذات البین|آشتی]] دهد.در تمام سجده گاه هاى بدنش اثر سجده بود و از همين رو سجّاد (بسيار سجده كننده) نام گرفت .<ref>صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۲۳۳.</ref> به گفته [[سید نعمت‌الله جزایری|سید نعمت‌الله جزائری]] از علمای شیعه قرن یازدهم و دوازدهم قمری به همین دلیل به [[سید الساجدین|سیدالساجدین]] (سَروَر سجده‌کنندگان) ملقب شده است.<ref>جزایری، ریاض الابرار، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۱۳.</ref>

{{ب|و راهب أهل البیت کان و لم یزل|یلقب بالسجاد حسن تعبد}}

{{ب|یقضی بطول الصوم طول نهاره|منیبا و یفنی لیله بتهجّد}}