آیه توارث زوجین: تفاوت میان نسخه‌ها

این آیه که به آیه «حَجْب» یا «ارث زوجه» نیز معروف است، افزون بر منابع تفسیری، در بحث ارث منابع فقهی مورد توجه قرار گرفته‌ است؛ [[شیخ مفید]] با تمسک به این آیه، شش حکم اصلی و شش حکم فرعی را استخراج کرده‌ است.<ref>شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۰۶ و ۷۰۷.</ref> احکام مذکور در این آیه مورد [[اجماع|اجماع فقیهان مسلمان]] است.<ref>طوسی، التبیان، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۳۴؛ ابن‌عبدالبر، الاستذکار، ۲۰۰۰م، ج۵، ص۳۲۸.</ref>

در این [[آیه]] شیوه محاسبه و میزان [[ارث]] زوجین بیان شده‌ است.<ref>غفوری، فقه اهل‌بیت، ص۵۸.</ref> بر این اساس هر یک از زوجین با شرایط خاصی دارای بیشترین و کمترین سهم ارث از همدیگر هستند؛ اگر زوجین فرزند نداشته باشند، بیشترین سهم ارث را از همدیگر می‌برند و اگر دارای فرزند باشند کمترین سهم را می‌برند. بیشترین سهم زوج، نصف و کمترین آن یک‌چهارم از ارث است و بیشترین سهم زوجه یک‌چهارم و کمترین سهم او یک‌هشتم است.<ref>سوره نساء، آیه ۱۲؛ نووی، المجموع،‌ دارالفکر، ج۱۶، ص۷۰.</ref> «ولد» در آیه شامل پسر و دختر می‌شود<ref>مجلسی، روضة المتقین، ۱۳۹۸ق، ج۱۱، ص۲۰۹.</ref> و مراد از «زوجه» در آیه، همسر دائم است، نه [[ازدواج موقت|موقت]]، چرا که همسر مُتعه نه ارث می‌برد و نه از او ارث می‌برند.<ref>شریف مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۲۷۴.</ref>

*«قانون توارث زوجین از دیدگاه قرآن کریم»، خالد غفوری، فقه اهل بیت علیهم‌السلام، بهار ۱۳۹۰، دوره ۱۷، شماره ۶۵، از صفحه ۵۶ تا ۱۱۵.