احتیاط مستحب: تفاوت میان نسخه‌ها

دلیل ستایش احتیاط در [[احکام شرعی]]، برخی [[روایات|روایات اهل بیت(ع)]] از جمله این حدیث دانسته‌ شده که [[امام علی(ع)]] فرمود: «دین تو به منزله برادر توست پس تا مى‌توانى [مواظب دين خود باش] و نسبت به آن احتیاط کن».

«احتیاط مستحب» همیشه همراه با [[فتوا]]ست؛ یعنی در آن مسأله، [[مجتهد]] علاوه بر اظهار نظر، راه احتیاط را هم نشان داده‌ است و [[مقلد|مقلّد]] می‌تواند در آن مسأله، به فتوای مجتهد و یا به احتیاط عمل کند و نمی‌تواند به مجتهد دیگری رجوع کند؛ مانند این مسأله: «ظرف [[نجس]] را که یک مرتبه در [[آب کر|آب کُر]] بشویند [[پاک]] می‌شود، گرچه احتیاط آن است که سه مرتبه بشویند». در مقابل، «احتیاط واجب» همراه با فتوا نیست و مقلّد می‌تواند یا به همان احتیاط عمل کند و یا به فتوای مجتهد دیگر مراجعه کند، مانند این مسأله: «احتیاط آن است که بر برگ درخت انگور، اگر تازه باشد [[سجده]] نکنند».<ref>فاضل لنکرانی، احکام جوانان، ۱۴۲۷ق، ص۵۹؛ مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۴۲۸ق، ص۱۳.</ref>

[[فقیهان]]، مدرک و دلیل رعایت احتیاط در احکام شرعی را ستایش آن در برخی [[روایات|روایات امامان معصوم(ع)]] دانسته‌اند؛<ref>شیرازی، بیان الفقه، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص ۱۴۵.</ref> از جمله [[امام علی(ع)]] فرمود: «أخوک دینک فاحتط لدینک بما شئت»؛<ref>طوسی، ابو جعفر، محمد بن حسن، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۱۱۰، ح۱۶۸.</ref> دین تو به منزله برادر توست پس تا مى‌توانى [مواظب دين خود باش] و نسبت به آن احتیاط کن. یا در حدیثی دیگر به نقل از [[امام صادق(ع)]] آمده‌است: «در هر کاری که امکان داشته باشد جانب احتیاط را رعایت کن».<ref>حرّ عاملی، وسائل الشیعة، قم، 1409ق، ج۲۷، ص۱۷۲.</ref>