confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۸۹
ویرایش
کنیز: تفاوت میان نسخه‌ها
←احکام
(←احکام: اصلاح نویسه‌های عربی) |
(←احکام) |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
بهره‌مندی جنسی مالک از کنیز در اسلام تابع قوانین، احکام، شرایط و آداب فقهی، حقوقی و اخلاقی خاصی است که رعایت آنها لازم و واجب است و این مسأله به تفصیل در ابواب کتب فقهی (مانند باب نکاح) مطرح شده‌است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۰، ص۲۸۴-۲۹۲.</ref> همچنین احکام بردگان(زن و مرد) در برخی مباحث فقهی آمده‌است مانند [[نذر|کفاره نذری]] که به آن نذر عمل نشده<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۳۷۸.</ref> و یا [[کفاره قسم]].<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۳۷۴ش، ج۳۳، ص۱۷۸.</ref> برخی احکام مختص به کنیز و مسئله [[ام ولد]] نیز عبارت است از: | بهره‌مندی جنسی مالک از کنیز در اسلام تابع قوانین، احکام، شرایط و آداب فقهی، حقوقی و اخلاقی خاصی است که رعایت آنها لازم و واجب است و این مسأله به تفصیل در ابواب کتب فقهی (مانند باب نکاح) مطرح شده‌است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۰، ص۲۸۴-۲۹۲.</ref> همچنین احکام بردگان(زن و مرد) در برخی مباحث فقهی آمده‌است مانند [[نذر|کفاره نذری]] که به آن نذر عمل نشده<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۳۷۸.</ref> و یا [[کفاره قسم]].<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۳۷۴ش، ج۳۳، ص۱۷۸.</ref> برخی احکام مختص به کنیز و مسئله [[ام ولد]] نیز عبارت است از: | ||
*اگر مالک، کنیز را به ازدواج شخصِ دیگری درآورد اما بعد از مدتی طلاق بگیرد، پس از سپری شدن مدّت زمان عده طلاق با شوهرش، آن کنیز دوباره بر مالکش حلال می‌شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۰، ص۲۸۴.</ref> | *اگر مالک، کنیز را به ازدواج شخصِ دیگری درآورد اما بعد از مدتی طلاق بگیرد، پس از سپری شدن مدّت زمان عده طلاق با شوهرش، آن کنیز دوباره بر مالکش حلال می‌شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۰، ص۲۸۴.</ref> | ||
*فرزندانی که نتیجه رابطه جنسی مولا و کنیزش بودند، غلام یا کنیزه نبوده و آزاد هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۴، | *فرزندانی که نتیجه رابطه جنسی مولا و کنیزش بودند، غلام یا کنیزه نبوده و آزاد هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۴، ص۳۷۳؛ علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۸۵.</ref> | ||
*فروختن ام ولد یا هبه کردن آن به دیگری [[مباح|جایز]] نیست.<ref>علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۸۷؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۳۷۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۲، ص۳۷۳ و ج۳۴، ص۳۷۸.</ref> | *فروختن ام ولد یا هبه کردن آن به دیگری [[مباح|جایز]] نیست.<ref>علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۸۷؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۳۷۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۲، ص۳۷۳ و ج۳۴، ص۳۷۸.</ref> | ||
*ام ولد تا زمان مرگ مالک برده‌است و پس از مرگ مالک از سهم ارث فرزند خود آزاد می‌گردد.<ref>طوسی، المبسوط، المکتبه المرتضویه، ج۶، ص۱۸۶؛ علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۸۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۴، ص۳۷۷.</ref> | *ام ولد تا زمان مرگ مالک برده‌است و پس از مرگ مالک از سهم ارث فرزند خود آزاد می‌گردد.<ref>طوسی، المبسوط، المکتبه المرتضویه، ج۶، ص۱۸۶؛ علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۸۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۳۴، ص۳۷۷.</ref> | ||