جابر بن عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

| محل زندگی    = [[مدینه]] و مدتی در [[مکه]]

| مهاجر/انصار  =[[انصار]]

| خویشاوندان سرشناس  =

| تاریخ و مکان درگذشت/شهادت = [[سال ۶۸ هجری قمری|۶۸]] تا [[سال ۷۹ هجری قمری|۷۹]] هجری

| دلیل شهرت    =

| نقش‌های برجسته    =

| آثار            =[[مسند جابربن عبداللّه]]، [[صحیفه جابر]]

}}

بنا بر بعضی گزارش‌ها، پیوند میان پیامبر(ص) و جابر محبت‌آمیز و دوستانه بود. گفته شده است که پیامبر(ص) به وی بشارت عمر طولانی داده و در پاسخ به سؤال جابر، [[آیه]]‌ای نازل شد که به [[آیه کلاله|آیه کَلالَه]]<ref>ر.ک: سوره نساء: ۱۷۶.</ref> شهرت دارد.<ref>ر.ک: طبری، جامع طبری؛ و محمد بن طوسی، التبیان فی التفسیر القرآن، ذیل آیه.</ref>

=== ازدواج و فرزندان ===

=== شرکت در جنگ‌ها ===

=== زمان حاکمیت امویان ===

[[حجاج بن یوسف|حَجّاج بن یوسف]] که از طرف [[عبدالملک بن مروان]] اموی بین سال‌های [[سال ۷۲ هجری قمری|۷۲]] تا [[سال ۷۵ هجری قمری|۷۵]]ق. والی [[حجاز]] شد، در سال ۷۴ق. به مدت دو ماه به [[مدینه]] رفت و تا توانست مردم مدینه را تحقیر کرد. او همچون بردگان مهری بر گردن‌ [[:رده:صحابه|اصحاب رسول خدا(ص)]]، از جمله جابر زد.<ref>رجوع کنید به بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۸۸؛ طبری، تاریخ طبری، ج۶، ص۱۹۵.</ref> با این همه، جابر واکنشی جز تغییر رفتار خود با حَجّاج نشان نداد<ref>رجوع کنید به ابن عساکر، ج۱۱، ص۲۳۴.</ref> و وصیت کرد که حَجّاج بر جنازه‌اش [[نماز]] نگزارد.<ref>ابن حَجَر عسقلانی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۱، ص۴۳۵.</ref>

جابر افزون بر روایت‌هایی که به طور مستقیم از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده، از طریق صحابه و‌ گاهی تابعین نیز از ایشان روایت کرده است. [[علی بن ابی طالب]](ع)، [[طلحة بن عبیدالله]]، [[عمار یاسر]]، [[معاذ بن جبل]]، و [[ابو سعید خدری]] از جمله صحابه‌ای هستند که جابر از آنها روایت کرده است. <ref>ر.ک: ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۱۱، ص۲۰۸ـ۲۰۹؛ مزّی، تهذیب الکمال فی اسماءالرجال، ج۴، ص۴۴۴.</ref>

نام جابر در سلسله راویان برخی از احادیث مشهور [[شیعه|شیعی]] آمده است، از جمله در نقل [[حدیث غدیر]]، <ref>ر.ک: عبدالحسین امینی، الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب، ج۱، ص۵۷ـ۶۰.</ref> [[حدیث ثقلین]]، <ref>صفار قمی، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد «‌ص »، ص۴۱۴.</ref> [[حدیث شهر علم]]،<ref>ر.ک: ابن ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۳۴.</ref> [[حدیث منزلت]]، <ref>ر.ک: ابن بابویه، معانی الاخبار، ۱۳۶۱ ش، ص۷۴.</ref> [[حدیث رد الشمس]]<ref>ر.ک: مفید، الارشاد فی معرفة حجج اللّه علی العباد، ج۱، ص۳۴۵ـ۳۴۶.</ref>و [[حدیث سد الابواب]]. <ref>ر.ک: ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۱۸۹ـ۱۹۰.</ref> همچنین وی راوی [[حدیث جابر]] بوده که در آن، رسول خدا(ص) امامان پس از خود را نام برده است.<ref>ر.ک: ابن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ۱۳۶۳ ش، ج۱، ص۲۵۸ـ۲۵۹؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۲۸۲.</ref> و نیز ویژگی‌های [[حضرت مهدی(ع)]] را شناسانده است.<ref>ر.ک: ابن بابویه، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۵۳، ۲۸۶، ۲۸۸.</ref>[[حدیث لوح]] از جمله احادیث مشهوری است که جابر آن را روایت کرده و نام‌های [[ائمه اثناعشر]] جانشین پیامبر(ص) در آن آمده است.<ref>ر.ک: محمد بن یعقوب کلینی، الاصول من الکافی، ج۱، ص۵۲۷ ـ ۵۲۸؛ ابن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ۱۳۶۳ ش، ج۱، ص۳۰۸ـ۳۱۳.</ref>

شخصیت جابر در منابع رجالی [[امامیه]] محترم و مورد تأیید شمرده شده است. در برخی منابع [[رجال|رجالی]] آمده است که جابر، به دلیل شهرت روایاتی که در مدح او رسیده، نیازی به [[توثیق]] ندارد.<ref>رجوع کنید مازندرانی حائری، منتهی المقال فی احوال الرجال، ج۲، ص۲۱۲؛ خوئی، معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۲، ۱۵.</ref>

گرچه جابر در ماجرای [[سقیفه]] از یاران حضرت علی(ع) نبود، چندی بعد به ایشان پیوست و از یاران وفادار و مخلص اهل بیت(ع) شد.<ref>رجوع کنید به محمدبن عمر کشی، اختیار معرفة الرجال، ص۳۸.</ref> [[کشی|کَشّی]]، <ref>محمدبن عمر کشی، اختیار معرفة الرجال، ص۵.</ref> جابر را از اعضای گروهی دانسته است که فدایی حضرت علی(ع) و همواره گوش به فرمان آن حضرت بودند. این گروه به «‌[[شرطة الخمیس]]‌» شهرت داشتند.<ref>رجوع کنید به احمدبن محمد برقی، کتاب الرجال، ص۴.</ref>

وی که آن هنگام نابینا شده بود، در [[فرات]] [[غسل]] کرد، خود را خوشبو ساخت و گام‌های کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی(ع) آمد و با راهنمایی عطیه، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد، سه بار گفت: یا حسین! سپس گفت: «حَبیبٌ لا یجیبُ حَبیبَهُ. ..» آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهداء کرد و آنان را هم زیارت نمود.<ref>قمی، نفس المهموم، ۱۴۲۱ق، ص۴۹۳؛ مجلسی، بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، ج ۹۸، ص۱۹۶؛ محدثی، فرهنگ عاشوراء، ۱۳۷۶ش، ص ۲۰۴.</ref>

=== دیدار امام باقر(ع) ===