پرش به محتوا

توقیع: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۶ اکتبر ۲۰۲۲
جز
←‏مفهوم‌شناسی: اصلاح ضبط نام کتاب قرب الإسناد
جز (←‏مفهوم‌شناسی: اصلاح ضبط نام کتاب قرب الإسناد)
خط ۱۰: خط ۱۰:


===سیر تطور توقیع===
===سیر تطور توقیع===
چنان‌که در کتاب [[دانشنامه امام مهدی(ع)]] آمده نخستین نوشته از [[امامان شیعه]] که توقیع نامیده شد، دست‌خط [[امام کاظم(ع)]] در پاسخ دایی [[حسن بن علی وشاء]] بود که از وی درخواست کرده بود برای پسردار شدنش دعا کند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۴، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> متن توقیع مذکور در کتاب [[قرب الاسناد (کتاب)|قُرب‌الَاسناد]] آمده است.<ref>حمیری، قرب‌الاسناد، ۱۴۱۳ق، ص۳۳۲.</ref> پس از آن، تعبیر توقیع درباره برخی از نوشته‌های [[امام رضا(ع)]] نیز به کار رفته است.<ref> برای نمونه، نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵.</ref> در دوره [[امامین عسکریین]] با گسترده‌تر شدن جامعه شیعه و حصر [[امام هادی(ع)]] و [[امام عسکری(ع)]]، صدور توقیع از این دو امام نسبت به امامان پیشین بیشتر شد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۴، ص۱۱۶.</ref>  
چنان‌که در کتاب [[دانشنامه امام مهدی(ع)]] آمده نخستین نوشته از [[امامان شیعه]] که توقیع نامیده شد، دست‌خط [[امام کاظم(ع)]] در پاسخ دایی [[حسن بن علی وشاء]] بود که از وی درخواست کرده بود برای پسردار شدنش دعا کند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۴، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> متن توقیع مذکور در کتاب [[قرب الاسناد (کتاب)|قُرب‌الإسناد]] آمده است.<ref>حمیری، قرب‌الاسناد، ۱۴۱۳ق، ص۳۳۲.</ref> پس از آن، تعبیر توقیع درباره برخی از نوشته‌های [[امام رضا(ع)]] نیز به کار رفته است.<ref> برای نمونه، نگاه کنید به کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۵.</ref> در دوره [[امامین عسکریین]] با گسترده‌تر شدن جامعه شیعه و حصر [[امام هادی(ع)]] و [[امام عسکری(ع)]]، صدور توقیع از این دو امام نسبت به امامان پیشین بیشتر شد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۴، ص۱۱۶.</ref>  


توقیع در دوران حضور ائمه فقط به پاسخ‌های مکتوبی که امامان در پاسخ به شیعیان صادر می‌کردند گفته می‌شد. اما درباره حضرت مهدی همه نوشته‌های او را شامل می‌شود، هرچند در پاسخ به درخواست یا پرسشی نبوده باشد. همچنین توقیع درباره احادیث غیرمکتوب حضرت مهدی نیز به کار رفته است.<ref>شبیری، «توقیع»، ص۵۷۷.</ref>
توقیع در دوران حضور ائمه فقط به پاسخ‌های مکتوبی که امامان در پاسخ به شیعیان صادر می‌کردند گفته می‌شد. اما درباره حضرت مهدی همه نوشته‌های او را شامل می‌شود، هرچند در پاسخ به درخواست یا پرسشی نبوده باشد. همچنین توقیع درباره احادیث غیرمکتوب حضرت مهدی نیز به کار رفته است.<ref>شبیری، «توقیع»، ص۵۷۷.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۱۷۶

ویرایش