موسی (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه
(←جایگاه) |
|||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
صفت «کلیم الله» (به‌معنای کسی که خدا با او سخن گفت) مختص حضرت موسی(ع) دانسته شده است.<ref>فضل‌الله، تفسير من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۰، ص۲۰۲.</ref> هرچند برخی معتقدند خداوند در [[معراج]] با [[پیامبر اسلام]] نیز بدون واسطه سخن گفت،<ref>بروجردی، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۴۶۲</ref> | صفت «کلیم الله» (به‌معنای کسی که خدا با او سخن گفت) مختص حضرت موسی(ع) دانسته شده است.<ref>فضل‌الله، تفسير من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۰، ص۲۰۲.</ref> هرچند برخی معتقدند خداوند در [[معراج]] با [[پیامبر اسلام]] نیز بدون واسطه سخن گفت،<ref>بروجردی، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۴۶۲</ref> | ||
[[خداوند]] با حضرت موسی(ع)، به‌طور مستقیم، سخن گفت.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۹۵.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی]] بر آن است که خداوند امواج صوتى و کلمات را در فضا يا اجسام میآفريد و سخن گفتن او اینچنین بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۳۶۳.</ref> در مقابل، [[سید محمدحسین طباطبایی]] معتقد است خداوند چگونگیِ سخن گفتن را ذکر نکرده و ما نیز نمی‌توانیم چگونگیِ این گفتگو را از تعابیر قرآن به دست آوریم.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۶.</ref> | [[خداوند]] با حضرت موسی(ع)، به‌طور مستقیم، سخن گفت.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۹۵.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی]] بر آن است که خداوند امواج صوتى و کلمات را در فضا يا اجسام میآفريد و سخن گفتن او اینچنین بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۳۶۳.</ref> در مقابل، [[ سید محمدحسین طباطبائی |سید محمدحسین طباطبایی]] معتقد است خداوند چگونگیِ سخن گفتن را ذکر نکرده و ما نیز نمی‌توانیم چگونگیِ این گفتگو را از تعابیر قرآن به دست آوریم.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۶.</ref> | ||
به گفته وی، سخن گفتن خدا با موسی، با واسطه<ref>طباطبایی ،المیزان فی تفسیر القران ،۱۳۹۳ق ، ج۱۶ ،ص۳۲.</ref> و امری حقیقی بوده که گرچه آثاری عادی داشته، اما بی‌نیاز از اعضا و جوارح مادی مثل دهان بوده است.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> | به گفته وی، سخن گفتن خدا با موسی، با واسطه<ref>طباطبایی ،المیزان فی تفسیر القران ،۱۳۹۳ق ، ج۱۶ ،ص۳۲.</ref> و امری حقیقی بوده که گرچه آثاری عادی داشته، اما بی‌نیاز از اعضا و جوارح مادی مثل دهان بوده است.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref> | ||