زهیر بن قین بجلی: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویکی سازی) |
Seyedkarimi (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
زهیر بعد از وداع با همسرش، به همراهانش گفت: «هر که دوستدار شهادت است، همراه من بیاید، و گرنه برود و این آخرین دیدار من با شماست.<ref> الاخبار الطوال، ص۲۴۶-۲۴۷.</ref> | زهیر بعد از وداع با همسرش، به همراهانش گفت: «هر که دوستدار شهادت است، همراه من بیاید، و گرنه برود و این آخرین دیدار من با شماست.<ref> الاخبار الطوال، ص۲۴۶-۲۴۷.</ref> | ||
زهیر خاطرهای برای آنان نقل کرد و گفت: زمانی که به [[جنگ بَلِنجِر]] رفته بودیم، به پیروزی و غنایم فراوانی دست یافتیم و بسیار خوشحال شدیم. [[سلمان فارسی]] -در برخی منابع به جای سلمان فارسی، [[سلمان باهلی]] گفته شده است.-<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۹۹.</ref> که همراه ما بود گفت: «آنگاه که سید جوانان آل محمّد(ص) را درک کردید، از پیکار و کشته شدن در کنار او بیش از دستیابی به این غنایم شادمان باشید.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۹۹؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۷۳؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۴۲؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۱، ص۳۲۳؛ معجم ما استعجم ج۱، ص۲۷۶؛ | زهیر خاطرهای برای آنان نقل کرد و گفت: زمانی که به [[جنگ بَلِنجِر]] رفته بودیم، به پیروزی و غنایم فراوانی دست یافتیم و بسیار خوشحال شدیم. [[سلمان فارسی]] -در برخی منابع به جای سلمان فارسی، [[سلمان باهلی]] گفته شده است.-<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۹۹.</ref> که همراه ما بود گفت: «آنگاه که سید جوانان آل محمّد(ص) را درک کردید، از پیکار و کشته شدن در کنار او بیش از دستیابی به این غنایم شادمان باشید.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۴، ص۲۹۹؛ شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۷۳؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۴۲؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۱، ص۳۲۳؛ معجم ما استعجم ج۱، ص۲۷۶؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج۲، ص۱۷۸؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، ۱۹۶۵ق، ج۴، ص۴۲.</ref> | ||
برخی منابع آوردهاند [[سلمان بن مضارب]]، پسر عموی زهیر نیز با وی همراه شد و به سپاه امام حسین(ع) پیوست. <ref>السماوي، الشيخ محمد، إبصار العين في أنصارالحسين عليه السلام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۶۹.</ref> | برخی منابع آوردهاند [[سلمان بن مضارب]]، پسر عموی زهیر نیز با وی همراه شد و به سپاه امام حسین(ع) پیوست. <ref>السماوي، الشيخ محمد، إبصار العين في أنصارالحسين عليه السلام، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۶۹.</ref> |