Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۸۷
ویرایش
مجسمه‌سازی: تفاوت میان نسخه‌ها
←پیشینه مجسمه‌سازی
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==پیشینه مجسمه‌سازی== | ==پیشینه مجسمه‌سازی== | ||
مجسمه‌سازی را از قدیمی‌ترین هنرهای ابداع شده به دست بشر دانسته‌اند<ref> رستمی گورانی، «هنر و تاریخ: دانستنی‌هایی درباره درس هفتم کتاب «تاریخ‌شناسی»، ص۱۱.</ref> که در تمدن‌های گذشته با مذهب در ارتباط بوده است.<ref>[https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Sculpture Sculpture, New world Encyclopedia]</ref> مجسمه‌سازی در [[مصر]] تکامل یافت تا خدایان مصر باستان را به صورت فیزیکی به نمایش بگذارد.<ref>[https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Sculpture Sculpture, New world Encyclopedia]</ref> در یونان باستان مجسمه‌سازی در وهله اول با هدف بیان مفاهیم دینی و سپس بیان آن دسته از مفاهیم ملی و اجتماعی که با دینشان پیوند داشته، بوده است.<ref>Upcott, An introduction to Greek sculputre, p2.</ref>{{سخ}} | مجسمه‌سازی را از قدیمی‌ترین هنرهای ابداع شده به دست بشر دانسته‌اند<ref> رستمی گورانی، «هنر و تاریخ: دانستنی‌هایی درباره درس هفتم کتاب «تاریخ‌شناسی»، ص۱۱.</ref> که در تمدن‌های گذشته با مذهب در ارتباط بوده است.<ref>[https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Sculpture Sculpture, New world Encyclopedia]</ref> مجسمه‌سازی در [[مصر]] تکامل یافت تا خدایان مصر باستان را به صورت فیزیکی به نمایش بگذارد.<ref>[https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Sculpture Sculpture, New world Encyclopedia]</ref> در یونان باستان مجسمه‌سازی در وهله اول با هدف بیان مفاهیم دینی و سپس بیان آن دسته از مفاهیم ملی و اجتماعی که با دینشان پیوند داشته، بوده است.<ref>Upcott, An introduction to Greek sculputre, p2.</ref>{{سخ}} | ||
در دین [[ | در دین [[یهود]]<ref>کامبریج، تاریخ هنر، ۱۳۸۸ش، ص۱۱۲.</ref> و همچنین در [[مسیحیت]] مجسمه‌سازی از بیم افتادن در بت‌پرستی ممنوع اعلام شد<ref>کامبریج، تاریخ هنر، ۱۳۸۸ش، ص۱۲۰.</ref> و تنها استفاده از مجسمه‌ها و نقاشی در جهت بازنمایی مفاهیم دینی و تعلیم آموزه‌های دینی برای مؤمنان، جایز بوده است.<ref>کامبریج، تاریخ هنر، ۱۳۸۸ش، ص۱۲۳.</ref>{{سخ}} | ||
گفته می‌شود پیدایش و رواج مجسمه‌سازی به انگیزه‌های گوناگونی نظیر گرایش‌ها و ذوق‌های روحی و هنری و همچنین انگیزه پرستش بوده است.<ref>علیدوست، «فقه هنر: در دو نگاه جامع و تعینات موردی»، ص۵۲.</ref> [[علامه مجلسی]] روایاتی را بررسی کرده است که اشاره دارد بر این که در امت‌های سابق و حتی در جهان عرب پیش از ظهور اسلام یکی از انگیزه‌های عمده مجسمه‌سازی تولید مجسمه‌هایی برای پرستش بوده است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۲۵۰-۲۵۴.</ref> به گفته [[ابن هشام]] اولین کسی که مجسمه‌ای را برای پرستش به [[حجاز]] پیش از ظهور اسلام وارد کرد و موجب رواج بت‌پرستی شد، [[عمرو بن لُحَی]] بود.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، مكتبة محمد علی صییح، ج۱، ص۵۰.</ref> بنا به نقل ، هر قوم و قبیله‌ای بت مخصوص خود را داشته و گفته می‌شود دور تا دور دیوار [[کعبه]] به عدد روزهای سال مجسمه‌هایی برای پرستش نصب بوده است.<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۴۴.</ref> با ظهور دین [[اسلام]] مجسمه‌سازی [[حرام]] اعلام شد و پس از [[فتح مکه]] مجسمه یا بت‌هایی که اطراف [[کعبه]] بود به دستور [[رسول خدا(ص)]] منهدم گردید.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، مكتبة محمد علی صییح، ج۴، ص۸۷۴.</ref> | گفته می‌شود پیدایش و رواج مجسمه‌سازی به انگیزه‌های گوناگونی نظیر گرایش‌ها و ذوق‌های روحی و هنری و همچنین انگیزه پرستش بوده است.<ref>علیدوست، «فقه هنر: در دو نگاه جامع و تعینات موردی»، ص۵۲.</ref> [[علامه مجلسی]] روایاتی را بررسی کرده است که اشاره دارد بر این که در امت‌های سابق و حتی در جهان عرب پیش از ظهور اسلام یکی از انگیزه‌های عمده مجسمه‌سازی تولید مجسمه‌هایی برای پرستش بوده است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۲۵۰-۲۵۴.</ref> به گفته [[ابن هشام]] اولین کسی که مجسمه‌ای را برای پرستش به [[حجاز]] پیش از ظهور اسلام وارد کرد و موجب رواج بت‌پرستی شد، [[عمرو بن لُحَی]] بود.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، مكتبة محمد علی صییح، ج۱، ص۵۰.</ref> بنا به نقل ، هر قوم و قبیله‌ای بت مخصوص خود را داشته و گفته می‌شود دور تا دور دیوار [[کعبه]] به عدد روزهای سال مجسمه‌هایی برای پرستش نصب بوده است.<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۴۴.</ref> با ظهور دین [[اسلام]] مجسمه‌سازی [[حرام]] اعلام شد و پس از [[فتح مکه]] مجسمه یا بت‌هایی که اطراف [[کعبه]] بود به دستور [[رسول خدا(ص)]] منهدم گردید.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، مكتبة محمد علی صییح، ج۴، ص۸۷۴.</ref> | ||