پرش به محتوا

تبری: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۲
جز
ویکی سازی
imported>Kheradmand
(ویکی‌سازی)
جز (ویکی سازی)
خط ۴۶: خط ۴۶:


== نحوه ابراز تبری ==
== نحوه ابراز تبری ==
سیره غالبِ علمای شیعه، دست کم در اظهار تبرّی از دشمنان، در تأسی به [[حضرت علی(ع)]]، رعایت اصل تقویت وحدت و تحکیم روابط مسلمانان با یکدیگر و تلاش برای [[تقریب مذاهب اسلامی]] بوده است.
سیره غالبِ علمای [[شیعه]]، دست کم در اظهار تبرّی از دشمنان، در تأسی به [[حضرت علی(ع)]]، رعایت اصل تقویت وحدت و تحکیم روابط مسلمانان با یکدیگر و تلاش برای [[تقریب مذاهب اسلامی]] بوده است.


در سرگذشت عالمان گذشته، چون [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]]، و عالمان دوره اخیر ، چون [[میرزا حسن شیرازی]] و [[محمدحسین غروی نائینی]] و [[آیت الله بروجردی]] و [[امام خمینی]]، شواهد فراوانی برای این امر وجود دارد.
در سرگذشت عالمان گذشته، چون [[شیخ مفید]] و [[سید مرتضی]] و [[شیخ طوسی]]، و عالمان دوره اخیر ، چون [[میرزا حسن شیرازی]] و [[محمدحسین غروی نائینی]] و [[آیت الله بروجردی]] و [[امام خمینی]]، شواهد فراوانی برای این امر وجود دارد.


وجود روایاتی که احتراز از هرگونه تحریک عاطفی و برانگیختن فضای بدبینی را توصیه کرده است، در اتخاذ این سیره بی‌تردید مؤثر بوده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن بابویه، ۱۴۱۲ق، ص۸۲</ref>
وجود روایاتی که احتراز از هرگونه تحریک عاطفی و برانگیختن فضای بدبینی را توصیه کرده است، در اتخاذ این [[سیره]] بی‌تردید مؤثر بوده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن بابویه، ۱۴۱۲ق، ص۸۲</ref>


با اینهمه، نمونه‌هایی از تبرّی جستن در دوره استقرار برخی حکومت‌های شیعی مانند [[آل بویه]] و [[فاطمیان]] و [[صفویان]] و [[عادل شاهیان]] و [[نظام شاهیان]] و [[قطب شاهیان]] گزارش شده است.<ref>(رجوع کنید به همدانی، ج ۱، ص۱۸۳، ۱۸۷؛ ابن جوزی، ج ۱۴، ص۱۵۰-۱۵۱؛ ابن اثیر، ج ۸، ص۵۴۲-۵۴۳؛ ابن خلّکان، ج ۱، ص۴۰۷؛ ذهبی، حوادث و وفیات ۳۵۱-ق، ص۸، ۲۴۸؛ مقریزی، ۱۳۸۷، ج ۱، ص۱۴۲، ۱۴۵-۱۴۶، همو، ۱۲۷۰، ج ۲، ص۲۸۶-۲۸۷، ۳۴۱-۳۴۲؛ فرشته، ج ۲، ص۱۱، ۱۰۹-۱۱۳؛ عزّاوی، ج ۳، ص۳۴۱-۳۴۳؛ فلسفی، ج ۳، ص۸۸۹، ۸۹۴، ۸۹۵)</ref>
با اینهمه، نمونه‌هایی از تبرّی جستن در دوره استقرار برخی حکومت‌های شیعی مانند [[آل بویه]] و [[فاطمیان]] و [[صفویان]] و [[عادل شاهیان]] و [[نظام شاهیان]] و [[قطب شاهیان]] گزارش شده است.<ref>(رجوع کنید به همدانی، ج ۱، ص۱۸۳، ۱۸۷؛ ابن جوزی، ج ۱۴، ص۱۵۰-۱۵۱؛ ابن اثیر، ج ۸، ص۵۴۲-۵۴۳؛ ابن خلّکان، ج ۱، ص۴۰۷؛ ذهبی، حوادث و وفیات ۳۵۱-ق، ص۸، ۲۴۸؛ مقریزی، ۱۳۸۷، ج ۱، ص۱۴۲، ۱۴۵-۱۴۶، همو، ۱۲۷۰، ج ۲، ص۲۸۶-۲۸۷، ۳۴۱-۳۴۲؛ فرشته، ج ۲، ص۱۱، ۱۰۹-۱۱۳؛ عزّاوی، ج ۳، ص۳۴۱-۳۴۳؛ فلسفی، ج ۳، ص۸۸۹، ۸۹۴، ۸۹۵)</ref>
خط ۶۷: خط ۶۷:
* آل محبوبه، جعفر بن باقر، ماضی النجف و حاضرها، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
* آل محبوبه، جعفر بن باقر، ماضی النجف و حاضرها، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
*آلوسی، محمود شکری، تاریخ نجد، چاپ محمد بهجة الاثری، قاهره ? ۱۹۹۸  
*آلوسی، محمود شکری، تاریخ نجد، چاپ محمد بهجة الاثری، قاهره ? ۱۹۹۸  
* ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، چاپ محمدابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۸۵-۱۳۸۷/ ۱۹۶۵-۱۹۶۷، چاپ افست بیروت، بی‌تا.
* [[ابن ابی الحدید]]، شرح نهج البلاغة، چاپ محمدابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۸۵-۱۳۸۷/ ۱۹۶۵-۱۹۶۷، چاپ افست بیروت، بی‌تا.
* ابن ابی العز، شرح الطحاویة فی العقیدة السّلفیة، چاپ احمدمحمد شاکر، قاهره: دارالتراث
* ابن ابی العز، شرح الطحاویة فی العقیدة السّلفیة، چاپ احمدمحمد شاکر، قاهره: دارالتراث
* ابن‌اثير، الكامل فى‌التاريخ، بيروت ۱۳۸۵-۱۳۸۶، چاپ افست ۱۳۹۹-۱۴۰۲.
* ابن‌اثير، الكامل فى‌التاريخ، بيروت ۱۳۸۵-۱۳۸۶، چاپ افست ۱۳۹۹-۱۴۰۲.
confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۲

ویرایش