تبری: تفاوت میان نسخه‌ها

تبری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۰:۵۷

۳۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ مهٔ ۲۰۱۵

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Mkhaghanif

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۴٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{احکام}}
-'''تبرّی'''، اصطلاحی [[کلام|کلامی]] و از آموزه‌های اعتقادی و رفتاری [[دین|دینی]]، به ویژه نزد [[شیعیان]] و برخی فرقه‌های [[اسلام|اسلامی]] و به معنای دوری جستن از دشمنان [[خدا]] و اولیاء دین است. این اصطلاح ریشه در [[قرآن کریم]] داشته و در ۲۰ سوره مطرح شده است. مذاهب مختلف با تکیه بر حقانیت خویش در دینداری، خود را مصداق دوستان خدا دانسته و مخالفانشان را خارج از دین، اهل باطل و دشمن خدا به شمار آورده و تبرّی از آنان را [[واجب]] شمرده‌اند.
+'''تبرّی'''، یا '''برائت''' به معنای دوری جستن از دشمنان [[خدا]] و دشمنان اولیاء دین. اصطلاحی [[کلام|کلامی]] و از آموزه‌های اعتقادی و رفتاری [[دین|دینی]]، به ویژه نزد [[شیعیان]] و برخی فرقه‌های [[اسلام|اسلامی]] است . این اصطلاح ریشه در [[قرآن کریم]] داشته و در ۲۰ سوره مطرح شده است. مذاهب مختلف با تکیه بر حقانیت خویش در دینداری، خود را مصداق دوستان خدا دانسته و مخالفانشان را خارج از دین، اهل باطل و دشمن خدا به شمار آورده و تبرّی از آنان را [[واجب]] شمرده‌اند.
 در این میان، [[شیعیان]] معتقدند که [[امامت]] منصوص، دنبالۀ [[رسالت]] و ضامن حفظ و بقای [[اسلام]] بوده و [[رسول خدا |رسول اللّه (ص)]] آنان را شناسانده و هر امام نیز امام پس از خود را معرفی کرده است. بنابراین کسانی که مانع تحقق امامت و صورت ناب و حقیقی اسلام بوده‌اند یا با [[اهل بیت]] پیامبر(ص) کینه توزی داشته‌اند، دشمنان خدایند و تبرّی از آنان واجب است. همچنین شیعیان با استدلال به [[آیه|آیات]] قرآن ــ از جمله آیه‌های ۱۸ و ۱۹ [[سوره هود]] و آیه ۲۵ [[سوره انفال]] و آیه ۲۲ [[سوره مجادله]] ــ در کنار استناد به برخی روایات معتبر در جوامع حدیثی شیعه و [[اهل سنت]] در‌ شأن [[حضرت علی]] (ع)، دشمنان وی را دشمنان خدا و پیامبر(ص) معرفی کرده و تبرّی از آنان را واجب شمرده‌اند.