تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

تبرّک و فعل برکت در آیات و احادیث بسیاری تأیید و بر آن تأکید شده است. یکی از مستندات قرآنیِ تبرّک آیه 93 و 96 سوره یوسف است که بنا بر آن یعقوب با برکت جستن از پیراهن یوسف ، بینایی اش را بازیافت.<ref>زمخشری ، ج 2، ص 502 ـ 504؛ فخررازی ، ج 18، ص 206ـ207؛ طنطاوی بن جوهری ، ج 4، جزء 7، ص 54؛ مراغی ، ج 13، ص 36ـ 38؛ قس قاسمی، ج 9، ص 274ـ275: که عامل بینایی او را سرور و شادمانی می داند</ref> در آیات دیگری نیز به اشخاص و مکانهای متبرک اشاره شده است؛ مثلاً در سوره بقره :125 در باره مقام ابراهیم ، بقره : 218 در باره تابوت بنی اسرائیل، کهف : 21 در بارة ساختن مسجد در محل به خواب رفتن اصحاب کهف.

به استناد روایات تاریخی، تبرّک به آثار [[پیامبر]] اکرم از صدر اسلام رایج بوده است و محدّثان و سیره نویسان نیز احادیث و اخبار بسیاری در این باره نقل کرده اند، از جمله اینکه [[صحابه]] از آب وضو و باقیمانده غذا و مکان نماز آن حضرت برکت می جستند، فرزندان خود را جهت کام برداشتن (تحنیک ) نزد پیامبر می بردند و بعد از رحلت نیز مرقد و منبر ایشان را عامل برکت می دانستند.<ref>ابن حنبل ، ج 4، ص 329ـ330، ج 6، ص 212؛ بخاری جعفی ، ج 1، ص 55، 127؛ مسلم بن حجاج، ج 4، ص 1943؛ ابن حجر عسقلانی ، ج 1، ص 5، 96؛ برای آگاهی بیشتر رجوع کنید به الموسوعة الفقهیّة ، ج 10، ص 70ـ74؛ سبحانی ، 1414، ص 198ـ214</ref> بنابه روایاتی ، پیامبر اکرم خود نیز به برکت جستن از آب زمزم و قرآن و گاه محصولات مدینه و مانند اینها ترغیب می کرده اند (رجوع کنید به احمدی ، ص 310ـ329).