۱۶٬۱۰۰
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
توکل به معنای این است که انسان، خدا را تنها مؤثرِ در وجود بداند و تنها به او اعتماد کند و امور خود را به او واگذار کند. قرآن توکل را لازمه [[ایمان]] و برخی احادیث آن را از ارکان ایمان معرفی کردهاند. برخی از عالمان اخلاق، یکسان بودن حال انسان قبل و بعد از به دست آوردن اموال و یا از دست دادن آن را، نشانه وجود توکل در وجود آدمی دانستهاند. | توکل به معنای این است که انسان، خدا را تنها مؤثرِ در وجود بداند و تنها به او اعتماد کند و امور خود را به او واگذار کند. قرآن توکل را لازمه [[ایمان]] و برخی احادیث آن را از ارکان ایمان معرفی کردهاند. برخی از عالمان اخلاق، یکسان بودن حال انسان قبل و بعد از به دست آوردن اموال و یا از دست دادن آن را، نشانه وجود توکل در وجود آدمی دانستهاند. | ||
از نظر اسلام، توکل با کار و تلاش و | از نظر اسلام، توکل با کار و تلاش و [[توحید افعالی]] منافاتی ندارد. زیرا اسباب و علل ظاهری، تأثیر استقلالی ندارند و تأثیر آنها در تحت [[مشیت الهی]] و در طول قدرت اوست. | ||
== مفهوم== | == مفهوم== | ||
توکل در لغت به معنای «اظهار ناتوانی در کاری و اعتماد کردن به دیگری» است.<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۶.</ref> در اصطلاح، به معنای آن است که انسان معتقد باشد که جز خداوند مؤثری وجود ندارد<ref> غزالی، احیاء علوم الدین، ج۴، ص۲۷۷. </ref> و تنها به او اعتماد کند<ref> اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۴۷.</ref> و از غیر او قطع امید نماید.<ref> نراقی، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و امور خود را به او واگذارد.<ref>کاشانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۹ش، ص۹۴.</ref> | توکل در لغت به معنای «اظهار ناتوانی در کاری و اعتماد کردن به دیگری» است.<ref>ابن فارس، معجم مقائیس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۱۳۶.</ref> در اصطلاح، به معنای آن است که انسان معتقد باشد که جز خداوند مؤثری وجود ندارد<ref> غزالی، احیاء علوم الدین، ج۴، ص۲۷۷. </ref> و تنها به او اعتماد کند<ref> اخلاق در قرآن، ج۲، ص۲۴۷.</ref> و از غیر او قطع امید نماید.<ref> نراقی، ج۲، ص۳۸۴.</ref> و امور خود را به او واگذارد.<ref>کاشانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۹ش، ص۹۴.</ref> |
ویرایش