محمد بن علی الهادی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد بن علی الهادی(ع)''' (درگذشته ۲۵۲ق) مشهور به '''سید محمد''' و '''سَبْعُ الدُجَیل''' (شیرمرد دُجیل)، فرزند بزرگ [[امام هادی(ع)]] است که برخی گمان می‌کردند [[امامت]] بعد از امام هادی(ع) به او می‌رسد و با مرگ او در زمان حیات پدرش، این گمان برطرف شد.

سید محمد در سال ۲۵۲ق در بلد(شهری در جنوب سامرا) و در همانجا [[دفن]] شد. تاریخچه بنای نخستین مرقد او به قرن چهارم قمری برمی‌گردد که پس از آن در دوره‌های مختلف توسط عالمان دینی، [[مراجع تقلید]] و سلاطین و بازسازی شده است.

سید محمد نزد شیعیان به‌ویژه عراقیان جایگاه ویژه‌ای دارد: به نامش [[سوگند]] یاد نمی‌کنند، [[کرامت|کراماتش]] مشهور است و معمولا کسانی که [[حرم عسکریین]] را در سامرا [[زیارت]] می‌کنند به زیارت سید محمد هم می‌روند. درباره سید محمد آثار زیادی نوشته شده است که بیشتر آنها به زندگی و کراماتی که از او نقل شده پرداخته‌اند: از جمله آنها کتاب «حیاة و کرامات ابوجعفر محمد بن الامام علی الهادی(ع)» اثر [[محمدعلی غروی اردوبادی|محمدعلی اُردوبادی]] (۱۳۱۲-۱۳۸۰ق.) که به زندگی و کرامات او می‌پردازد و با عنوان «ستاره دُجَیل» به فارسی ترجمه شده است.

نسل سید محمد از طریق یکی از نوادگانش به نام  شمس‌الدین محمد، مشهور به میرسلطان بُخاری ادامه یافت سادات آل بَعاج که در مناطقی از عراق و ایران زندگی می‌کنند را از نسل او دانسته‌اند.

سید محمد فرزند [[امام هادی(ع)]] بود<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref> گفته شده مادرش [[مادر امام حسن عسکری|حدیث]] یا سلیل نام داشت.<ref> بداوی، سبع الجزیره، مرکز سبع الدجیل للتبلیغ و الارشاد، ص۲.</ref> او در حدود سال ۲۲۸ق در [[صریا]] در نزدیکی [[مدینه]] متولد شد.<ref>بداوی، سبع الجزیره، مرکز سبع الدجیل للتبلیغ و الارشاد، ص۲.</ref> او در سال ۲۳۳ق که امام هادی(ع) به دستور [[متوکل عباسی]]، به [[سامرا]] احضار شد، سید محمد در صریا ماند.<ref> بداوی، سبع الجزیره، مرکز سبع الدجیل للتبلیغ و الارشاد، ص۲.</ref> درباره اینکه سید محمد در چه سالی به سامرا نزد پدر رفته است اطلاعاتی در دست نیست با این حال گفته شده در [[سال ۲۵۲ هجری قمری|سال ۲۵۲ق]] از سامراء راهی مدینه شد<ref> بداوی، سبع الجزیره،  مرکز سبع الدجیل للتبلیغ و الارشاد، ص۴.</ref> و هنگامی که به [[بلد]] رسید بیمار شد و در همانجا درگذشت و دفن شد.<ref>ابن صوفی، المجدی فی انساب الطالبیین، ۱۴۲۲ق، ص۳۲۵.</ref>  

[[کنیه]] سید محمد، ابوجعفر و ابوعلی بود<ref> حرزالدین، مراقد المعارف، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۶۲.</ref> او به سید محمد بعاج،<ref> نگاه کنید به: حرزالدین، مراقد المعارف، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۶۲.</ref> سَبع الدُجَیل و سَبع الجزیره ملقب بود.<ref>بداوی، سبع الجزیره، مرکز سبع الدجیل للتبلیغ و الارشاد، ص۲.</ref>

بنا بر آنچه که [[شیخ عباس قمی]] تاریخ‌نگار قرن چهاردهم قمری، از سید حسن براقی(درگذشته ۱۳۳۲ق) نقل کرده، نسل سید محمد از طریق یکی از نوادگانش به نام شمس‌الدین محمد(درگذشته ۸۳۲ یا ۸۳۳ق) ادامه یافته است.<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۸۹۳.</ref> نسب شمس‌الدین با چهار واسطه به علی فرزند سید محمد می‌رسد. شمس‌الدین محمد چون در [[بخارا]] متولد و بزرگ شده بود به میرسلطان بُخاری مشهور بود و فرزندانش را بخاریون می‌گفتند. او سپس به بلاد روم رفت، در شهر بروسا ساکن شد و در همانجا مدفون شد.<ref>حسینی مدنی، تحفة الازهار، التراث المکتوب، ج۳، ص۴۶۱-۴۶۲.</ref> شیخ عباس قمی، همچنین به نقل از سید حسن براقی، سید محمد بَعاج را از نوادگان سید محمد دانسته است<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۸۹۳.</ref> گفته شده سادات آل بعاج که در مناطق میسان، ذی‌قار، واسط، [[قادسیه]]، [[بغداد]] و [[نجف]] عراق<ref> بداوی، سبع الجزیره، مرکز سبع الدجیل للتبلیغ و الارشاد، ص۱۰.</ref> و خوزستان ایران زندگی می‌کنند، از نسل علی و احمد از فرزندان سید محمد هستند.<ref>حرزالدین، مراقد المعارف، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۶۲(پانویس۲).</ref>