حسن صباح: تفاوت میان نسخه‌ها

در این زمان، اسماعیلیان نزاری، امامی در دسترس نداشتند و مانند دوره پیش از فاطمی، بار دیگر [[دوره سَتر]] (دوره غیبت امامشان) را تجربه می‌کردند. در چنین وضعی، حجت نماینده تام الاختیار امام بود.

نزاریان در این دوره سَتر، حسن صباح را به عنوان حجت امام غایبشان پذیرفتند. حسن نیز، که ظهور قریب الوقوع امام را پیشگویی می‌کرد، خود را حجت او می‌دانست.<ref> هفت باب بابا سیدنا، ص۲۱ـ۲۲؛ دفتری، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ۱۳۷۵ش، ص۴۰۰ـ۴۰۳.</ref>

تا حدود هفتاد سال بعد از مرگ نزار، روی سکه‌هایی که در الموت ضرب می‌شد، نام او حک می‌گردید و به ذریه وی، بدون آنکه اسمی از آنها ذکر شود، دعا و سلام فرستاده می‌شد.<ref> رجوع کنید به مایلز، ص۱۵۵ـ۱۵۸.</ref>