توابین: تفاوت میان نسخه‌ها

قیام توابین نخستین قیام شیعی پس از [[واقعه عاشورا]] است.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref> که با هدف خون‌خواهی [[امام حسین(ع)]] و [[شهدای کربلا]]، در [[سال ۶۵ قمری]] صورت پذیرفت.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، دارصادر، ج۶، ص۲۵.</ref> این قیام به دست توابین در مقابله با لشکر شام و در منطقه عین الورده رخ داد.<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۷۶-۲۸۰.</ref>

برخی شیعیان کوفه با این که از امام حسین(ع) دعوت کردند تا با او [[بیعت]] و علیه [[یزید بن معاویه]] قیام کنند از یاری امام(ع) سر باز زدند و او را در قیام [[عاشورا]]ی [[سال ۶۱ هجری]] تنها گذاشتند.

آنان پس از واقعه [[کربلا]]، از کرده خود پشیمان شدند و تنها راه رستگاری و پذیرش [[توبه]] خویش را خونخواهی [[حسین بن علی(ع)]] و کشتن قاتلان او یا کشته شدن در این راه می‌دانستند. از این رو در تاریخ به توّابین شهرت یافتند.<ref>ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۹۵.</ref>

== توابین سرشناس==

افرادی چون [[سلیمان بن صرد خزاعی]]، [[رفاعة بن شداد بجلی]] <ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۳۹۴ق، ج۶، ص۳۶۴.</ref>، [[مسیب بن نجبه]]، [[عبدالله بن سعد ازدی]] و [[عبدالله بن وال تیمی]] از سران توابین بودند.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۲۸ق، ج۷، ص۲۴۶.</ref>