قاعده لاضرر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قاعده لاضَرَرْ''' [[قاعده فقهی]] برگرفته از متن حدیث نبوی «لا ضَرَر و لا ضِرار فی الاسلام» که بر نفی ضرر و زیان زدن به خود و دیگران در دین [[اسلام]] و [[حرام|حرمت]] آن دلالت می‌کند. قاعده لاضرر از قواعد مشهوری است که در بیشتر [[ابواب فقه|ابواب فقهی]] کاربرد دارد و در اهمیت آن گفته شده که یکی از پنج قاعده‌ای است که مسائل فقهی بر آن استوار است.

برخی از [[آیه|آیات قرآن]]، [[دلیل عقلی]] و [[سیره عقلاء|سیره عقلا]] و [[حدیث|روایات]] زیادی در منابع روایی [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] بر این قاعده دلالت دارند. برخی مانند [[محمد بن حسن حلی|فخرالمحققین]]، روایات مربوطه را [[تواتر|متواتر]] دانسته‌اند. ماجرای [[سمرة بن جندب فزاری|سَمُرَة بن جُنْدَب]] از مشهورترین این روایات است که بنا به ادعای [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]] از روایات دیگر در این باب، سند آن صحیح‌تر و دلالتش آشکارتر است.

==معنای ضرر و ضرار==

«ضرر» در اصطلاح [[فقه|فقهی]] در مقابل نفع و به معنای وارد شدن نقصان در مال، جان و آبرو است.<ref>مصطفوی، القواعد الفقهیه، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۱۴.</ref> بنا به نظر [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]]،‌ «ضرار» در روایت «لاضرر و لاضرار فی الاسلام»، به همان معنای ضرر و به عنوان تأکید برای «لاضرر» آمده است.<ref>آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۱۴۳۷ق، ج۲، ص۱۹۴.</ref>