قیام توابین: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا بر گزارش مورّخان، اول [[ربیع الاول]] سال 65 هـ تاریخ شروع قیام بود و سلیمان بن صرد به فراخوانی نیروها پرداخت. آنان با سپاه متشکل از چند هزار نفر شعار «[[یا لثارات الحسین]]» سر دادند و به سمت منطقه ای به نام «نُخَیله» حرکت کردند. پیمان شکنی و عدم همراهی بسیاری از شیعیان خصوصا مدائنی ها و بصریون سبب ناراحتی سلیمان گردید. نقل شده است از 16 هزار نفری که قول همراهی قیام را داده بودند تنها چهار هزار نفر اجتماع نخیله را تشکیل می دادند.<ref>البدایه و النهایه، ج 8، ص 276 و 277.</ref> نقل گردیده که [[مختار ثقفی]] سلیمان را فاقد دانش سیاسی و نظامی می دانست و بخش عظیمی از شیعیان به این دلیل از سپاه سلیمان جدا شدند.<ref>النشأه الشیعه الامامیه، ص 80.</ref>

لشکر [[توابین]] در 5 ربیع الاول از نخیله راهی [[دمشق]] شدند. هنگامی که سپاه به [[کربلا]] رسید از اسب ها پیاده شدند و گریان خود را به قبر امام(ع) رسانده و اجتماع پرشوری را تشکیل دادند.<ref>الکامل فی التاریخ، ج 4، ص 178.</ref> سلیمان در میان آنان گفت: خدایا تو شاهد باش که ما بر دین و راه حسین(ع) و دشمن قاتلان او هستیم.<ref>تاریخ طبری، ج 4، ص 456 و 457..</ref> توابین نیز به دعا پرداختند تا حال که توفیق [[شهادت]] در رکاب حسین(ع) نصیب آنان نشده است، خداوند از شهید شدن آنان پس از او محروم نسازد.<ref>مقتل ابو مخنف، ص 291.</ref>