حوزه علمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مراجع تقلید و مدیریت حوزه‌ها
imported>Bahadori بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
==مراجع تقلید و مدیریت حوزه‌ها == | ==مراجع تقلید و مدیریت حوزه‌ها == | ||
مرجع تقلید بالاترین رتبه علمی در حوزه علمیه است و شان و منزلت اجتماعی-سیاسی نیز دارد. در تاریخ حوزه‌های علمیه، هر حوزه غالبا تحت نظارت بالاترین مقام علمی آن حوزه اداره می‌شده است که گاه یک نفر و گاه چند شخص (چند مجتهد و مرجع تقلید) در مدیریت حوزه مشارکت داشتند. مدیریت حوزه ناظر به اموری از قبیل مدرسه و محل سکونت طلاب (حجره)، شهریه، استاد، کتابخانه و... بوده است. از سوی دیگر نظارت بر امور عمومی حوزه، سلوک اجتماعی و اخلاقی طلاب و مناسبات آنها با سایر مردم، تنظیم مناسبات حوزه با قدرت سیاسی و... از دیگر موارد مربوط به اداره مدارس دینی بود.<ref>جمعی از نویسندگان، حوزه علمیه، تاریخ، ساختار، کارکرد، ۱۳۹۴، ص۱۲.</ref> در دوره‌های گذشته هر مدرسه تحت نظارت یکی از علما یا مجتهدین باشد اما در دوره معاصر و با گسترش ارتباطات، اداره حوزه‌ها به مرور تمرکز یافت. این سیر در دوران معاصر از زمان زعامت آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری از سال ۱۳۰۴ آغاز شده و در دوره آیت‌الله بروجردی ادامه یافت و در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی تمرکز بیشتری یافت و در حال حاضر حوزه‌های علمیه در داخل ایران بصورت متمرکز و تحت نظارت شورای عالی حوزه که از سوی مراجع تقلید انتخاب و تایید می‌شوند اداره می‌شود. حفظ استقلال حوزه‌های علمیه در طول تاریخ حوزه‌های شیعی همواره مورد تاکید بوده است.<ref>مطهری، بحثی پیرامون مرجعیت و روحانیت، ۱۳۴۱ش، ص۱۸۱.</ref> | مرجع تقلید بالاترین رتبه علمی در حوزه علمیه است و شان و منزلت اجتماعی-سیاسی نیز دارد. در تاریخ حوزه‌های علمیه، هر حوزه غالبا تحت نظارت بالاترین مقام علمی آن حوزه اداره می‌شده است که گاه یک نفر و گاه چند شخص (چند مجتهد و مرجع تقلید) در مدیریت حوزه مشارکت داشتند. مدیریت حوزه ناظر به اموری از قبیل مدرسه و محل سکونت طلاب (حجره)، شهریه، استاد، کتابخانه و... بوده است. از سوی دیگر نظارت بر امور عمومی حوزه، سلوک اجتماعی و اخلاقی طلاب و مناسبات آنها با سایر مردم، تنظیم مناسبات حوزه با قدرت سیاسی و... از دیگر موارد مربوط به اداره مدارس دینی بود.<ref>جمعی از نویسندگان، حوزه علمیه، تاریخ، ساختار، کارکرد، ۱۳۹۴، ص۱۲.</ref> در دوره‌های گذشته هر مدرسه تحت نظارت یکی از علما یا مجتهدین باشد اما در دوره معاصر و با گسترش ارتباطات، اداره حوزه‌ها به مرور تمرکز یافت. این سیر در دوران معاصر از زمان زعامت آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری از سال ۱۳۰۴ شمسی آغاز شده و در دوره آیت‌الله بروجردی ادامه یافت و در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی تمرکز بیشتری یافت و در حال حاضر حوزه‌های علمیه در داخل ایران بصورت متمرکز و تحت نظارت شورای عالی حوزه که از سوی مراجع تقلید انتخاب و تایید می‌شوند اداره می‌شود. حفظ استقلال حوزه‌های علمیه در طول تاریخ حوزه‌های شیعی همواره مورد تاکید بوده است.<ref>مطهری، بحثی پیرامون مرجعیت و روحانیت، ۱۳۴۱ش، ص۱۸۱.</ref> | ||
===منابع مالی=== | ===منابع مالی=== | ||