کاربر ناشناس
بیعت رضوان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←دیدگاه‌های مختلف نسبت به بیعت کنندگان
imported>Pourrezaei |
imported>Pourrezaei |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
شیعه معتقد است با توجه به خود آیه و برخی منابع اهل سنت «رضایت الهی» مذکور در آیه (لقد رضی اللّهُ عن المؤمنینَ) ناشی از جانفشانی و بیعت آن روز است و لذا بلافاصله علت رضایت خداوند از این افراد نیز بیان شده است (اِذْ یبایعونَکَ تَحتَ الشجرة) و دوام آن مشروط به استقامت آنها در پیروی از پیامبر(ص) است، در حالیکه تاریخ درباره برخی از آن بیعت‌کنندگان قضاوت دیگری دارد. | شیعه معتقد است با توجه به خود آیه و برخی منابع اهل سنت «رضایت الهی» مذکور در آیه (لقد رضی اللّهُ عن المؤمنینَ) ناشی از جانفشانی و بیعت آن روز است و لذا بلافاصله علت رضایت خداوند از این افراد نیز بیان شده است (اِذْ یبایعونَکَ تَحتَ الشجرة) و دوام آن مشروط به استقامت آنها در پیروی از پیامبر(ص) است، در حالیکه تاریخ درباره برخی از آن بیعت‌کنندگان قضاوت دیگری دارد. | ||
[[شیخ طوسی]] می‌نویسد خداوند از آنان که زیر درخت با پیامبر(ص) پیمان بستند و مؤمن بودند، به هنگام بیعت، راضی بود<ref> | [[شیخ طوسی]] می‌نویسد خداوند از آنان که زیر درخت با پیامبر(ص) پیمان بستند و مؤمن بودند، به هنگام بیعت، راضی بود<ref>التبیان، ج ۹، ص۳۲۸.</ref>، ولی آنان که بعدها نقض عهد کردند و به بیراهه رفتند مشمول رضوان الهی نخواهند ماند.<ref>. بحارالانوار، ج ۳۸، ص۲۱۸ ۲۲۰.</ref> | ||
آیه ۱۰ [[سوره فتح]] نیز دیدگاه [[شیعه]] را تأیید می‌کند: | آیه ۱۰ [[سوره فتح]] نیز دیدگاه [[شیعه]] را تأیید می‌کند و بیعت بدون استقامت را نه تنها برای بهشت رفتن کافی نمی‌داند بلکه به صراحت از زیان و خسران بیعت‌شکنان با پیامبر خبر می‌دهد: | ||
<blockquote>{{متن قرآن| اِنَّ الَّذینَ یبایعُونَکَ اِنَّما یبایعونَ اللّهَ یدُ اللّهِ فَوقَ اَیدیهِم فَمَن نَکَثَ فَاِنَّما ینکُثُ عَلی نَفسِهِ ومَن اَوفی بِما عهَدَ عَلَیهُ اللّهَ فَسَیؤتیهِ اَجرًا عَظیماً|ترجمه=بی‌گمان کسانی که با تو بیعت می‌کنند، در واقع با خداوند بیعت می‌کنند. دست خداوند بر فراز دست ایشان است، پس هرکس که پیمان شکند همانا به زیان خویش پیمان شکسته است و هرکس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند، زود است که به او پاداش بزرگ ببخشد.|سوره=۴۸|آیه=۱۰}}</blockquote> | <blockquote>{{متن قرآن| اِنَّ الَّذینَ یبایعُونَکَ اِنَّما یبایعونَ اللّهَ یدُ اللّهِ فَوقَ اَیدیهِم فَمَن نَکَثَ فَاِنَّما ینکُثُ عَلی نَفسِهِ ومَن اَوفی بِما عهَدَ عَلَیهُ اللّهَ فَسَیؤتیهِ اَجرًا عَظیماً|ترجمه=بی‌گمان کسانی که با تو بیعت می‌کنند، در واقع با خداوند بیعت می‌کنند. دست خداوند بر فراز دست ایشان است، پس هرکس که پیمان شکند همانا به زیان خویش پیمان شکسته است و هرکس به آنچه با خداوند پیمان بسته است وفا کند، زود است که به او پاداش بزرگ ببخشد.|سوره=۴۸|آیه=۱۰}}</blockquote> | ||
ابن حجر (از بزرگان اهل سنت) از علاء بن مسیب از پدرش نقل می‌کند که با [[براء بن عازب]] ملاقات کردم و گفتم: خوشا به حال تو، با پیامبر همراه بودی و با او زیر درخت بیعت کردی! گفت:ای پسر برادر! تو نمی‌دانی ما پس از آن چه کردیم.<ref>. فتح الباری، ج ۷، ص۵۷۱.</ref> | ابن حجر (از بزرگان اهل سنت) از علاء بن مسیب از پدرش نقل می‌کند که با [[براء بن عازب]] ملاقات کردم و گفتم: خوشا به حال تو، با پیامبر همراه بودی و با او زیر درخت بیعت کردی! گفت:ای پسر برادر! تو نمی‌دانی ما پس از آن چه کردیم.<ref>. فتح الباری، ج ۷، ص۵۷۱.</ref> | ||