Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
غزوه بنی قریظه، در اواخر [[ذیقعده]] و اوایل [[ذیحجه]] سال [[سال ۵ قمری|پنجم هجری]]، آخرین جنگ مسلمانان با یهودیان [[مدینه]] گزارش شده است. بنابر منابع اسلامی، [[پیامبر(ص)]] بلافاصله پس از پایان جنگ احزاب و پراکنده شدن دشمنان، به جنگ با بنی قریظه شتافته است. بر این اساس، مسلمانان قلعهها و خانههای بنی قریظه را ۱۵ روز محاصره کردند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref> و سرانجام بنی قریظه پیشنهاد صلح داده و داوری [[سعد بن معاذ]] را پذیرفتند.<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۲۷.</ref> | غزوه بنی قریظه، در اواخر [[ذیقعده]] و اوایل [[ذیحجه]] سال [[سال ۵ قمری|پنجم هجری]]، آخرین جنگ مسلمانان با یهودیان [[مدینه]] گزارش شده است. بنابر منابع اسلامی، [[پیامبر(ص)]] بلافاصله پس از پایان جنگ احزاب و پراکنده شدن دشمنان، به جنگ با بنی قریظه شتافته است. بر این اساس، مسلمانان قلعهها و خانههای بنی قریظه را ۱۵ روز محاصره کردند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷.</ref> و سرانجام بنی قریظه پیشنهاد صلح داده و داوری [[سعد بن معاذ]] را پذیرفتند.<ref>ابن عبد ربه، العقد الفرید، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۲۷.</ref> | ||
بنابر منابع تاریخی، سعد بن معاذ، در حالی که مجروح و بیمار بود، از چادر خود به طرف بنی قریظه رفت و برخلاف انتظار طایفهاش که همپیمان بنی قریظه بودند، حکم کرد که سزای مردان جنگجوی بنی قریظه قتل است و باید اموالشان تقسیم و کودکانشان اسیر گردند.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> در منابع آمده است که پیامبر(ص)، این حکم سعد بن معاذ را حکم خدا دانسته است.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۴۱۲، ج۲، ص۵۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷-۵۹؛ مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۳۰۲.</ref> علت رویدادن این جنگ، پیمانشکنی بنی قریظه و همکاری با مشرکان در [[جنگ احزاب]] علیه مسلمانان دانسته شده است.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۰۳ و ۵۰۴.</ref> | بنابر منابع تاریخی، سعد بن معاذ، در حالی که مجروح و بیمار بود، از چادر خود به طرف بنی قریظه رفت و برخلاف انتظار طایفهاش که همپیمان بنی قریظه بودند، حکم کرد که سزای مردان جنگجوی بنی قریظه قتل است و باید اموالشان تقسیم و کودکانشان [[اسیر]] گردند.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> در منابع آمده است که پیامبر(ص)، این حکم سعد بن معاذ را حکم خدا دانسته است.<ref>ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۲۲۲-۲۲۳؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۴۱۲، ج۲، ص۵۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۷-۵۹؛ مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۹ق، ج۱۰، ص۳۰۲.</ref> علت رویدادن این جنگ، پیمانشکنی بنی قریظه و همکاری با مشرکان در [[جنگ احزاب]] علیه مسلمانان دانسته شده است.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۰۳ و ۵۰۴.</ref> | ||
[[سید جعفر شهیدی]]، با اتکا به اختلافات فراوان در منابع تاریخی و همچنین واقعیات خارجی از جمله جمعیت [[مدینه]] و همچنین رفتار مبتنی بر مهربانی پیامبر(ص)، در واقعه مذکور تشکیک کرده و مخصوصا کشتهشدن ۶۰۰ تا ۹۰۰ تن از بنی قریظه را داستانسرایی و دستکاریشده دانسته و آن را نوعی تلاش طایفه [[خزرج]] برای کاستن از شأن [[اوس]]یان در نظر پیامبر تلقی کرده است.<ref>شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۹۲ش، ص۸۸-۹۰.</ref> | [[سید جعفر شهیدی]]، با اتکا به اختلافات فراوان در منابع تاریخی و همچنین واقعیات خارجی از جمله جمعیت [[مدینه]] و همچنین رفتار مبتنی بر مهربانی پیامبر(ص)، در واقعه مذکور تشکیک کرده و مخصوصا کشتهشدن ۶۰۰ تا ۹۰۰ تن از بنی قریظه را داستانسرایی و دستکاریشده دانسته و آن را نوعی تلاش طایفه [[خزرج]] برای کاستن از شأن [[اوس]]یان در نظر پیامبر تلقی کرده است.<ref>شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۹۲ش، ص۸۸-۹۰.</ref> |