پرش به محتوا

واقعه حره: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۹۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ اوت ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات جنگ
{{جعبه اطلاعات جنگ
| جنگ     = واقعه حره
| جنگ = واقعه حره
| قسمتی‌از =
| قسمتی‌از =
| تصویر   =
| تصویر =
| زیرنویس =
| زیرنویس =
| زمان     = روز دوم [[ذیحجه]] یا دو سه روز مانده به آخر ذیحجه سال ۶۳ هجری
| زمان = روز دوم [[ذیحجه]] یا دو سه روز مانده به آخر ذیحجه سال ۶۳ هجری
| مکان     = [[مدینه]]
| مکان = [[مدینه]]
| مختصات   =
| مختصات =
| علت     = نارضایتی از حکومت [[یزید]] و بیعت با [[عبدالله بن زبیر]]
| علت = نارضایتی از حکومت [[یزید]] و بیعت با [[عبدالله بن زبیر]]
| قلمرو   =
| قلمرو =
| نتیجه   = شکست قیام
| نتیجه = شکست قیام
| جنگنده۱ = مردم مدینه
| جنگنده۱ = مردم مدینه
| جنگنده۲ = لشکر [[شام]]
| جنگنده۲ = لشکر [[شام]]
| فرمانده۱ = [[عبدالله بن حنظلة بن ابی عامر]]
| فرمانده۱ = [[عبدالله بن حنظلة بن ابی عامر]]
| فرمانده۲ = [[مسلم بن عقبه]]
| فرمانده۲ = [[مسلم بن عقبه]]
| قوای۱   =
| قوای۱ =
| قوای۲   =
| قوای۲ =
| خسارات۱ = کشته شدن بسیاری از مردم [[مدینه]]، از جمله ۸۰ تن از [[صحابه]] [[پیامبر(ص)]] و ۷۰۰ تن از حافظان قرآن
| خسارات۱ = کشته شدن بسیاری از مردم [[مدینه]]، از جمله ۸۰ تن از [[صحابه]] [[پیامبر(ص)]] و ۷۰۰ تن از حافظان قرآن
| خسارات۲ = غارت اموال و تعرض به نوامیس
| خسارات۲ = غارت اموال و تعرض به نوامیس
| خسارات۳ =
| خسارات۳ =
| یادداشت =
| یادداشت =
}}
}}


'''واقعه حَرّه'''، نام واقعۀ برخورد خشونت‌آمیز لشکر [[شام]] به فرماندهی [[مسلم بن عقبه]] با قیام مردم [[مدینه]] . قیام مردم مدینه در سال 63 هجری به رهبری [[عبدالله بن حنظلة بن ابی عامر|عبدالله بن حَنظَلة بن ابی‌ عامر]] علیه حکومت [[یزید بن معاویه]] روی داد. در این واقعه، بسیاری از مردم [[مدینه]]، از جمله ۸۰ تن از [[صحابه]] [[پیامبر(ص)]] و ۷۰۰ تن از حافظان [[قرآن]] کشته شدند و اموال و نوامیس مردم در واقعه حره به غارت رفت.
'''واقعه حَرّه'''، نام واقعۀ برخورد خشونت‌آمیز لشکر [[شام]] به فرماندهی [[مسلم بن عقبه]] با قیام مردم [[مدینه]]. قیام مردم مدینه در سال ۶۳ هجری به رهبری [[عبدالله بن حنظلة بن ابی عامر|عبدالله بن حَنظَلة بن ابی‌ عامر]] علیه حکومت [[یزید بن معاویه]] روی داد. در این واقعه، بسیاری از مردم [[مدینه]]، از جمله ۸۰ تن از [[صحابه]] [[پیامبر(ص)]] و ۷۰۰ تن از حافظان [[قرآن]] کشته شدند و اموال و نوامیس مردم در واقعه حره به غارت رفت.


[[امام سجاد (ع)]] در این قیام با مردم [[مدینه]] همراه نشد؛ ولی در خانه‌ خود به بسیارى از زنان و كودكان و حتى اهل و عیال و اطرافیان [[مروان ‌بن حكم]]، پناه داد.
[[امام سجاد(ع)]] در این قیام با مردم [[مدینه]] همراه نشد؛ ولی در خانه‌ خود به بسیاری از زنان و کودکان و حتی اهل و عیال و اطرافیان [[مروان ‌بن حکم]]، پناه داد.


== معنای حره و زمان وقوع==
== معنای حره و زمان وقوع==
 
به سنگستان سیاه‌رنگ، حرّه می‌گویند<ref> خلیل‌بن احمد؛ یاقوت حموی، ذیل «حرّة»</ref> و چون این قیام از سنگستانی در مشرق مدینه به نام «حرّه واقم» یا «حرّه زُهره» (منسوب به بنی‌زهره از اقوام [[یهود]])؛<ref> سهیلی، ج ۶، ص۲۵۵ </ref> شروع شد، به این نام معروف گردید. غالب منابع تاریخی، واقعۀ حرّه را روز دوم [[ذیحجه]] یا دو سه روز مانده به آخر ذیحجه ۶۳ق ذکر کرده‌اند،<ref> ابن‌قتیبه، الامامة والسیاسة، ج ۱، ص۱۸۵؛ بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۴۱؛ طبری، ج ۵، ص۴۹۴ </ref> لذا روایاتی که آن را در سال ۶۲ دانسته‌اند،<ref> بلاذری،انساب الاشراف، ج ۴، قسم ۲، ص۴۲؛ یعقوبی، ج ۲، ص۲۵۱ </ref> نادرست است.
به سنگستان سیاه‌رنگ، حرّه می‌گویند<ref> خلیل‌بن احمد؛ یاقوت حموى، ذیل «حرّة»</ref> و چون این قیام از سنگستانى در مشرق مدینه به نام «حرّه واقم» یا «حرّه زُهره» (منسوب به بنی‌زهره از اقوام [[یهود]])؛ <ref> سهیلى، ج ۶، ص ۲۵۵ </ref> شروع شد، به این نام معروف گردید. غالب منابع تاریخی، واقعۀ حرّه را روز دوم [[ذیحجه]] یا دو سه روز مانده به آخر ذیحجه ۶۳ق ذکر کرده‌اند، <ref> ابن‌قتیبه، الامامة والسیاسة، ج ۱، ص ۱۸۵؛ بلاذرى، ج ۴، قسم ۲، ص ۴۱؛ طبرى، ج ۵، ص ۴۹۴ </ref> لذا روایاتى كه آن را در سال ۶۲ دانسته‌اند،<ref> بلاذرى،انساب الاشراف، ج ۴، قسم ۲، ص ۴۲؛ یعقوبى، ج ۲، ص ۲۵۱ </ref> نادرست است.


== علل وقوع ==
== علل وقوع ==
 
*نارضایتی مردم مدینه از حکومت [[یزید بن معاویه]] به سبب ناشایستگی سیاسی او و آلودگی‌اش به جنایات آشکار از جمله قتل [[امام حسین]](ع)؛<ref> مسعودی، مروج، ج ۳، ص۲۶۷ </ref>
*نارضایتی مردم مدینه از حکومت [[یزید بن معاویه]] به سبب ناشایستگی سیاسی او و آلودگی‌اش به جنایات آشکار از جمله قتل [[امام حسین]] (ع)؛<ref> مسعودى، مروج، ج ۳، ص ۲۶۷ </ref>
*بیعت مردم با [[عبدالله بن زبیر]] و خلع [[یزید]] از خلافت؛
*بیعت مردم با [[عبدالله بن زبیر]] و خلع [[یزید]] از خلافت؛
*اطلاع مردم [[مدینه]] از فساد اخلاقی یزید؛<ref> بلاذرى، ج قسم 2، ص 30ـ31؛ طبرى، ج 5، ص 479؛ ابوالفرج اصفهانى، ج 1، ص 23 </ref>
*اطلاع مردم [[مدینه]] از فساد اخلاقی یزید؛<ref> بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۳۰ـ۳۱؛ طبری، ج ۵، ص۴۷۹؛ ابوالفرج اصفهانی، ج ۱، ص۲۳ </ref>
*ممانعت مردم مدینه از فرستاده شدن اموال و اشیاى برگزیده براى یزید. <ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 176؛ یعقوبى، ج 2، ص 250 </ref>
*ممانعت مردم مدینه از فرستاده شدن اموال و اشیای برگزیده برای یزید.<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۷۶؛ یعقوبی، ج ۲، ص۲۵۰ </ref>


== عزل والی مدینه ==
== عزل والی مدینه ==
مردم مدینه به فرمان عبدالله بن‌زبیر، [[عثمان‌ بن محمد]] را از امارت مدینه عزل کردند و بر [[امویان]] شوریدند و آنان را، که حدود هزار نفر بودند و در منزل [[مروان‌ بن حکم]] گرد آمده بودند، محاصره کردند.<ref> طبری، ج ۵، ص۴۸۲؛ مسعودی، مروج، ج ۳، ص۲۶۷ </ref>


مردم مدینه به فرمان عبدالله بن‌زبیر، [[عثمان‌ بن محمد]] را از امارت مدینه عزل كردند و بر [[امویان]] شوریدند و آنان را، كه حدود هزار نفر بودند و در منزل [[مروان‌ بن حكم]] گرد آمده بودند، محاصره كردند. <ref> طبرى، ج 5، ص 482؛ مسعودى، مروج، ج 3، ص 267 </ref>
ابن‌زبیر، [[عبداللّه‌ بن حنظله]] را به عنوان والی مدینه برگزید.<ref> ابن‌اعثم، الفتوح،ج ۵، ص۱۵۶ـ۱۵۷، ۲۹۲ـ۲۹۳ </ref> این روایت و برخی روایات پیش‌گفته نشان می‌دهند که تا چه اندازه افکار و گرایشهای زُبیری بر این قیام و رهبر یا رهبران آن حاکم بوده است.
 
ابن‌زبیر، [[عبداللّه‌ بن حنظله]] را به عنوان والى مدینه برگزید.<ref> ابن‌اعثم، الفتوح،ج 5، ص 156ـ157، 292ـ293 </ref> این روایت و برخى روایات پیش‌گفته نشان می‌دهند كه تا چه اندازه افكار و گرایشهاى زُبیرى بر این قیام و رهبر یا رهبران آن حاكم بوده است.


== تجهیز سپاه شام ==
== تجهیز سپاه شام ==
 
تلاش‌های [[عبدالله بن جعفر]] به عنوان مأمور حکومت شام، برای اطاعت مردم از یزید، نتیجه‌ای نداشت. نامه تهدیدآمیز یزید و نیز وساطت [[نعمان‌ بن بشیر]] در فرونشاندن این قیام مؤثر نیفتاد<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۷۷ـ۱۷۸؛ طبری، ج ۵، ص۴۸۱ </ref> یزید تصمیم گرفت برای سرکوب مردم مدینه لشکری تجهیز کند. بعد از امتناع [[عبیداللّه‌ بن زیاد]] از پذیرش فرماندهی لشکر، وی [[مسلم بن عقبه|مسلم‌ بن عُقبه مُرّی]] را مأمور این کار کرد.<ref>ابن‌اثیر، ۱۳۹۹ـ۱۴۰۲، ج ۴، ص۱۱۱ـ۱۱۲</ref> شمار لشکریان او را بین ۵۰۰۰ تا ۲۷۰۰۰ نفر نوشته‌اند.<ref> یعقوبی، ج ۲، ص۲۵۰ـ۲۵۱؛ طبری، ج ۵، ص۴۸۳؛ ذهبی، حوادث و وفیات ۶۱ـ۸۰ه، ص۲۵</ref>
تلاش‌های [[عبدالله بن جعفر]] به عنوان مأمور حکومت شام، برای اطاعت مردم از یزید، نتیجه‌ای نداشت. نامه تهدیدآمیز یزید و نیز وساطت [[نعمان‌ بن بشیر]] در فرونشاندن این قیام مؤثر نیفتاد <ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 177ـ178؛ طبرى، ج 5، ص 481 </ref> یزید تصمیم گرفت براى سركوب مردم مدینه لشكرى تجهیز كند. بعد از امتناع [[عبیداللّه‌ بن زیاد]] از پذیرش فرماندهى لشكر، وى [[مسلم بن عقبه|مسلم‌ بن عُقبه مُرّى]] را مأمور این كار كرد. <ref>ابن‌اثیر، 1399ـ1402، ج 4، ص 111ـ112</ref> شمار لشكریان او را بین 5000 تا 27000 نفر نوشته‌اند. <ref> یعقوبى، ج 2، ص 250ـ251؛ طبرى، ج 5، ص 483؛ ذهبى، حوادث و وفیات 61ـ80ه، ص 25</ref>


== کندن خندق در مدینه ==
== کندن خندق در مدینه ==
وقتی خبر حرکت سپاه یزید به مردم مدینه رسید، آنان گرداگرد مدینه [[خندق]] کندند و پناه گرفتند.


وقتى خبر حركت سپاه یزید به مردم مدینه رسید، آنان گرداگرد مدینه [[خندق]] كندند و پناه گرفتند.
مردم اجازه دادند که وابستگان به حکومت شام، از مدینه خارج شوند به شرط آنکه در مورد مدینه هیچ اطلاعاتی را به سپاه شام ندهند و در جنگ هم شرکت نکنند. [[بنی امیه]] با خروج از مدینه، سوگند خود را شکستند و [[عبدالملک بن مروان]] با توصیه پدرش به همراهی [[مسلم‌ بن عقبه]] نقشه حمله به شهر را طراحی کردند.
 
مردم اجازه دادند که وابستگان به حکومت شام، از مدینه خارج شوند به شرط آنکه در مورد مدینه هیچ اطلاعاتی را به سپاه شام ندهند و در جنگ هم شرکت نکنند. [[بنی امیه]] با خروج از مدینه، سوگند خود را شکستند و [[عبدالملک بن مروان]] با توصیه پدرش به همراهى [[مسلم‌ بن عقبه]] نقشه حمله به شهر را طراحى كردند.


مسلم با عبور از حرّه، در مشرق مدینه پیاده شد و به مردم مدینه سه روز مهلت داد<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 178ـ180؛ طبرى، ج 5، ص 485ـ487 </ref> آنگاه، پس از دور زدن خندق، از پشت سر و با كمك طایفه [[بنی حارثه]]، كه با وعده‌هاى مالى فریفته شدند، وارد شهر شد<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 179، 181؛ دینورى، ص 265 </ref> و چندان جنایت كرد كه به مُجرم و مُسرف معروف شد.<ref>ابن‌حبیب، المُنَمَّق فى اخبار قریش، ص 390؛ مسعودى، مروج، ج 3، ص 267؛ ابن‌اثیر،الکامل، 1970ـ1973 </ref>
مسلم با عبور از حرّه، در مشرق مدینه پیاده شد و به مردم مدینه سه روز مهلت داد<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۷۸ـ۱۸۰؛ طبری، ج ۵، ص۴۸۵ـ۴۸۷ </ref> آنگاه، پس از دور زدن خندق، از پشت سر و با کمک طایفه [[بنی حارثه]]، که با وعده‌های مالی فریفته شدند، وارد شهر شد<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۷۹، ۱۸۱؛ دینوری، ص۲۶۵ </ref> و چندان جنایت کرد که به مُجرم و مُسرف معروف شد.<ref>ابن‌حبیب، المُنَمَّق فی اخبار قریش، ص۳۹۰؛ مسعودی، مروج، ج ۳، ص۲۶۷؛ ابن‌اثیر،الکامل، ۱۹۷۰ـ۱۹۷۳ </ref>


== رفتار شامیان با مردم ==
== رفتار شامیان با مردم ==
مسلم‌بن عقبه، به دستور یزید، سه روز جان و مال مردم را بر سپاهیانش حلال کرد [[ابن‌ کثیر]]<ref>البدایة و النهایة، ج ۴، جزء۸، ص۲۲۰ </ref> و [[جلال الدین|سیوطی]]<ref>ص ۲۰۹</ref><ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۷۹؛بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۳۷؛ طبری، ج ۵، ص۴۸۴</ref> غارت و جنایات سپاهیان او را مصیبتی سهمگین و وصف‌ ناپذیر خوانده‌اند.


مسلم‌بن عقبه، به دستور یزید، سه روز جان و مال مردم را بر سپاهیانش حلال كرد [[ابن‌ كثیر]] <ref>البدایة و النهایة، ج 4، جزء8، ص220 </ref> و [[جلال الدین|سیوطى]]<ref>ص 209</ref><ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 179؛بلاذرى، ج 4، قسم 2، ص 37؛ طبرى، ج 5، ص 484</ref> غارت و جنایات سپاهیان او را مصیبتى سهمگین و وصف‌ ناپذیر خوانده‌اند.
[[مسعودی]]<ref> تنبیه، ص۳۰۶ </ref> آن را فجیع‌ترین حادثه، پس از شهادت [[امام حسین]](ع)، دانسته است.
 
[[مسعودى]] <ref> تنبیه، ص 306 </ref> آن را فجیع‌ترین حادثه، پس از شهادت [[امام حسین]](ع)، دانسته است.


سپاهیان مسلم‌بن عقبه در آن سه روز، از ارتكاب هیچ عمل زشتی، همچون تجاوز به نوامیس، بیرون كشیدن جنین از شكم زنان و كشتن نوزادان <ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 184؛ ابن‌جوزى، ج 6، ص 15؛ مقدسى، ج 6، ص 14 </ref> و توهین به صحابه بزرگ پیامبر(ص)، از جمله [[جابر بن عبدالله انصاری]] نابینا و [[ابو سعید خدری|ابوسعید خُدرى]]،<ref> سهیلى، ج 6 ص 253ـ254</ref> فروگذار نكردند.
سپاهیان مسلم‌بن عقبه در آن سه روز، از ارتکاب هیچ عمل زشتی، همچون تجاوز به نوامیس، بیرون کشیدن جنین از شکم زنان و کشتن نوزادان<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۸۴؛ ابن‌جوزی، ج ۶، ص۱۵؛ مقدسی، ج ۶، ص۱۴ </ref> و توهین به صحابه بزرگ پیامبر(ص)، از جمله [[جابر بن عبدالله انصاری]] نابینا و [[ابو سعید خدری|ابوسعید خُدری]]،<ref> سهیلی، ج ۶ ص۲۵۳ـ۲۵۴</ref> فروگذار نکردند.


شمار كشتگان واقعه حرّه را بیش از 4000 <ref> مقدسى، ج 6، ص 14 </ref> و به قولى11700 یا 10700 نفر<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 184ـ185؛ مسعودى، تنبیه، ص 305؛ سمهودى، ج 1، ص 126؛ بلاذرى، ج قسم 2، ص 42</ref> برآورد كرده‌اند. از این میان، 700نفر از حاملان [[قرآن]]<ref>ذهبى، حوادث و وفیات 61ـ80ه ، ص30؛ سمهودى، ج 1، ص 126</ref> و 80 صحابى رسول خدا به قتل رسیدند، به‌نحوى كه كسى از [[جنگ‌ بدر|اهل بدر]] باقى نماند<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 185 </ref> [[عبداللّه‌ بن حنظله]] و فرزندانش نیز كشته شدند.<ref>خلیفة بن خیاط، قسم 1، ص 291؛ ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج 1، ص 181ـ182</ref>
شمار کشتگان واقعه حرّه را بیش از ۴۰۰۰<ref> مقدسی، ج ۶، ص۱۴ </ref> و به قولی۱۱۷۰۰ یا ۱۰۷۰۰ نفر<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۸۴ـ۱۸۵؛ مسعودی، تنبیه، ص۳۰۵؛ سمهودی، ج ۱، ص۱۲۶؛ بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۴۲</ref> برآورد کرده‌اند. از این میان، ۷۰۰نفر از حاملان [[قرآن]]<ref>ذهبی، حوادث و وفیات ۶۱ـ۸۰ه، ص۳۰؛ سمهودی، ج ۱، ص۱۲۶</ref> و ۸۰ صحابی رسول خدا به قتل رسیدند، به‌نحوی که کسی از [[جنگ‌ بدر|اهل بدر]] باقی نماند<ref>ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۸۵ </ref> [[عبداللّه‌ بن حنظله]] و فرزندانش نیز کشته شدند.<ref>خلیفة بن خیاط، قسم ۱، ص۲۹۱؛ ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۸۱ـ۱۸۲</ref>


== بیعت گرفتن از مردم ==
== بیعت گرفتن از مردم ==
مسلم پس از این جنایات، مردم شهر را جمع کرد و از آنان برای یزید [[بیعت]] گرفت، مبنی بر اینکه آنان و پدرانشان بنده یزید بوده‌اند<ref> ابن‌حبیب، ص۳۹۱؛ بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۳۸ـ۳۹؛ یعقوبی، ج ۲، ص۲۵۰ـ۲۵۱؛ مسعودی، مروج، ج ۳، ص۲۶۷ </ref> و به تعبیر دیگر، [[فَیء]] (غنیمت جنگی) یزید هستند<ref> دینوری، همانجا</ref> و هرکسی را که از این فرمان سر باز می‌زد، گردن می‌زدند.<ref> طبری، ج ۵، ص۴۹۱ـ۴۹۳؛ سمهودی، ج ۱، ص۱۲۶ </ref>


مسلم پس از این جنایات، مردم شهر را جمع كرد و از آنان براى یزید [[بیعت]] گرفت، مبنى بر اینكه آنان و پدرانشان بنده یزید بوده‌اند <ref> ابن‌حبیب، ص 391؛ بلاذرى، ج 4، قسم 2، ص 38ـ39؛ یعقوبى، ج 2، ص250ـ251؛ مسعودى، مروج، ج 3، ص 267 </ref>  و به تعبیر دیگر، [[فَىء]] (غنیمت جنگى) یزید هستند <ref>  دینورى، همانجا</ref>  و هركسى را كه از این فرمان سر باز می‌زد، گردن می‌زدند. <ref> طبرى، ج 5، ص 491ـ493؛ سمهودى، ج 1، ص 126 </ref>
فقط [[علی‌ بن عبداللّه‌ بن عباس]] (با وساطت خویشانش که در سپاه یزید بودند) و [[امام سجاد]](ع)، از آن بیعت معاف شدند.<ref> ابن‌حبیب، ص۳۹۱؛ مسعودی، مروج، ج ۳، ص۲۶۸؛ </ref>
 
فقط [[علی‌ بن عبداللّه‌ بن عباس]] (با وساطت خویشانش كه در سپاه یزید بودند) و [[امام سجاد]](ع)، از آن بیعت معاف شدند. <ref> ابن‌حبیب، ص 391؛ مسعودى، مروج، ج 3، ص 268؛ </ref>


== موضع امام سجاد در این قیام ==
== موضع امام سجاد در این قیام ==
 
* '''عدم همراهی امام با شورشیان''':[[امام سجاد(ع)]] در این قیام با مردم [[مدینه]] همراه نشد.<ref> دینوری، ص۲۶۶؛ طبری، ج ۵، ص۴۸۴ـ۴۸۵؛ مسعودی، تنبیه، ص۳۰۵ </ref> افزون بر آنکه این قیام با اذن و حمایت [[عبداللّه‌ بن زبیر]] صورت گرفت، آگاهی امام(ع) به ضعف و عده کم اهالی مدینه در مقابله با سپاهیان بسیار شام که از خشونت و قساوت دریغ نداشتند و همچنین تصمیم آن حضرت به دور ماندن از اتهامات [[دولت اموی]] -که به قولی، تنها هدف حمله مسلم‌ بن عقبه به مدینه بودـ و حفظ آن عده‌اندک از پیروان خویش و حفظ کرامت [[اهل بیت(ع)|حرم پیامبر]]، از دلایل احتمالی بی‌طرفی امام(ع) در این واقعه بود.<ref> حسینی‌جلالی، ص۶۱ـ۶۲، ۶۸ـ۷۰ </ref>
* '''عدم همراهی امام با شورشیان''':[[امام سجاد(ع)]] در این قیام با مردم [[مدینه]] همراه نشد.<ref> دینورى، ص 266؛ طبرى، ج 5، ص 484ـ485؛ مسعودى، تنبیه، ص 305 </ref> افزون بر آنكه این قیام با اذن و حمایت [[عبداللّه‌ بن زبیر]] صورت گرفت، آگاهى امام(ع) به ضعف و عده كم اهالى مدینه در مقابله با سپاهیان بسیار شام كه از خشونت و قساوت دریغ نداشتند و همچنین تصمیم آن حضرت به دور ماندن از اتهامات [[دولت اموى]] -كه به قولى، تنها هدف حمله مسلم‌ بن عقبه به مدینه بودـ و حفظ آن عده اندك از پیروان خویش و حفظ كرامت [[اهل بیت(ع)|حرم پیامبر]]، از دلایل احتمالى بی‌طرفى امام(ع) در این واقعه بود.<ref> حسینی‌جلالى، ص 61ـ62، 68ـ70 </ref>
* '''منزل امام، پناهگاه امن''': به جهت عدم همراهی امام سجاد(ع) با شورشیان، خاندانش از این جنایت آسیبی ندیدند و خانه‌اش نیز پناهگاه امنی برای بسیاری از زنان و کودکان، حتی خانواده [[مروان‌ بن حکم]]، گردید و آن حضرت وابستگان به مروان را با زن و فرزند خود به [[ینبع|ینْبُع]] فرستاد.<ref> حسینی‌جلالی، ص۶۱ـ۶۲، ۶۸ـ۷۰ </ref>
* '''منزل امام، پناهگاه امن''': به جهت عدم همراهی امام سجاد(ع) با شورشیان، خاندانش از این جنایت آسیبى ندیدند و خانه‌اش نیز پناهگاه امنى براى بسیارى از زنان و كودكان، حتى خانواده [[مروان‌ بن حكم]]، گردید و آن حضرت وابستگان به مروان را با زن و فرزند خود به [[ینبع|ینْبُع]] فرستاد.<ref> حسینی‌جلالى، ص 61ـ62، 68ـ70 </ref>
* '''رفتار مسلم با امام سجاد(ع)''': پس از پایان ماجرا، امام سجاد(ع) با همراهی مروان و فرزندش، [[عبدالملک بن مروان|عبدالملک]]، نزد مسلم رفت. گویا [[یزید]] از قبل مسلم را به رعایت حال امام سفارش کرده بود؛ از این‌رو، مسلم ایشان را گرامی داشت، چهارپایی زین کرد و به ایشان داد که حضرت آن را بازگرداند.<ref> طبری، ج ۵، ص۴۸۴ـ۴۸۵، ۴۹۳؛ مفید، ج ۲، ص۱۵۱ـ۱۵۳ </ref> برخی علت خوش‌رفتاری غیرمنتظره مسلم را با امام سجاد، ناشی از دعایی می‌دانند که حضرت می‌خواند و ناخواسته هیبت و ترس در دل مسلم می‌انداخت.<ref> مسعودی، مروج، ج ۳، ص۲۶۹؛ مفید، ج ۲، ص۱۵۱ ـ۱۵۳</ref>
* '''رفتار مسلم با امام سجاد(ع)''': پس از پایان ماجرا، امام سجاد(ع) با همراهى مروان و فرزندش، [[عبدالملک بن مروان|عبدالملك]]، نزد مسلم رفت. گویا [[یزید]] از قبل مسلم را به رعایت حال امام سفارش كرده بود؛ از این‌رو، مسلم ایشان را گرامى داشت، چهارپایى زین كرد و به ایشان داد كه حضرت آن را بازگرداند.<ref> طبرى، ج 5، ص 484ـ485، 493؛ مفید، ج 2، ص 151ـ153 </ref> برخى علت خوش‌رفتارى غیرمنتظره مسلم را با امام سجاد، ناشى از دعایى می‌دانند كه حضرت می‌خواند و ناخواسته هیبت و ترس در دل مسلم می‌انداخت. <ref> مسعودى، مروج، ج 3، ص 269؛ مفید، ج 2، ص151 ـ153</ref>
* '''عدم همراهی برخی از صحابه با شورشیان''': برخی صحابه از جمله [[عبداللّه‌ بن عمر]]، [[ابو سعید خدری]] و [[جابر بن عبدالله انصاری]]، شورشیان را همراهی نکردند.<ref> سهیلی، ج ۶، ص۲۵۳ـ۲۵۴</ref>
* '''عدم همراهی برخی از صحابه با شورشیان''': برخى صحابه از جمله [[عبداللّه‌ بن عمر]]، [[ابو سعید خدری]] و [[جابر بن عبدالله انصاری]]، شورشیان را همراهی نکردند.<ref> سهیلى، ج 6، ص 253ـ254</ref>


== علت شکست ==
== علت شکست ==
ابن‌قتیبه<ref> الامامة و السیاسة، ج ۱، ص۱۸۵؛ابن سعد، کتاب عیون‌الاخبار، ج ۱، جزء۱، ص۱ </ref> پس از مقایسه شکست زودهنگام و شگفت‌انگیز مردم مدینه در واقعه حرّه با مقاومت عبداللّه‌بن زبیر و یاران اندکش در برابر همین سپاه، علت اصلی آن شکست را انتخاب دو امیر ذکر کرده است، اما در منابع درباره اختلاف سران قیام مدینه سخنی نیست.


ابن‌قتیبه <ref> الامامة و السیاسة، ج 1، ص 185؛ابن سعد، كتاب عیون‌الاخبار، ج 1، جزء1، ص 1 </ref> پس از مقایسه شكست زودهنگام و شگفت‌انگیز مردم مدینه در واقعه حرّه با مقاومت عبداللّه‌بن زبیر و یاران اندكش در برابر همین سپاه، علت اصلى آن شكست را انتخاب دو امیر ذكر كرده است، اما در منابع درباره اختلاف سران قیام مدینه سخنى نیست.
از قول مسلم‌ بن عقبه آورده‌اند که پس از اقرار به توحید، بهترین عمل خود را کشتن اهل حرّه می‌دانست<ref> بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۴۰؛ طبری، ج ۵، ص۴۹۷؛ ابن‌اعثم کوفی، ج ۵، ص۱۶۳ </ref> برخی تاریخ نگاران مسلمان معتقدند که سرکوب وحشیانه مردم مدینه در واقعه حرّه، با انگیزه انتقام خون امویان و کشته‌های بدر و تقاصّ قتل [[عثمان]] از مردم مدینه، به‌ویژه [[انصار]]، صورت گرفته است.<ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج۱، ص۱۷۹؛ دینوری، ص۲۶۷؛ بلاذری، ج ۴، قسم ۲، ص۴۰ـ ۴۲؛ ابوالفرج اصفهانی، ج ۱، ص۲۶؛ جعفریان، ص۱۶۰ـ ۱۶۱، ۵۰۵ </ref>
 
از قول مسلم‌ بن عقبه آورده‌اند كه پس از اقرار به توحید، بهترین عمل خود را كشتن اهل حرّه می‌دانست <ref> بلاذرى، ج قسم 2، ص40؛ طبرى، ج 5، ص 497؛ ابن‌اعثم كوفى، ج 5، ص 163 </ref> برخی تاریخ نگاران مسلمان معتقدند كه سركوب وحشیانه مردم مدینه در واقعه حرّه، با انگیزه انتقام خون امویان و كشته‌هاى بدر و تقاصّ قتل [[عثمان]] از مردم مدینه، به‌ویژه [[انصار]]، صورت گرفته است. <ref> ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، ج1، ص179؛ دینورى، ص 267؛ بلاذرى، ج قسم 2، ص40ـ 42؛ ابوالفرج اصفهانى، ج 1، ص 26؛ جعفریان، ص160ـ 161، 505 </ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس|3}}
{{پانویس|۳}}


== منابع ==
== منابع ==
{{ستون-شروع}}
{{ستون-شروع}}
*ابن‌اثیر، اسدالغابة فى معرفة الصحابة، چاپ محمد ابراهیم بنا و محمد احمد عاشور، قاهره 1970ـ1973؛
*ابن‌اثیر، اسدالغابة فی معرفة الصحابة، چاپ محمد ابراهیم بنا و محمد احمد عاشور، قاهره ۱۹۷۰ـ۱۹۷۳؛
*ابن‌اثیر ، الكامل فی‌التاریخ، بیروت 1385ـ1386/ 1965ـ1966، چاپ افست 1399ـ1402/ 1979ـ 1982
*ابن‌اثیر، الکامل فی‌التاریخ، بیروت ۱۳۸۵ـ۱۳۸۶/ ۱۹۶۵ـ۱۹۶۶، چاپ افست ۱۳۹۹ـ۱۴۰۲/ ۱۹۷۹ـ ۱۹۸۲
*ابن‌اعثم كوفى، كتاب‌الفتوح، چاپ على شیرى، بیروت 1411/1991
*ابن‌اعثم کوفی، کتاب‌الفتوح، چاپ علی شیری، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱
*ابن‌جوزى، المنتظم فى تاریخ‌الملوك و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفى عبدالقادر عطا، بیروت 1412/1992
*ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ‌الملوک و الامم، چاپ محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت ۱۴۱۲/۱۹۹۲
*ابن‌حبیب، كتاب المُنَمَّق فى اخبار قریش، چاپ خورشید احمد فارق، حیدرآباد، دكن 1384/1964ق
*ابن‌حبیب، کتاب المُنَمَّق فی اخبار قریش، چاپ خورشید احمد فارق، حیدرآباد، دکن ۱۳۸۴/۱۹۶۴ق
*ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، المعروف بتاریخ‌الخلفاء، چاپ طه محمد زینى، [قاهره 1387/ 1967]، چاپ افست بیروت ،بی‌تا.
*ابن‌قتیبه، الامامة و السیاسة، المعروف بتاریخ‌الخلفاء، چاپ طه محمد زینی، [قاهره ۱۳۸۷/ ۱۹۶۷]، چاپ افست بیروت،بی‌تا.
*ابن‌سعد ، كتاب عیون الاخبار، بیروت: دارالكتاب‌العربى،بی‌تا
*ابن‌سعد، کتاب عیون الاخبار، بیروت: دارالکتاب‌العربی،بی‌تا
*ابن‌كثیر، البدایة و النهایة، ج چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت،1405/ 1985م
*ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ج ۴، چاپ احمد ابوملحم و دیگران، بیروت،۱۴۰۵/ ۱۹۸۵م
*احمدبن یحیى بلاذرى، انساب‌الاشراف، ج قسم چاپ ماكس شلوسینگر، اورشلیم 1938، چاپ افست بغداد، بی‌تا
*احمدبن یحیی بلاذری، انساب‌الاشراف، ج ۴، قسم ۲، چاپ ماکس شلوسینگر، اورشلیم ۱۹۳۸، چاپ افست بغداد، بی‌تا
*رسول جعفریان، تاریخ خلفا: از رحلت پیامبر(ص) تا زوال امویان (11ـ132ه )، تهران 1374ش؛
*رسول جعفریان، تاریخ خلفا: از رحلت پیامبر(ص) تا زوال امویان (۱۱ـ۱۳۲ه)، تهران ۱۳۷۴ش؛
*محمدرضا حسینی‌جلالى، جهادالامام السجاد،قم، 1418ق
*محمدرضا حسینی‌جلالی، جهادالامام السجاد،قم، ۱۴۱۸ق
*خلیفةبن خیاط، تاریخ خلیفةبن خیاط، روایة بقی‌بن خالد ]مَخلَد[، چاپ سهیل زكار، دمشق 1967ـ1968؛
*خلیفةبن خیاط، تاریخ خلیفةبن خیاط، روایة بقی‌بن خالد ]مَخلَد[، چاپ سهیل زکار، دمشق ۱۹۶۷ـ۱۹۶۸؛
*خلیل‌بن احمد، كتاب‌العین، چاپ مهدى مخزومى و ابراهیم سامرائى، قم 1405؛
*خلیل‌بن احمد، کتاب‌العین، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵؛
*احمدبن داوود دینورى، الاخبار الطِّوال، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره 1960، چاپ افست قم 1368ش؛
*احمدبن داوود دینوری، الاخبار الطِّوال، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰، چاپ افست قم ۱۳۶۸ش؛
*محمدبن احمد ذهبى، تاریخ‌الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ عمر عبدالسلام تدمرى، حوادث و وفیات 61ـ80ه ، بیروت 1410/1990؛
*محمدبن احمد ذهبی، تاریخ‌الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، حوادث و وفیات ۶۱ـ۸۰ه، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰؛
*علی‌بن عبداللّه سمهودى، وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفى، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت 1404/ 1984؛
*علی‌بن عبداللّه سمهودی، وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، بیروت ۱۴۰۴/ ۱۹۸۴؛
*عبدالرحمان‌بن عبداللّه سهیلى، الروض الانف فى شرح السیرة النبویة لابن‌هشام، چاپ عبدالرحمان وكیل، قاهره 1387ـ1390/ 1967ـ1970، چاپ افست 1410/1990؛
*عبدالرحمان‌بن عبداللّه سهیلی، الروض الانف فی شرح السیرة النبویة لابن‌هشام، چاپ عبدالرحمان وکیل، قاهره ۱۳۸۷ـ۱۳۹۰/ ۱۹۶۷ـ۱۹۷۰، چاپ افست ۱۴۱۰/۱۹۹۰؛
*عبدالرحمان‌بن ابی‌بكر سیوطى، تاریخ‌الخلفاء، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، قم 1370ش؛
*عبدالرحمان‌بن ابی‌بکر سیوطی، تاریخ‌الخلفاء، چاپ محمد محیی‌الدین عبدالحمید، قم ۱۳۷۰ش؛
*جعفر شهیدى، زندگانى علی‌بن الحسین (ع)، تهران 1365ش؛ طبرى، تاریخ (بیروت)؛
*جعفر شهیدی، زندگانی علی‌بن الحسین(ع)، تهران ۱۳۶۵ش؛ طبری، تاریخ (بیروت)؛
*مسعودى، تنبیه؛ همو، مروج (بیروت)؛
*مسعودی، تنبیه؛ همو، مروج (بیروت)؛
*محمدبن محمدمفید، الارشاد فى معرفة حجج‌اللّه علی‌العباد، قم 1413؛
*محمدبن محمدمفید، الارشاد فی معرفة حجج‌اللّه علی‌العباد، قم ۱۴۱۳؛
*مطهربن طاهر مقدسى، كتاب‌البدء و التاریخ، چاپ كلمان هوار، پاریس 1899ـ1919، چاپ افست تهران 1962.
*مطهربن طاهر مقدسی، کتاب‌البدء و التاریخ، چاپ کلمان هوار، پاریس ۱۸۹۹ـ۱۹۱۹، چاپ افست تهران ۱۹۶۲.
{{پایان}}
{{پایان}}


==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==
* منبع مقاله: [http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=6047 دانشنامه جهان اسلام]
* منبع مقاله: [http://rch.ac.ir/article/Details/11571 دانشنامه جهان اسلام]
* [http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D9%87_%D8%AD%D8%B1%D9%87%20%20 دانشنامه اسلامی]
* [http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D9%87_%D8%AD%D8%B1%D9%87%20%20 دانشنامه اسلامی]
{{امام سجاد(ع)}}
{{امام سجاد(ع)}}
[[tr:Harre Olayı]]
[[tr:Harre Olayı]]