خواجه نصیرالدین طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

==زندگی==

طوسی پس از وفات پدرش، از [[طوس]] به [[نیشابور]] رفت که در آن زمان محل اجتماع علما و دانش‌پژوهان بود.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۵.</ref> او کتاب [[اشارات (کتاب)|اشارات]] اثر [[ابوعلی سینا]] در [[فلسفه]] را نزد [[فرید الدین داماد]]{{یادداشت|  فریدالدین داماد نیشابوری از شاگردان امام فخر رازی}} و کتاب [[قانون (کتاب)|قانون]] او در [[طب]] را نزد [[قطب‌الدین مصری]] فراگرفت<ref>نصیرالدین طوسى، تنسوخ نامه ایلخانى، ۱۳۶۳ش، مقدمه مصحح، ص۱۵.</ref> و در جلسات درس [[سراج‌الدین قمری]]، [[ابوالسعادات اصفهانی]] و دیگران شرکت کرد.{{مدرک}} همچنین با [[فریدالدین عطار]] در این شهر ملاقات کرد.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۹۸۶م، ج۹، ص۴۱۵.</ref> او همچنین نزد [[کمال الدین بن یونس موصلى]] نیز شاگردی کرد که در اکثر علوم، مخصوصاً علوم ریاضى سرآمد بود. از [[سالم بن بدران مازنى |سالم بن بدران مازنى مصرى]] که از بزرگان فقهای امامیه بود هم قسمتى از کتاب [[الغنیة (کتاب|الغنیة]] [[حمزة بن علی بن زهره حلبی|ابن زهره]] را که در [[اصول فقه]] است فراگرفت.<ref>نصیرالدین طوسى، تنسوخ نامه ایلخانى، ۱۳۶۳ش، ص۱۶.</ref>  

==مذهب‌ ==

برخی نویسندگان هم بر این باورند که طوسی به‌عنوان یک [[شیعه دوازده امامی]]، [[تقیه]] به‌کار بسته و برای حفظ جان خود، در قِلاع اسماعیلی به تألیف کتب و رسالاتش مشغول شده است.<ref>ایزدی و احمدپناه، «مذهب خواجه نصیر الدین طوسی و تاثیر آن بر تعامل وی با اسماعیلیان نزاری»، ص۳۶.</ref> [[عبدالله نعمة]] این را که طوسی به‌محض خراب‌شدن قلعه‌های اسماعیلیان، [[شیعه اثنی‌عشری]] بودن خود را اعلام نموده است، تأییدی بر این نظر گرفته است.<ref>نعمة، فلاسفة‌ الشیعة، ۱۹۸۷م، ص۵۳۵.</ref>