ثنویت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ثَنَوّیت'''، از [[علم کلام|موضوعات کلامی]] به معنای اعتقاد به وجود دو [[خدا]] (دو خالق و مُدَبِّر) در عالم می‎باشد. این اعتقاد قبل از ظهور [[اسلام]] بوده است و منابع دینی نیز بدان پرداخته‌اند. برای ثنویت اقسامی است که شامل میانه رو و افراطی می‌شود. ثنویت فرقه‌های متعددی از جمله مانویه، دیصانیه و غیره نیز دارد. ابن اَبی العَوجاء، ابوشاکر دیصانی و ابن طالوت از بزرگان ثنویت هستند.

ثنویت از صفت نسبی ثَنَوی (منسوب به اثنَین) و ریشه آن ث ن ی است.<ref>ابن منظور، ذیل «ثنی»؛ مرتضی زبیدی، ج ۱۹، ص ۲۶۰۲۶۱</ref> و به معنای دوگانگی است.